Με κοινή δήλωση ο πρόεδρος και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου επισήμαναν την ανάγκη να επικρατήσει στην υπόθεση Novartis «κλίμα νηφαλιότητας».
Ταυτόχρονα υπενθύμισαν ότι η νομιμότητα των εισαγγελικών ενεργειών «υπόκειται σε έλεγχο κατά τον θεσμικά προβλεπόμενο τρόπο».
Η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζήτησε επίσης «ψυχραιμία και νηφαλιότητα» σημειώνοντας ότι έλεγχος ασκείται «από τα θεσμικά όργανα για κάθε πράξη ή παράλειψη» των εισαγγελέων.
Και ο πρόεδρος και η εισαγγελέας και η Ενωση συνδέουν την απαιτούμενη νηφαλιότητα με την ύπαρξη θεσμικών ελέγχων.
Πολύ σωστά. Αυτά πάνε μαζί.
Για να είναι κάποιος νηφάλιος πρέπει να ξέρει ότι υπάρχουν θεσμικές διαδικασίες που τον προστατεύουν από κάθε δικαστική αυθαιρεσία ή ίντριγκα.
Αν δεν λειτουργούν τέτοιοι μηχανισμοί, προφανώς θα ψάξει το δίκιο του με άλλον τρόπο.
Δεν θα κάτσει πάντως να τον σφάξουν για να αγιάσει –όπως ίσως επιδιώκουν κάποιοι συριζαίοι που αφού έχουν τραμπουκίσει τη μισή Ελλάδα δακρύζουν τώρα για «απόπειρα τρομοκράτησης» της Δικαιοσύνης.
Αυτονόητο; Αυτονόητο.
Στις 6 Νοεμβρίου 2017, η εισαγγελέας Τουλουπάκη παίρνει κατάθεση από έναν μάρτυρα που εμπλέκει πρώην υπουργό.
Σύμφωνα με το άρθρο 86,2 του Συντάγματος η εισαγγελέας είναι υποχρεωμένη να σταματήσει κάθε εξέταση και να στείλει «αμελλητί» (δηλαδή, αμέσως…) τη δικογραφία στη Βουλή.
Το έκανε; Οχι. Συνέχισε να εξετάζει «προστατευόμενους» μάρτυρες που συμπτωματικά ενέπλεκαν όλο και περισσότερους αντιπάλους της κυβέρνησης. Σε συνεννόηση (έχει καταγγελθεί) με τον διαβόητο «Μίμη».
Συνέχισε δηλαδή την ανάκριση της υπόθεσης «χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής» –κάτι που ρητά απαγορεύει το άρθρο 86,2.
Η δικογραφία πήγε στη Βουλή μόλις στις 5 Φεβρουαρίου 2018, τρεις μήνες μετά την πρώτη αναφορά πολιτικού. Λυπάμαι αλλά «αμελλητί» διαρκείας τριών μηνών δεν υπάρχει.
Δεν θα σταθώ στις άλλες παρατυπίες που αποδίδονται στην εισαγγελέα Τουλουπάκη αλλά στο προφανές και κατάφωρο: το συνταγματικό.
Και θα σταθώ επειδή όταν τμήμα του κράτους δρα εκτός Συντάγματος, αυτό ονομάζεται παρακράτος.
Ερώτηση λοιπόν στον πρόεδρο, την εισαγγελέα και την Ενωση.
Τι έκαναν στην προκειμένη περίπτωση τα «θεσμικά όργανα» και πώς λειτούργησε ο «θεσμικά προβλεπόμενος τρόπος ελέγχου»;
Ελεγξαν την εισαγγελέα Τουλουπάκη και τη βρήκαν εντάξει; Είναι κανονικά τα παραπάνω; Δεν την έλεγξαν; Γιατί; Την αφήνουν να δικάζει με το δικό της Σύνταγμα;
Επειδή είμαι βέβαιος ότι κανείς (ούτε ο πρόεδρος, ούτε η εισαγγελέας, ούτε η Ενωση…) δεν αποδέχεται τη λειτουργία παρακράτους στη χώρα μας, ένας μόνο τρόπος υπάρχει να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενη εκτροπή. «Ο θεσμικά προβλεπόμενος έλεγχος».
Εκείνοι το είπαν. Δική τους δουλειά να τον ασκήσουν.
Και τότε να δουν πώς θα γεμίσει νηφαλιότητα και ψυχραιμία η χώρα!
