Δύο 90λεπτα (κι ίσως κάτι παραπάνω) σε πέντε μέρες. Απόψε στο ΟΑΚΑ, Κυριακή στο Περιστέρι. Ολη η σεζόν για τον Ολυμπιακό στην κόψη του ξυραφιού. Χάνει –βγαίνει από το Κύπελλο. Μόνο αν κερδίσει, μένει ζωντανός στο πρωτάθλημα. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Δεν είναι κάτι το σύνηθες για τον Ολυμπιακό το -4 από την κορυφή τέτοια εποχή. Τρία διαδοχικά, σημαντικά ματς, δύο με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκης κι ένα στην Τρίπολη με τον Αστέρα, χωρίς νίκη. Το ποδόσφαιρο, ωστόσο, δεν το βλέπεις αποσπασματικά. Με μια ματιά. Σ’ ένα παιχνίδι. Σε κάποιες επιλογές του προπονητή. Σε μια δυο φάσεις. Η σεζόν είναι ενιαία. Ο Ολυμπιακός κι αυτή τη σεζόν έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ. Υπερδιπλάσιο της ΑΕΚ. Δεν βγαίνει όμως στο γήπεδο. Ακριβές επιλογές σαν του Καρσελά δεν πρόσφεραν τίποτα. Πανάκριβες μεταγραφές σαν του Ενγκελς έχουν δώσει λίγα. Ποια είναι η προσφορά των Τζούρτζεβιτς, Οφόε, Ζιλέ σε σχέση με τα λεφτά που δόθηκαν για να αποκτηθούν; Εμενίκε, Βούκοβιτς, Μίλιτς πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Η ομάδα ταλαιπωρήθηκε από την κακή διαχείριση του Χάσι. Στην περίοδο Λεμονή ήρθε ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων, αλλά δουλειά στη φυσική κατάσταση δεν έγινε. Η ομάδα δείχνει και είναι σκασμένη. Δεν έχει τα κουράγια να βγάλει 90 λεπτά. Για να σε ισοφαρίζει η ΑΕΚ μέσα στο Καραϊσκάκης στο 87′ και να σε κερδίζει στα χασομέρια, πάει να πει ότι δεν μπορείς. Από το 87 και μετά, στο ποδόσφαιρο, ούτε συστήματά υπάρχουν, ούτε τακτικές. Επιβιώνει αυτός που έχει τις δυνάμεις να παλέψει. Να κερδίσει τις προσωπικές μονομαχίες. Κάτι που ο Ολυμπιακός δεν είχε σε ολόκληρο το παιχνίδι στην Τρίπολη. Ο Ολυμπιακός είναι σε δύσκολο φεγγάρι. Συνυπολογίζοντας και την παράμετρο Διαιτησία.
Είναι όμως ο Ολυμπιακός. Ο επτά φορές σερί πρωταθλητής. Με ισχυρή διοίκηση. Με τον περισσότερο κόσμο. Αντέχει. Αντέχει ακόμα και μια ενδεχόμενη παρένθεση. Οσους κι αν έχει απέναντί του.
