Ο χρησμός του κόκορα

Κατά την οργουελική τοποθέτηση περί Ιστορίας, όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει και το μέλλον. Και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει και το παρελθόν. Ιδού λοιπόν η μεγάλη ευκαιρία για όσους κρατούν τα γκέμια της εξουσίας να ανακαλύψουν τους ενόχους της «Νοβαρτιάδας» προσαρμόζοντας μεθόδους του παρελθόντος στο σήμερα. Αλλωστε η Ιστορία επαναλαμβάνει τον εαυτό της.

Οπως διαβάζω στο βιβλίο «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου» (εκδόσεις Μεταίχμιο) οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν πολύ προχωρημένες μεθόδους για την ανακάλυψη των κλεφτών.

Για παράδειγμα, σε κώδικα του 15ου αιώνα περιγράφεται το εξής: για να βρεις τον κλέφτη, πάρε ένα ασπράδι αβγού, ανακάτεψέ το με μόλυβδο, ζωγράφισε σε τοίχο ένα μάτι και στήσε τους υπόπτους ώστε να βλέπουν προς αυτό.

Βλέποντας το μάτι ο κλέφτης κανονικά θα πρέπει να δακρύσει. Αν καταφέρει όμως να συγκρατήσει τα δάκρυά του μπήξε ένα καρφί, όχι στον ύποπτο αλλά στο ζωγραφισμένο μάτι και ο δράστης θα ομολογήσει.

Ο κώδικας προτρέπει επίσης να γράψουμε γύρω από το μάτι :«Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι».

Αν ο δράστης συνεχίζει να μη δακρύζει, τα ακροκέραμα της εξουσίας μπορούν να τροποποιήσουν την μέθοδο και να μπήξουν το καρφί κατευθείαν στον ύποπτο. Ε, όσο να ‘ναι ένα δάκρυ θα στάξει, και τότε θα αναφωνήσουν όλοι με μια φωνή: «Ιδού ο δράστης».

Αν πάλι θελήσουν να αποφύγουν τις μπρούτα καταστάσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν την άλλη περίφημη μέθοδο των Βυζαντινών, την αλεκτορομαντεία.

Σ’ αυτήν την περίπτωση τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας κόκορας, κατά προτίμηση αλανιάρης. Σε άμμο γράφονται τα 24 γράμματα της αλφαβήτου πάνω στα οποία τοποθετούνται κόκκοι σιταριού ή κριθαριού. Αμολούν στη συνέχεια τον κόκορα που τρώει τους κόκκους. Τα γράμματα που μένουν χωρίς κόκκους αποτελούν κατά σειρά το όνομα του προσώπου για το οποίο γίνεται η ερώτηση.

Αντε τώρα να μείνουν τα γράμματα Ν, Α, Σ, Μ, Η. Πώς να τους πείσω ότι ουδεμία σχέση έχω με την υπόθεση;