Αλλη μία χαμένη ευκαιρία

Την προηγούμενη Τρίτη, ψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το νέο πλαίσιο λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Ρύπων για την περίοδο 2021-2030.

Η αρχική πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2015. Εκεί προέβλεπε τη δημιουργία ενός νέου Ταμείου Εκσυγχρονισμού, το οποίο θα χρηματοδοτούσε επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα για τις χώρες που το 2013 είχαν κατά κεφαλήν ΑΕΠ χαμηλότερο από το 60% του Ευρωπαϊκού Μέσου Ορου. Η Ελλάδα το 2013 ήταν λίγο πάνω από το 60% του Μέσου Ορου, ενώ το 2014 και το 2015 βρισκόταν στο 59%. Παρά δηλαδή την οικονομική κρίση και την απώλεια πάνω από το 25% του ΑΕΠ της, η Ελλάδα εξαιρούνταν από τις χρηματοδοτήσεις ενός Ταμείου που θα άρχιζε να λειτουργεί το 2021.

Επειτα από πολλή προσπάθεια και χάρη σε μια τροπολογία που κατέθεσα και υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη συνεργασία και άλλων ελλήνων ευρωβουλευτών, καταφέραμε και διορθώσαμε την αδικία αυτή. Συγκεκριμένα, αλλάξαμε το έτος βάσης, προσθέτοντας το 2014 και το 2015 για να υπάρχουν πιο αντικειμενικά οικονομικά κριτήρια για την υπαγωγή των χωρών στο Ταμείο αυτό. Με τον τρόπο αυτόν η χώρα μας θα μπορούσε να επωφεληθεί από ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που θα ξεπερνούσαν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ για έργα όπως η διασύνδεση της ηπειρωτικής Ελλάδας με τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, ο εκσυγχρονισμός του δικτύου, η επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η ανάπτυξη τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον.

Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρχε ανάλογη εξέλιξη και στο Συμβούλιο Υπουργών. Η απόφαση εκεί ήταν να μην αλλάξει το έτος βάσης στο νέο Ταμείο Εκσυγχρονισμού, αφήνοντας εκτός την Ελλάδα. Ως αντιστάθμισμα, αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν ειδικό χρηματοδοτικό μηχανισμό, με πιο αυστηρούς όρους χρηματοδότησης ειδικά για εμάς, περιορίζοντας συγχρόνως τα επιλέξιμα έργα μόνο στα ελληνικά νησιά και στη διασύνδεσή τους με την ηπειρωτική Ελλάδα. Ο μηχανισμός αυτός «προικοδοτήθηκε» με τα μισά περίπου χρήματα από αυτά που θα δικαιούνταν η χώρα μας αν συμμετείχε κανονικά στο Ταμείο Εκσυγχρονισμού, όπως είχε προτείνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν και παρά την πίεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν κατέστη δυνατό να αλλάξει γνώμη το Συμβούλιο. Το μόνο που καταφέραμε είναι να αυξήσουμε λίγο τη χρηματοδότηση προς τον ειδικό αυτό μηχανισμό που δημιούργησαν για εμάς.

Η δυσμενής αυτή εξέλιξη οφείλεται στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και στην ακαμψία άλλων κρατών – μελών που δεν σεβάστηκαν την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Είναι παράλογο ένα Ταμείο που θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 2021 να χρησιμοποιεί δεδομένα από το 2013, οκτώ χρόνια πριν. Αν ο έλληνας υπουργός είχε καταφέρει να πείσει τους συναδέλφους του στο Συμβούλιο για την αδικία αυτή, όπως καταφέραμε εμείς στο Κοινοβούλιο, τότε ίσως να μη χάναμε μία ακόμη ευκαιρία.