Το εναρκτήριο λάκτισμα των διαβουλεύσεων για τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση μετά την αποχώρηση των Βρετανών, τόσο στο επίπεδο των ευρωπαϊκών θεσμών όσο και στο επίπεδο των κοινοτικών προϋπολογισμών, έδωσαν οι Βρυξέλλες. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, έχοντας πλέον σαφώς καλυμμένα τα πολιτικά νώτα του τόσο από το Βερολίνο όσο και από το Παρίσι (αλλά και χωρίς τον «φόβο» του Λονδίνου), σκιαγράφησε στο πλαίσιο μιας μάλλον πανηγυρικής συνέντευξης Τύπου, που παραχώρησε χθες στις Βρυξέλλες, τη μορφή και το περιεχόμενο που κατά τη γνώμη του θα πρέπει να λάβει η ενωμένη Ευρώπη την ερχόμενη δεκαετία. Μια Ευρώπη η οποία, σύμφωνα με τον Γιούνκερ, θα πρέπει από πολιτικής απόψεως να έχει στοιχεία Προεδρικής Δημοκρατίας, ενώ από οικονομικής απόψεως θα πρέπει να έχει ρήτρες αιρεσιμότητας των χρηματοδοτήσεων της ΕΕ προς τα «ανάξια» κράτη-μέλη της.
Ως προς τα θεσμικά ζητήματα ο πρόεδρος της Κομισιόν επανέφερε εκ νέου χθες την προσωπική του, όπως λέει, πρόταση περί συγχώνευσης των Προεδριών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κατά την άποψή του, η ΕΕ θα πρέπει στο μέλλον να έχει έναν (ή μία) πρόεδρο και μάλιστα εκλεγμένο με πανευρωπαϊκή καθολική ψηφοφορία. Γνωρίζοντας βεβαίως ότι η μεταρρύθμιση αυτή δεν είναι δυνατό να συμφωνηθεί (πλην θαύματος, όπως είπε) στο εγγύς μέλλον, ο Γιούνκερ τάχθηκε σε ό,τι αφορά τις ευρωεκλογές του 2019 υπέρ της συνέχισης της εμπειρίας των «Spitzenkandidaten» («Κορυφαίοι υποψήφιοι») του 2014. Της διαδικασίας δηλαδή που του επέτρεψε να είναι ο κορυφαίος υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δηλαδή της πολιτικής ομάδας που ήλθε πρώτη σε έδρες στην Ευρωβουλή, και με αυτή την ιδιότητα να ζητήσει και να λάβει τόσο την ψήφο εμπιστοσύνης των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, όσο στη συνέχεια και των ευρωβουλευτών.
Εντούτοις ο Γιούνκερ θεώρησε χθες σκόπιμο να διευκρινίσει ότι δεν είναι υποχρεωτικό και στο μέλλον να γίνεται πρόεδρος της Επιτροπής ο Spitzenkandidaten (γερμανικός όρος που επικρατεί στις Βρυξέλλες) της πρώτης σε έδρες πολιτικής ομάδας της Ευρωβουλής. Μπορεί να είναι άλλος, αρκεί να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης τόσο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όσο και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υποστήριξε ο νυν πρόεδρος της Επιτροπής.
Η πρόταση αυτή μάλλον ικανοποιεί τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν έχει ακόμη ανοίξει τα χαρτιά του ως προς το αν θα ενταχθεί σε κάποια από τις υπάρχουσες πολιτικές οικογένειες στην Ευρωβουλή ή θα προτιμήσει να φτιάξει τη δική του. Η ίδια πρόταση, ωστόσο, εκ του ασφαλούς δυσαρεστεί τους ομοϊδεάτες του Γιούνκερ στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, αφού αμφισβητεί ένα κομματικό κεκτημένο της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς.
Αυτό όμως δεν ήταν το μόνο ζήτημα για το οποίο ο Γιούνκερ έλαβε αποστάσεις από την πολιτική οικογένεια που τον ανέδειξε το 2014 στην Προεδρία της Επιτροπής. Ενα άλλο θέμα στο οποίο διαφώνησε ήταν αυτό των λεγόμενων ευρωβουλευτών επικράτειας, δηλαδή της εκλογής κάποιων ευρωβουλευτών από μια διακρατική εκλογική περιφέρεια, πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Κατά τον Γιούνκερ η πρόταση αυτή κινείται προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και συνεπώς κακώς την καταψήφισαν στην Ευρωβουλή οι περισσότεροι ευρωβουλευτές του ΕΛΚ, μεταξύ των οποίων ως γνωστόν και της ΝΔ.
Τελευταία Νέα