Οι μικρές συγκεντρώσεις στο διαμέρισμα του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος στον κεντρικό δρόμο του Κολωνακίου αποκτάνε καλτ χαρακτήρα. Από τη στιγμή που ανοίγει η πόρτα του ανελκυστήρα παλαιού τύπου –αυτού με το εξωτερικό σιδερένιο κιγκλίδωμα και τη δεύτερη ξύλινη πόρτα –και ανεβαίνεις στον δεύτερο όροφο, είναι σαν να έχεις μπει σε μία χρονοκάψουλα. Για να βγεις σε έναν χώρο με ίχνη αστικού μεγαλείου του παρελθόντος και ψήγματα της σύγχρονης εκκρεμότητας.
Το διαμέρισμα της δεκαετίας του ’50 λειτουργεί ως παράρτημα στην Αθήνα του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος που έχει έδρα του το Ναύπλιο. Η επίπλωσή του θυμίζει την πρωταρχική του χρήση: η τραπεζαρία, το καθιστικό σαλόνι, τα χαλιά, ορισμένα ξύλινα έπιπλα, κάποια παλιά κεντήματα καδραρισμένα συντροφεύουν τους γυμνούς τοίχους των χώρων υποδοχής.
Η Κανάρη 4 έχει ως κεντρικό πρόσωπο την ιδρύτρια του ΠΛΙ, ενδυματολόγο Ιωάννα Παπαντωνίου. Η αγάπη της για τον πολιτισμό του ενδύματος είναι απροσμέτρητη. Και σαν κινητό αρχείο εξειδικευμένων λεπτομερειών όλο και πιο τακτικά τροφοδοτεί με τις σπάνιες γνώσεις της τους περίεργους αναζητητές παράξενων εκδηλώσεων, ενώ τους υποδέχεται με ένα τελετουργικό παλαιών καλών τρόπων, με βουτήματα και αναψυκτικά.
Και φτιάχνει τα δικά της ανθρώπινα μείγματα. Δική της ιδέα ήταν προπαραμονή Πρωτοχρονιάς να δείξει ο Μάρκελος Νύκτας το απάνθισμα των συλλογών του, σε ύφος «μετρ κάνει επίδειξη στα σαλόνια του παρουσία καλεσμένων». Συνέχισε με μία μικρή εγκατάσταση πάνω σε κούκλες ραπτικής το αφιέρωμα στον Γιάννη Ευαγγελίδη. Ωστε οι καλεσμένοι του απογεύματος να ανακαλύψουν στη δουλειά του δημιουργού υψηλής ραπτικής τον συνεργάτη του υπερρεαλιστή Νίκου Εγγονόπουλου στα ειδικά τεύχη «La Mode Grecque» που είχε επιμεληθεί ο καλλιτέχνης το 1939. Και το περασμένο Σαββατοκύριακο φιλοξένησε τη συλλογή Zeus+Dione μαζί με αρχειακά κομμάτια του ΠΛΙ από φορεσιές του 18ου και 19ου αιώνα. Ολα αυτά τα συμβάντα της Κανάρη 4, το μεικτό είδος βεγγέρας και διάλεξης, εγκατάστασης και συνεργασιών μόδας αρχίζουν και κλείνουν με την άποψη της κυρίας Νανάς, όπως την αποκαλούν όσοι γνωρίζουν το πάθος της για ό,τι έχει υφανθεί και φορεθεί. Που είναι η δημιουργία ενός μουσείου πολιτισμού του ενδύματος. Στο οποίο σκέφτεται να χωρέσει τα 30.000 διαφορετικά αντικείμενα από τις συλλογές του Πελοποννησιακού που έχουν να κάνουν με ενδύματα, αξεσουάρ και τοπικές ενδυμασίες. Μάλιστα το όραμά της χωρά και τους δημιουργούς μόδας. Εκείνους που έχουν δωρήσει το αρχειακό υλικό τους στο ΠΛΙ. Και όσους σήμερα προσπαθούν να κρατήσουν ή να εξελίξουν την ταυτότητα της ελληνικής μόδας. Ο κύκλος των χαμένων δημιουργών είναι το όνειρό της. Εδώ και τριάντα χρόνια το διηγείται σε όλους. Φίλους και πολιτικούς. Ομως έξω και γύρω από αυτό το διαμέρισμα υπάρχει πολύ βουή και ο αέρας σκορπίζει τα λόγια της. Ο πολιτισμός του ενδύματος ξεφτίζει σε λεπτές κλωστές διάχυτες στην ατμόσφαιρα της πόλης.
