Οικονομία, Σκόπια, Novartis. Τρεις υποθέσεις φαινομενικά διαφορετικές. Με ένα κοινό στοιχείο: η κυβέρνηση προσπάθησε να τις εκμεταλλευτεί για να αλλάξει τα πράγματα.
Η οικονομία έπαιξε από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο. Ηταν μια αφήγηση επιτυχίας, αισιοδοξίας και αλλαγής της κατάστασης που κορυφώθηκε με τη διανομή ενός κοινωνικού μερίσματος κάπου 1 δισ. –γιγαντιαίο για τα σημερινά δεδομένα.
Αποτέλεσμα για την κυβέρνηση; Τζίφος.
Ακόμη και μία βελτίωση των οικονομικών δεδομένων δεν αποτυπώθηκε στους πολιτικούς συσχετισμούς. Οι οποίοι παραμένουν αναλλοίωτοι, σχεδόν αδιάφοροι για τις επιδόσεις της κυβέρνησης.
Το Σκοπιανό έπαιξε τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο. Η κυβέρνηση το είχε «ευκολάκι».
Πίστευε ότι η αντιπολίτευση θα την υποστηρίξει σχεδόν από υποχρέωση. Οτι το πρόβλημα θα το φορτωθεί ο Μητσοτάκης να τσακωθεί με τους δικούς του. Κι ότι οι Σκοπιανοί θα αποδειχτούν διαλλακτικοί.
Τίποτα από τα τρία δεν συνέβη. Το μόνο που συνέβη είναι ότι ο κόσμος κατέβηκε στους δρόμους, οι δημοσκοπήσεις μπάταραν, η αντιπολίτευση ενοποιήθηκε στο «όχι» και οι Σκοπιανοί δεν έδειξαν διάθεση για παραχωρήσεις. Αντί να αποκτήσει δυναμική η λύση, απέκτησε δυναμική η απόρριψη.
Αποτέλεσμα για την κυβέρνηση; Τζίφος!
Η Novartis έσκασε μόλις μπλόκαρε το Σκοπιανό.
Στην αρχή φάνηκε κι αυτή για «ευκολάκι». Δοκιμασμένο ρεπερτόριο: οι διεφθαρμένοι παλιοί που λεηλάτησαν και χρεοκόπησαν η χώρα.
Το έχουμε ξαναδεί με τη λίστα Λαγκάρντ, τα papers, τα «θαλασσοδάνεια», τις Εξεταστικές. Και με τους ίδιους αβανταδόρους.
Το παραμύθι είναι πάντα ίδιο. «Ο καθαρός Τσίπρας» –ριμέικ της παλαιότερης επιτυχίας «Τα καθαρά χέρια του Μιχαλολιάκου»…
Το μυστικό της επιτυχίας επίσης. Οι άλλοι είναι κότες, κάθονται κι ακούν, ίσως κάπου έχουν λερωμένη και τη φωλιά τους.
Αυτήν τη φορά όμως το σκηνικό που στήθηκε ήταν υπερβολικά ερασιτεχνικό για να είναι αποτελεσματικό. Οι χειρισμοί υπήρξαν τραγικά άστοχοι ή ύποπτοι για να αποδειχτούν πειστικοί.
Τα στοιχεία περιέπεσαν ταχύτατα σε αναξιοπιστία –αυτό με τους «κουκουλοφόρους μάρτυρες» απορώ και πώς το σκέφτηκαν!
Αποτέλεσμα για την κυβέρνηση; Δεν θα πω ακόμη τζίφος, αλλά τουλάχιστον επικοινωνιακά κάθε μέρα που περνάει είναι χειρότερη.
Ο φόβος ενός «βρώμικου ’18» έχει ήδη ανατείλει στον ορίζοντα.
Τρεις υποθέσεις. Τρεις μεθοδεύσεις. Οδηγούνται ενδεχομένως σε ταυτόσημα αποτελέσματα.
Βγάζουμε κάποιο συμπέρασμα; Απλώς δύο υποθέσεις.
Πρώτον, ότι ο λαός έχει προεξοφλήσει πως η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Δεν τους ακούει, δεν τους πιστεύει, δεν τους θέλει. Ο,τι κι αν πουν λοιπόν, από το ένα αφτί μπαίνει κι από το άλλο βγαίνει.
Δεύτερον, ότι η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την διεκπεραιώνουν τυχοδιώκτες κι ερασιτέχνες.
Τελευταία Νέα