Ντιμπέιτ
Από το Ελιζέ, πάλι, επιμένουν ότι θα ήταν ένα μέσο για περισσότερη Ενωση, αφού εξαιτίας τους ίσως στις ευρωεκλογές μιλούσαμε και για τις ευρωπαϊκές προκλήσεις. Κι όχι μόνο για όσα απασχολούν τα εθνικά ακροατήρια. Διατείνονται, δε, πως συνεχίζουν την προσπάθεια για μια «πανευρωπαϊκή δημοκρατία». Τι κι αν μετά την προχθεσινή ψηφοφορία δύσκολα θα έχουν ομόφωνη στήριξη από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις; Οι γαλάζιοι έλληνες ευρωβουλευτές, παρεμπιπτόντως, καταψήφισαν. Το επιχείρημά τους συνοψίζεται στη φράση ενός από αυτούς «η μόνη δύναμή μας είναι οι εκλογείς μας». Βέβαια, οι παροικούντες τις Βρυξέλλες αναφέρουν πως «οι υπερεθνικές λίστες ήταν μια ιδέα που το 1995 είχαν βάλει στη συζήτηση οι τότε νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές». Επισημαίνοντας έτσι μια αντίφαση που πιθανόν αγνοεί –εξού και δεν έχει εκμεταλλευτεί ακόμη –ο Παπαδημούλης. Οι δε πράσινοι συνάδελφοί τους «διασπάστηκαν». Ο Ανδρουλάκης ψήφισε υπέρ, η Καϊλή κατά. Οφείλει, πάντως, να παραδεχθεί κανείς πως ακόμη κι αν όλοι οι προαναφερθέντες διατηρούν κάτι από τον βαλκάνιο εαυτό τους μέσα στα ευρωπαϊκά σαλόνια, εκεί τουλάχιστον συμμετέχουν σε σοβαρά ντιμπέιτ.