Η αξιοπιστία της κυβέρνησης συνεχίζει τον κατήφορο. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Τη θεωρία των παιγνίων με την οποία ο Γιάνης είχε μαγέψει Πρωθυπουργό και ολόκληρη την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με τελικό κόστος κοντά στα 100 δισ; Ή την οικονομική βοήθεια από Μόσχα και Πεκίνο; Ας πούμε ότι επρόκειτο για παιδικές ασθένειες λόγω απειρίας, άγνοιας και ιδεοληψίας. Πώς όμως εξηγείται η ξεδιάντροπη παραποίηση της αλήθειας από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό για να συκοφαντήσει την προηγούμενη κυβέρνηση ότι προσπάθησε δήθεν να εξαφανίσει τη λίστα Μπόργιανς, ενώ ο ίδιος ο Μπόργιανς δήλωνε ότι λίστα δεν υπήρχε μέχρι την άνοιξη του 2015;
Ο πολλαπλασιασμός τέτοιων «στημένων» ή μάλλον «κακοστημένων» υποθέσεων οδηγεί ευλόγως στο ερώτημα μήπως η ροπή προς το ψεύδος και τη σκευωρία αποτελεί πάγιο χαρακτηριστικό των κυβερνώντων; Ροπή που ενισχύεται από την αποδεδειγμένη παθολογική τους προσκόλληση στην εξουσία, αλλά και τις ιδεολογικές τους καταβολές όπου συστηματικά χρησιμοποιήθηκε και νομιμοποιήθηκε η σκευωρία και η εξόντωση του αντιπάλου ως πολιτικό όπλο. Σε σημείο μάλιστα που να αναρωτιέται κανείς πώς με τέτοια πλούσια παράδοση οι δικές τους επιδόσεις είναι τόσο πενιχρές.
Η εύλογη δυσπιστία προς τους κυβερνώντες ενισχύεται στο πρόσφατο ζήτημα της Novartis εξαιτίας των πολλών «συμπτώσεων» αλλά και των πασίδηλων νομικών ατοπημάτων. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ των διαφόρων στημένων υποθέσεων και της υπόθεσης Novartis. Η δικαστική διερεύνηση ποινικών ευθυνών από παράνομες ενέργειες μιας πολυεθνικής εταιρείας αποτελεί καθολικό αίτημα του λαού μας. Τυχόν αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ανταποκριθεί σε αυτό το αίτημα θα υπονομεύσει ακόμα περισσότερο τη Δημοκρατία μας. Η εμφανής όμως αγωνία της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την υπόθεση Novartis με μοναδικό στόχο την πολιτική εξόντωση των αντιπάλων της, όχι μόνο υπονομεύει την προσπάθεια σοβαρής διερεύνησης της υπόθεσης από τη Δικαιοσύνη αλλά υπονομεύει συνολικά την αξιοπιστία της ίδιας της Δικαιοσύνης. Με κίνδυνο όχι μόνο να γελοιοποιηθεί η κυβέρνηση αλλά να διαβρωθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στον θεσμό της Θέμιδος.
Οι θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες αλλά και οι οικουμενικές διακηρύξεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών υπογραμμίζουν ότι η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι τρεις αρχές αλληλεξαρτώμενες, που ενισχύουν η μία την άλλη και αποτελούν μέρος των πανανθρώπινων αρχών και αξιών. Τυχόν υπονόμευση του κράτους δικαίου θα έθετε, αργά ή γρήγορα, σε κίνδυνο το ίδιο το δημοκρατικό καθεστώς. Μπορεί κάτι τέτοιο να αφήνει αδιάφορους τους κυβερνώντες που θαυμάζουν άλλα, ύποπτης δημοκρατικότητας, καθεστωτικά πρότυπα. Πρέπει όμως να ανησυχούν όλους όσοι παραμένουν πιστοί οπαδοί της φιλελεύθερης δημοκρατίας δυτικού τύπου. Η καταδίκη κάθε απόπειρας πολιτικής εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης πρέπει να είναι κατηγορηματική.
Ο Δημήτρης Κούρκουλας ήταν υφυπουργός Εξωτερικών, υπεύθυνος για ευρωπαϊκές υποθέσεις την περίοδο 2012-2015. Υπήρξε στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διετέλεσε πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον Λίβανο, στη Βουλγαρία και στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη
