Τώρα πια δεν ισχύει ότι «τα παιδία παίζει». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα αρχηγικό που φιλοδοξεί να γίνει καθεστωτικό. Η ορχήστρα έχει μαέστρο. Τον κ. Αλέξη Τσίπρα! Εναν τριανταπεντάρη φωτογενή νέο που είχε φαντασιωθεί από μικρός να γίνει ο Λένιν της Ελλάδας. Γρήγορα ξεφορτώθηκε τον «μέντορά» του Αλέκο Αλαβάνο, που πικραμένος αποφάνθηκε ότι «κι ο Χριστός είχε δίπλα του έναν Ιούδα». Ας πρόσεχε! Ηδη, ο ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του κ. Καμμένου κυβερνούν την Ελλάδα επί τρία χρόνια και όλα δείχνουν ότι θα χρησιμοποιήσουν κάθε αθέμιτο μέσο για την παραμονή τους στην εξουσία. Υπό τις συνθήκες αυτές προκύπτει αβίαστα η στρατηγική που δεν μπορεί να συνεχίσει να ξεδιπλώνεται τόσο άνετα, όπως μέχρι τώρα, από τις πολιτικές δυνάμεις του μέτρου και της ευθύνης. Δεν πρέπει να συνεχιστεί η αφυδάτωση των δημοκρατικών θεσμών, η κακοποίηση της Βουλής, της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών.
Είναι στρατηγική διχασμού που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε πολιτική πόλωση και εθνικό διχασμό. Αυτής της στρατηγικής συνέχεια είναι οι πρόσφατες εξελίξεις.
1. Το Μακεδονικό προσφέρεται για διχαστική χρήση. Είναι φανερό ότι αυτό επεδίωξε η κυβέρνηση. Αντί της αναγκαίας συναινετικής προσπάθειας για διατύπωση εθνικής γραμμής, η κυβέρνηση προτίμησε να αντιπαραθέσει τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης με την Εκκλησία. Ταυτοχρόνως, εξαπολύοντας μια εκστρατεία κατά της συμμετοχής στα συλλαλητήρια, επιχείρησε να διχάσει «οριζοντίως» τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ειδικά για τη ΝΔ είναι φανερό ότι στόχος ήταν η διάσπασή της για τη δημιουργία ενός μετώπου όλων των ακροδεξιών εντός και εκτός της ΝΔ δυνάμεων, εξαιρετικά χρήσιμου ως αντιπάλου δέους για την προστασία δήθεν της απειλούμενης Δημοκρατίας.
2. Η κυβέρνηση προσπάθησε να ξεχαστούν τα συλλαλητήρια –αν είναι δυνατόν! –με την κατεπείγουσα προετοιμασία –εξού και πλήθος σφαλμάτων –της δικογραφίας της Novartis. Η εκμετάλλευση υπό διερεύνηση στοιχείων που εισφέρουν «προστατευόμενοι μάρτυρες» κατά των πολιτικών της αντιπάλων και των κομμάτων στα οποία ανήκουν είναι μια φασιστική μέθοδος με την οποία δηλητηριάζεται η κοινή γνώμη. Ο απλός πολίτης που δεν γνωρίζει ότι όποιος ενδεχομένως παρανομεί δεν σημαίνει ότι έχει συναυτουργούς του τις χιλιάδες των μελών και τα εκατομμύρια ψηφοφόρων του κόμματος που ανήκει. Αντιθέτως αυτοί όλοι και το κόμμα τους θίγονται και γίνονται στόχος συκοφαντικής δυσφήμησης.
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση εφαρμόζει εν ψυχρώ ή διολισθαίνει ευχαρίστως σε μια στρατηγική διχασμού. Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη ώρα που επιβάλλει εθνική ενότητα. Ο κ. Τσίπρας είναι, είπε, προχθές στην Πάτρα ότι είναι υπερήφανος γιατί: το πολιτικό και ποινικό τους μητρώο είναι καθαρό, όπως ο γαλάζιος ουρανός. Ας προσέξει, όμως. Θα του συνιστούσα να μιλάει για τον εαυτό του. Για τους άλλους γύρω του αν χρειαστεί, ας πάει μάρτυς για τον «πρότερο βίο» τους. Και κάτι πιο σημαντικό για αυτή τη χώρα κι έναν λαό που έχει πληρώσει τους διχασμούς με αίμα: η στρατηγική του διχασμού μπορεί να αποβεί αυτεπιστρέφον. Οταν ανοίγεις την πόρτα του φρενοκομείου είναι ενδεχόμενο να μη σ’ ακολουθήσει εκεί κανείς. Να μείνεις εκεί. Και η πόρτα να κλείσει ερμητικά πίσω σου!..
Ο Απόστολος Κακλαμάνης είναι πρώην πρόεδρος της Βουλής
Τελευταία Νέα