Μένει κανείς άναυδος κάθε φορά που αποκαλύπτεται το ελληνικό έλλειμμα μνήμης και κρίσης. Τα γεγονότα στα Ιμια κάθε άλλο παρά θα έπρεπε να αφήσουν έκπληκτη την Ελλάδα: ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν τα έχει προαναγγείλει εδώ και πολύ καιρό, τουλάχιστον από τα τέλη του φθινοπώρου 2016, όταν προέβη σε μπαράζ δηλώσεων σκληρής, συστηματικής και καθολικής αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάννης, κάτι που επανέλαβε και στην Αθήνα. Για πλάκα; Στην Ελλάδα επικράτησε η άποψη ότι η αμφισβήτηση αυτή έχει στόχο το εσωτερικό του ακροατήριο. Μπορεί, αλλά τριτογενώς, ουδεμία σχέση έχει με το κεντρικό πρόβλημα. Η ουσία είναι ότι η αναθεωρητική Τουρκία θέλει και αισθάνεται πλέον ισχυρή να επιβάλει νέα σύνορα.
Οι Τούρκοι θέλουν πόλεμο. Το φωνάζουν καιρό τώρα οι ίδιοι ανοιχτά και επίσημα: το έκανε ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων προ ημερών στο Αιγαίο χωρίς περιστροφές, το είπε με το όνομά του ρητά και ξεκάθαρα. Το κάνουν συστηματικά οι αρμόδιοι υπουργοί, το κάνει ακόμα περισσότερο η ηγεσία της αντιπολίτευσης στην Αγκυρα. Και, πάνω απ’ όλα, το πιστοποιεί πλήρως η πραγματικότητα: τα εξοπλιστικά τους προγράμματα με έμφαση στην οικοδόμηση ισχυρότατου στόλου –για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία υπερτερούν ήδη σήμερα της Ελλάδας σε ναυτικές δυνάμεις –η αποφασιστικότητά τους που απεδείχθη δεδομένη ακόμα και έναντι των ΗΠΑ στη Συρία, η στάση τους στην κυπριακή ΑΟΖ όπου πρακτικά έχουν ήδη επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό στο ιταλικό γεωτρύπανο, η μετατόπιση και αναθέρμανση των εντάσεων, όσο ποτέ, στα Ιμια και στη συνέχεια στο κρίσιμο Καστελλόριζο, η ρητορική Ερντογάν στη Θράκη. Κι όμως, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εμείς κάνουμε συστηματικά πως δεν ακούμε και δεν βλέπουμε. Οποιος μιλά για αυτά είναι δήθεν “ακραίος εθνικιστής”, ενώ η επίσημη Ελλάδα περιμένει ως μάννα εξ ουρανού μια “συμπαράσταση” από την ΕΕ, η οποία, όμως, ξεκίνησε σε επίπεδο twitter του προέδρου Τουσκ και το πολύ πολύ να φτάσει και στο facebook –γιατί παραπέρα δεν πρόκειται να πάει, τουλάχιστον στον κρίσιμο χρόνο.
Ο εμβολισμός του σκάφους του Λιμενικού πρέπει να εκληφθεί από την Ελλάδα ως το τελευταίο στάδιο “προειδοποίησης” του ξεσπάσματος μιας πραγματικά σοβαρής επιθετικής στρατιωτικής ενέργειας της Τουρκίας. Οι επιτελείς στην Αθήνα το γνωρίζουν αυτό καλά και δεν έχουν αμφιβολίες για το πού θα πάνε τα πράγματα. Πρέπει όμως να το καταλάβουν και οι πολιτικοί επικεφαλής και να σταματήσουν επιτέλους να παίζουν αυτό το βολικό για τους ίδιους κρυφτό με την πραγματικότητα. Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά πιθανό να βρεθεί σύντομα πλέον μπροστά σε στιγμές μεγάλων, οριακών αποφάσεων. Το να κάνει ότι δεν το βλέπει δεν αποτελεί λύση, όπως δεν αποτελεί και το να κρυφτεί πίσω από τις όποιες μυστικές “συμφωνίες” της νύχτας των Ιμίων ή της Μαδρίτης. Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει τι θέλει. Η απόπειρα επιβολής στρατιωτικών τετελεσμένων είναι πλέον δεδομένη. Και το ερώτημα είναι ένα: θα τα δεχθεί ή θα τα αποκρούσει; Και πώς; Ολα τα άλλα είναι απλώς τραγικές αυταπάτες.
Τελευταία Νέα