Μετά τις καταθέσεις των μαρτύρων με τις κουκούλες στην υπόθεση Novartis, ο Πρωθυπουργός βρήκε την ευκαιρία να αποκαλύψει (φωνάζοντας) ότι εκείνος έχει λευκό ποινικό και πολιτικό μητρώο.
Στο λευκό ποινικό μητρώο δεν ξέρω γιατί αναφέρεται. Εξ όσων γνωρίζω η συντριπτική πλειοψηφία όσων ασχολούνται με τα κοινά έχει λευκό ποινικό μητρώο.
Γνωρίζει κάποιον που δεν έχει και μας διαφεύγει; Να τον κατονομάσει.
Το λευκό πολιτικό μητρώο όμως πρώτη φορά το ακούω ως είδος. Τι είναι αυτό; Πού καταχωρίζεται; Ποιος το συμπληρώνει; Και ποιος το ελέγχει;
Διότι αν το πολιτικό μητρώο έχει την έννοια μιας γενικότερης πολιτείας, πολύ φοβούμαι ότι εκείνο του Πρωθυπουργού είναι πιο μαύρο κι από τη μαύρη νύχτα στα βουνά.
Τι να συγκρατήσει κανείς; Τον βίο του στην αντιπολίτευση; Το πρώτο εξάμηνο της πρωθυπουργίας; Το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης; Τον Βαρουφάκη; Τις δυο εκλογές και το ένα δημοψήφισμα σε δέκα μήνες;
Τις κωλοτούμπες; Τις αγορές που θα χόρευαν; Τα 86 δισ. που μας χρέωσε; Τη λασπολογία; Τις διώξεις εναντίον όσων δεν είναι μαζί του; Το κόλπο με τους φόρους; Τις επιθέσεις στους θεσμούς; Τους κολλητούς και τους μετακλητούς;
Δεν νομίζω ότι πέρασε Πρωθυπουργός που να έχει κοστίσει τόσο πολύ όσο ένας Πρωθυπουργός με λευκό ποινικό και πολιτικό μητρώο.
Κι ο ίδιος πάντως θεωρεί πως για ψεύτη τον κατηγορούν κυρίως, όχι για κλέφτη.
Θα μου πείτε φυσικά ότι μόνος του χαρακτήρισε τον εαυτό του άσπιλο κι αμόλυντο. Τι περιμένατε δηλαδή; Να φωνάζει «είμαι απατεώνας»;
Σωστό κι ανθρώπινο. Είναι απολύτως θεμιτό να διατηρεί ο καθένας την καλύτερη γνώμη για τον εαυτό του. Κάθε καφενείο άλλωστε το ζει καθημερινά μέσα από αναρίθμητες διηγήσεις των θαμώνων του.
Η πολιτική όμως είναι υπόθεση πολλών. Κι ως εκ τούτου η παραδοχή πως «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!» έχει μια εσωτερική σοφία: υπονοεί ότι η προσωπική φιγούρα δεν είναι πάντοτε αρκετή αλλά χρειάζεται κι η παραδοχή των άλλων.
Αυτήν ο Πρωθυπουργός ακόμη την διεκδικεί. Και του ευχόμαστε ολόψυχα να την κατακτήσει.
Προς το παρόν όμως δεν είναι κριτής. Είναι κρινόμενος –όπως όλοι…
Το ευχάριστο άλλωστε στη δημοκρατική πολιτεία είναι πως η αξιολόγηση απλώνεται σε διάρκεια, επιτρέπει ανασκευές και δεν έχει τελεσίδικες αποφάσεις.
Γι’ αυτό κι ο γαμπρός ξυρίζεται στο τέλος, αλλά και για όλο το πακέτο.
Να υπενθυμίσω, ας πούμε, ότι ένας άλλος Πρωθυπουργός που είχε μπλέξει με «κουκούλες» ξεκίνησε όχι μόνο με λευκό ποινικό και πολιτικό μητρώο αλλά κι ως ήρωας της μικρασιατικής εκστρατείας και του αλβανικού μετώπου.
