Το κράτος ως λάφυρο των κομμάτων, που μοιράζεται σε στελέχη, μέλη και οπαδούς ήταν, και παραμένει, ο κύριος τρόπος λειτουργίας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι θεσμοί, που όταν λειτουργούν, αποκλείουν (στον βαθμό που οριοθετείται από το πλαίσιο το οποίο τους καθορίζει) τη λαφυραγώγηση των κρατικών οφικίων και των προσόδων που συνεπάγονται, είναι εχθροί των κομματικών μηχανισμών. Η μοναδική φορά που ανακόπηκε η ανταποδοτική πρόσβαση στο κράτος πολιτών ήταν όταν ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 2190/1994, ο περίφημος νόμος Πεπονή (από το όνομα του εισηγητή του, Αναστασίου Πεπονή, υπουργού Προεδρίας τότε στην τελευταία κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου), που δημιούργησε το ΑΣΕΠ και το σύστημα πρόσληψης δημοσίων υπαλλήλων με αντικειμενικά κριτήρια.
Προφανώς, τα κόμματα και μετά τον νόμο Πεπονή προσπαθούσαν να βρίσκουν παράθυρα παραβίασης του συγκεκριμένου νόμου, προκειμένου ένα δίκτυο πελατειακών σχέσεων να συνεχίζει να διατηρείται. Παρ’ όλα αυτά, προ ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος θέλει την εξουσία, δηλαδή για πάρτη του όλο το κρατικό πακέτο) κανένα κόμμα δεν ταύτισε την ύπαρξή του με τα πελατειακά του συμφέροντα. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις παράκαμψης του νόμου Πεπονή, ιδίως σε περιπτώσεις οργανισμών και υπηρεσιών όπου λειτουργούσε ισχυρός συνδικαλισμός, οι διορισμοί γίνονταν συχνά με βάση ένα κριτήριο αναλογικότητας. Οταν, π.χ., κυβερνούσε η ΝΔ, σε μια υπηρεσία δεν διορίζονταν αποκλειστικά νεοδημοκράτες, συνήθως εκπροσωπούνταν στους διορισμούς και οι άλλοι –το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της Αριστεράς. Τον χορό της χρεοκοπίας τον χόρεψαν όλοι μαζί.
Υπ’ αυτή την παραδοχή, επί της ουσίας δεν μάθαμε κάτι καινούργιο από τη διαπόμπευση που υπέστη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την υγεία η βουλεύτρια (ασφαλώς του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βουλεύτριες) Αννέτα Καββαδία, από τον Αδωνη Γεωργιάδη. «Το 2004 ανανεώθηκε η σύμβασή σας στην ΕΡΤ γιατί πήγατε στον επικεφαλής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιάννη Ανδριανό, και έφυγε από κει το φαξ. Οταν κάποιος έχει διοριστεί με φαξ από το γραφείο του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, “παρακαλώ να προσληφθεί η κ. Αννέτα Καββαδία”, δεν μπορεί να μου κάνει εμένα κριτική», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, και έπειτα, χαλαρά, απολάμβανε τον κακό χαμό στην προσπάθεια της βουλεύτριας να πείσει ότι διορίστηκε με την αξία της κι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή που την είχε διορίσει ήταν καλή, σε αντίθεση με τους κακούς νεοδημοκράτες του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είναι και νεοφιλελεύθεροι και ακροδεξιοί. Και κυρίως, σεξιστές.
Η Αννέτα Καββαδία διεσύρθη από τον Αδωνη Γεωργιάδη για έναν και μόνο λόγο: επειδή ηθικολογώντας, οχυρώνεται πίσω από μια ιδεολογική καθαρότητα η οποία είναι φανταστική. Τουλάχιστον, οι παλαιοί αριστεροί, που διώχθηκαν μετά τον Εμφύλιο, πλήρωσαν με βαρύ προσωπικό κόστος την επιλογή τους. Οι νέοι αριστεροί σύντροφοι του καραμανλικού Παπαγγελόπουλου και συνεταίροι του Πάνου Καμμένου θεωρούν ότι το ηθικό πλεονέκτημα κληρονομείται εν λευκώ από τη γενιά των διωγμένων στους επιγόνους τους –ασχέτως από τις επιλογές τους στη ζωή τους.
Εν πάση περιπτώσει, τα γραπτά μένουν. Και μπορούν να γελοιοποιήσουν κάποιον, έστω κι αν το ρουσφέτι μεταβιβάστηκε με φαξ.