Ο σχολικός εκφοβισμός, γνωστός και ως bullying, είναι μία σοβαρή μορφή ψυχολογικής ή/και σωματικής βίας ανάμεσα σε ανήλικους μαθητές-θύτες και μαθητές-θύματα. Ο βασικότερος ψυχολογικός στόχος που επιτελεί το bullying ως συμπεριφορά είναι η επιβολή δύναμης και εξουσίας στο παιδί-θύμα. Αυτό συνήθως επιτυγχάνεται με τη συστηματική χρήση υποτιμητικών φράσεων, τον αποκλεισμό του παιδιού από τις σχολικές και τις κοινωνικές ομάδες,τον εξευτελισμό του μπροστά στην ομάδα, τη χρήση απειλών, τον ξυλοδαρμό, τον εξαναγκασμό του παιδιού σε ανεπιθύμητες για το ίδιο πράξεις κ.ά.
Το παιδί-θύμα συχνά δείχνει μια φαινομενική ανοχή στη βία που υφίσταται λόγω μιας εγγενούς παθητικότητας που δυστυχώς το καθιστά εύκολο στόχο. Η ανοχή αυτή όμως δεν είναι αληθινή καθότι αποτελεί μια παρενέργεια της ολοένα και πιο αποδυναμωμένης εικόνας του εαυτού του, καθώς και του φόβου που νιώθει, που το καθιστούν ανήμπορο να αντιδράσει. Το παιδί σταδιακά στιγματίζεται, φοβάται ολοένα και περισσότερο με αποτέλεσμα να κλείνεται στον εαυτό του. Η σιωπή είναι ο σημαντικότερος λόγος που συντηρεί τον σχολικό εκφοβισμό.
Το σπάσιμο της σιωπής είναι το πρώτο βήμα για την εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού. Οι γονείς οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σε συμπτώματα όπως: ανεξήγητα σημάδια και μώλωπες, ξαφνική διέγερση και ανησυχία, αδυναμία συγκέντρωσης, παρατεταμένη θλίψη, αλλαγές στη συμπεριφορά (π.χ. ξεσπάσματα θυμού), κοινωνική απομόνωση, διαταραχές στον ύπνο και την όρεξη. Επίσης σημαντική ένδειξη σχολικού εκφοβισμού είναι όταν το παιδί γυρνάει από το σχολείο φοβισμένο και απελπισμένο έχοντας χάσει σημαντικά προσωπικά του αντικείμενα, αν φοράει σκισμένα ρούχα, αν παρουσιάζει μείωση της σχολικής του απόδοσης, αν αποφεύγει να συμμετέχει στα σχολικά δρώμενα και δραστηριότητες, αν φοβάται κάθε πρωί να πάει στο σχολείο, αν εκδηλώνει ψυχοσωματικά συμπτώματα (πόνο στο στομάχι, ημικρανίες, ζαλάδες κ.λπ.).
Μιλήστε μαζί του και ακούστε το ενεργητικά. Μην αποφύγετε να δείτε την πραγματικότητα. Σεβαστείτε την κάθε του λέξη και κινητοποιήστε το να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να κοινοποιήσει το πρόβλημα στο σχολείο, έχοντας συμμάχους τους δασκάλους, τους φίλους και την οικογένεια.
