Η πολιτική αστάθεια υπήρξε ανέκαθεν χαρακτηριστικό της Ιταλίας και όπως όλα δείχνουν αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Μόλις 17 ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου φαίνεται ότι για μία ακόμη φορά δεν θα δοθεί λύση στο πολιτικό αδιέξοδο, καθώς, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κανένα κόμμα δεν θα πετύχει αυτοδυναμία.
Οι υποσχέσεις που έχουν ακούσει προεκλογικά οι Ιταλοί είναι πολλές, ίσως όμως ξεχωρίζουν δύο: η άμεση απέλαση 600.000 προσφύγων και η επανέναρξη της λειτουργίας των οίκων ανοχής.
Η πρώτη υπόσχεση ανήκει στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος σε συνέντευξή του κατηγόρησε τη σημερινή κεντροαριστερή κυβέρνηση, της οποίας ηγείται το Δημοκρατικό Κόμμα από το 2013, για τον μεγάλο αριθμό μεταναστών που έχει εισέλθει στη χώρα. «Εχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε περίπου 630.000 μετανάστες, από τους οποίους μόνο οι 30.000 δικαιούνται να παραμείνουν διότι είναι πρόσφυγες. Οι υπόλοιποι 600.000 είναι μία κοινωνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί, καθώς επιβιώνουν διαπράττοντας εγκλήματα». Και μπορεί ο ίδιος να μην επιτρέπεται να αναλάβει δημόσιο αξίωμα, έπειτα από την καταδίκη του για φοροδιαφυγή, συμμετέχει εντούτοις στην προεκλογική εκστρατεία ώστε το κόμμα του Forza Italia να καταφέρει σε συνεργασία με την ευρωσκεπτικιστική, αντιμεταναστευτική Λέγκα του Βορρά και το νεοφασιστικό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας να συγκροτήσει κυβέρνηση συνασπισμού.
Ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, κατά του οποίου στρέφεται εν πολλοίς η μομφή του Μπερλουσκόνι, αποδίδει την ευθύνη σε εκείνον. «Οι μετανάστες φτάνουν στην Ιταλία γιατί κάποιος έκανε πόλεμο στη Λιβύη», δήλωσε αναφερόμενος στις νατοϊκές αεροπορικές επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων του Καντάφι το 2011. Τον Μπερλουσκόνι θεωρεί υπεύθυνο και ο Λουίτζι Ντι Μάιο, υποψήφιος πρωθυπουργός του αντιμεταναστευτικού Κινήματος Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, λέγοντας ότι δημιούργησε την κοινωνική βόμβα της μετανάστευσης βομβαρδίζοντας τη Λιβύη.
Και ενώ ο καβαλιέρε διατυμπανίζει ότι έχει τη λύση για το Μεταναστευτικό, ο Ματέο Σαλβίνι, επικεφαλής της Λέγκας του Βορρά, είναι πεπεισμένος ότι έχει βρει τον τρόπο να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα. Σε tweet του έχει προτείνει την επαναλειτουργία των «case chiuse», των «κλειστών σπιτιών», όπως αποκαλούνται οι οίκοι ανοχής στην Ιταλία, που από το 1958 είναι παράνομοι, και τη φορολόγηση της πορνείας όπως συμβαίνει «σε όλες τις πολιτισμένες χώρες».
Με δημόσιο χρέος που ανέρχεται στα 2,3 τρισ. ευρώ, ήτοι ποσοστό 135% του ΑΕΠ της και 20% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, υψηλά ελλείμματα, στάσιμη οικονομία και ευάλωτες τράπεζες, η Ιταλία, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, αποτελεί κίνδυνο για ολόκληρη την ΕΕ. Οι προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων περιλαμβάνουν παροχές που φαίνεται να επιβαρύνουν επικίνδυνα την ήδη ασταθή οικονομία της. «Ακριβότερο» είναι το πρόγραμμα του Κινήματος Πέντε Αστέρων, το κόστος του οποίου ανέρχεται, σύμφωνα με το κόμμα, στα 78,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα όμως με εκτιμήσεις ειδικών, η υλοποίησή του αγγίζει τα 108 δισ.
Οποιο μετεκλογικό σενάριο και αν επικρατήσει -εθνικιστικός συνασπισμός των Πέντε Αστέρων, της Λέγκας του Βορρά και των Αδελφών της Ιταλίας, μεγάλος συνασπισμός Δημοκρατικού Κόμματος και Forza Italia στα γερμανικά πρότυπα ή μεταβατικός μετριοπαθής συνασπισμός υπό τον Πάολο Τζεντιλόνι, όπως αυτός που κυβερνά από το 2016, ο οποίος θα οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές –το σίγουρο είναι ότι η πολιτική και οικονομική αναταραχή στην Ιταλία δύσκολα θα κοπάσει.
