Κάθε εβδομάδα, ο Παναθηναϊκός στα δικαστήρια. Τη μία ο Βασίλης Κωνσταντίνου, να λέει «ο Παναθηναϊκός συμπληρώνει εκατόν δέκα χρόνια ιστορίας». Λες και η ιστορία εξοφλεί γραμμάτια και υποχρεώσεις. Την άλλη, να βάζει τις φωνές, «ο Ταυλαρίδης θέλει να μας ρίξει για πενήντα χιλιάρικα». Αν είναι τόσο ευτελές ποσό οι 50 χιλιάδες, ας τις πληρώσουν να καθαρίσουνε. Κι αναβολές επί αναβολών για την επόμενη και τη μεθεπόμενη Τετάρτη. Λες και κάτι θ’ αλλάξει. Λες και θα κερδίσουν το λαχείο. Και να προτείνουν στον Ταυλαρίδη, από τις 92.000 ευρώ που του οφείλονται να δοθούν τώρα οι 25 και τα υπόλοιπα σε επτά δόσεις των 10.000. Για δεδουλευμένα του 2016. Και υπάρχουν ακόμα χειρότερα:

– Ο Εσιέν, που έχει φύγει από το καλοκαίρι του 2016.

– Ο Τοτσέ πριν από πέντε χρόνια.

– Ο Λέτο, που έχει λαμβάνειν από την πρώτη θητεία του στον Παναθηναϊκό 2009-13.

ΤΟ δόγμα που επικρατούσε όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό ήταν, τους έχουμε μίνιμουμ έξι μήνες μέσα. Τους διώχνουμε κι όσα χρωστάμε τα τρενάρουμε από σήμερα σε αύριο. Εξού και η πάγια θέση των Πρασίνων για διακανονισμούς σε 40 δόσεις, στυλ Κωτσόβολος. Κάπως έτσι, στον Τελάντερ οφείλονται 461.397 ευρώ, που έχουν επιδικασθεί από τον Σεπτέμβριο. Στις 500.000 είναι ο Βέμερ. Στις 42.000 είναι οι δόσεις του Εσιέν, που επίσης δεν εξυπηρετούνται. Στις 21.000 η δόση του Τοτσέ κ.ο.κ. Υποθέσεις και εκκρεμότητες, που σέρνονται από σήμερα σε αύριο για χρόνια. Με αναβολές και καθυστερήσεις. Πληρώνουμε μία δόση, αφήνουμε την επόμενη, νέα προσφυγή ο ποδοσφαιριστής και πάει λέγοντας. Με τους εργαζομένους στην ΠΑΕ να είναι απλήρωτοι έξι μήνες. Με τα ενοίκια στα γραφεία της ΠΑΕ απλήρωτα και να έχει κινηθεί η διαδικασία έξωσης. Μιλάμε για κατάντημα. Για ντροπή. Κι αν κάθε φορά επικαλούνται την ιστορία του Παναθηναϊκού, αυτός δεν είναι Παναθηναϊκός. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι. Παναθηναϊκός δεν είναι.

Τελευταία Νέα