«Τι κοινό έχουν ένας ανθρακωρύχος, μία πριγκίπισσα και μία πρώην αναλύτρια της Goldman Sachs; Είναι στελέχη της Εναλλακτικής για τη Γερμανία», λέει γελώντας ο Γκουίντο Ράιλ, αναφερόμενος στον εαυτό του, την αντιπρόεδρο του ακροδεξιού κόμματος Μπέατριξ φον Στορχ και τη συνεπικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Αλις Βάιντελ.
Ο Ράιλ, συνδικαλιστής ανθρακωρύχος, εγκατέλειψε το SPD όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση. Στις εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία τον Μάιο, το AfD συγκέντρωσε στην εκλογική περιφέρεια στην οποία ήταν υποψήφιος ποσοστό 20%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες έχασαν 16 ποσοστιαίες μονάδες. «Οι πρώην σύντροφοί μου με ακολούθησαν», λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Και δεν έχει άδικο. Το AfD στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου προσέλκυσε στα περισσότερα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ψηφοφόρους από την εργατική τάξη, ενώ στις δημοσκοπήσεις το χωρίζουν πλέον μόλις 2-4 ποσοστιαίες μονάδες από τους Σοσιαλδημοκράτες.
Η πόλη Μπότροπ, γενέτειρα του Ράιλ, υπήρξε βιομηχανικό κέντρο και προπύργιο των Σοσιαλδημοκρατών. Πλέον πέντε από τα έξι ορυχεία της έχουν κλείσει. Οταν κλείσει και το έκτο τον Δεκέμβριο, ο Ράιλ θα συνταξιοδοτηθεί πρόωρα, μαζί με άλλους 2.500 συναδέλφους του. Εύλογα η ρητορική του AfD υπέρ του άνθρακα και του ντίζελ έχει απήχηση εκεί -ο Ράιλ προβλέπει ότι η επανάσταση θα ξεκινήσει από την αυτοκινητοβιομηχανία.
Πολλά στελέχη του AfD είναι αστοί, ένθερμοι καπιταλιστές που δεν καλοβλέπουν τον συνδικαλισμό. Ο Ράιλ ωστόσο κάθεται δίπλα τους στις συνεδριάσεις. Αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα της κοινωνικής ανέλιξης, δίνοντας ελπίδα στους ανθρώπους της εργατικής τάξης. «Στρεφόμενο στην εργατική τάξη το AfD προσπαθεί να μετατρέψει την ψήφο διαμαρτυρίας σε αφοσιωμένη εκλογική βάση», λέει ο Οσκαρ Νίντερμαϊερ, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, και προειδοποιεί ότι ο εξοστρακισμός του AfD θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ, καθώς θα επιβεβαίωνε τους ισχυρισμούς των μελών του ότι αποτελούν θύματα της ελίτ.
