Εάν οι 460.000 πολίτες-μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) δεν κάνουν κάποια δυσάρεστη έκπληξη και επιδοκιμάσουν τελικά τον κυβερνητικό συνασπισμό που σχηματίστηκε πέντε μήνες μετά τις γενικές εκλογές, η Γερμανία θα αποκτήσει επιτέλους σταθερή κυβέρνηση και, το σημαντικότερο, θα έχει την πλέον φιλευρωπαϊκή κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων. Αυτό είναι ιδιαίτερα καλό για την Ευρώπη, τη Γερμανία και την Ελλάδα. Δεν είναι βέβαιο φυσικά ότι θα είναι το ίδιο καλό και για το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
Ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός ανοίγει μια νέα προοπτική για την Ευρώπη. Βεβαίως η αναφορά – στόχος για τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης δεν έχει συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του συνασπισμού. Αλλά μικρή σημασία έχει, η εμβάθυνση της ενοποίησης θα προχωρήσει. Ο γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν έχει τον καλύτερο εταίρο στη Γερμανία. Αυτόν το συνασπισμό ακριβώς ήθελε και με αυτόν τον συνασπισμό θα συνεργασθεί στενά για να προωθήσει το σχέδιό του πρώτα απ’ όλα για μεταρρύθμιση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ). Ζητήματα που μέχρι τώρα είχαν τελματώσει γύρω από την ΟΝΕ, όπως η μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ) και κυρίως η προικοδότηση της ΟΝΕ με “δημοσιονομική ικανότητα” θα βρεθούν στην ευρωπαϊκή ατζέντα.
Για την Ελλάδα, ο κυβερνητικός συνασπισμός αποτελεί την καλύτερη δυνατή εξέλιξη, ιδιαίτερα εάν κάποιος λάβει υπόψη το εναλλακτικό σχήμα («Τζαμάικα») που απεφεύχθη. Στην προοπτική ανοίγματος της διαδικασίας ελάφρυνσης του χρέους, η παρουσία ενός Σοσιαλδημοκράτη στο υπουργείο Οικονομικών αποτελεί μια ελάχιστη εγγύηση ότι η διαδικασία μπορεί κάπως να προχωρήσει. Αλλωστε η προτροπή του Αλ. Τσίπρα προς τον Μάρτιν Σουλτς να συμπράξει στο σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού αποτελούσε πρωτίστως έκφραση προσδοκιών γύρω από τη διαπραγμάτευση του χρέους και τη μεταρρύθμιση της ΟΝΕ, και όχι βέβαια έκφραση ανησυχίας για τη σταθερότητα της Γερμανίας. Αλλά δεν χρειάζεται να έχουμε και φαντασιώσεις. Οι Γερμανοί θα παραμείνουν Γερμανοί.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για έναν συνασπισμό προς μια περισσότερο Ευρωπαϊκή Γερμανία, ιδιαίτερα καθώς τα δύο κεντρικά υπουργεία που διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή πολιτική, των Οικονομικών και Εξωτερικών, είναι στα χέρια δύο βαθύτατα φιλευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών και μάλιστα το τελευταίο προσωπικά στα χέρια του Μάρτιν Σουλτς.
