Η δίωξη των δέκα υψηλόβαθμων πολιτικών στελεχών στην υπόθεση Novartis έχει ακόμα ένα στόχο. Διά της ποινικοποίησης των πολιτικών, σαν να παραγράφεται η πολιτική ευθύνη συνολικά του πολιτικού και του συνδικαλιστικού συστήματος.
Κι όμως. Τα χρόνια που έφεραν τη χρεοκοπία, την περίοδο του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, που ταυτίστηκε με την περίοδο διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, οι φωνές που επισήμαιναν τη σπατάλη ήταν μεμονωμένες και ήδη ηττημένες –και η Αριστερά δεν συγκαταλεγόταν σε αυτές. Η τότε κυβέρνηση μοίραζε το κράτος σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές ομάδες και άτομα, η αντιπολίτευση διεκδικούσε μεγαλύτερο μερίδιο της μοιρασιάς και ο συνδικαλισμός επιδίωκε τα πάντα.
Ο Συνασπισμός, το κόμμα που γέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ, ως έκφραση (περνούσε ως πραγματικότητα, ακόμα, τότε) της ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο πάρτι της υγείας ήθελε κι άλλες δαπάνες. Τον Σεπτέμβριο του 2007, με πύρινη ανακοίνωσή του, αφού διαπίστωνε εισαγωγικά ότι «ο νεοφιλελευθερισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία», περιέγραφε χωρίς περιστροφές τις απαιτήσεις του: «Οι υποσχέσεις για προσλήψεις, νέα νοσοκομεία, νέο μισθολόγιο, ελεύθερη πρόσβαση στο φάρμακο, κατάργηση των απογευματινών ιατρείων και για την πρωτοβάθμια περίθαλψη πήγαν περίπατο», έγραφε η ανακοίνωση του κόμματος, το οποίο διεκδικούσε, μεταξύ άλλων, και τα εξής καινοτόμα: αφενός «διπλασιασμό των Δημόσιων Δαπανών από 2,67% του ΑΕΠ σε 5,5%», αφετέρου πλήρη κρατικοποίηση της υγείας, «ένταξη των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων στο δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο».
Αλλά και την περίοδο μετά την κρίση, ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ τα είχε στυλώσει και αρνούνταν το στοιχειώδες, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Του κάκου, τον Νοέμβριο του 2010, ο (κατηγορούμενος σήμερα, και για τον Νίκο Κοτζιά ένοχος) Γιώργος Κουτρουμάνης, υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, επισήμαινε την ανάγκη να σταματήσει «η ανεξέλεγκτη έκδοση ιατρικών συνταγών και η σπατάλη για αγορά φαρμάκων». Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά των τότε βουλευτών του Λαφαζάνη και Κριτσωτάκη, αρνούνταν να συμβάλει στην εξυπηρέτηση των στόχων της τρόικας και του Μνημονίου, γι’ αυτό δήλωσε «παρών» επί της αρχής.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει ότι δεν έχει καμία ευθύνη για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα. Τη βούλιαξε το «παλιό», ενώ αυτός είναι το «καινούργιο». Ακόμα ένα ψέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα οχυρώνεται στην ηθικολογία, ανέκαθεν, πολιτικά, πολιτικότατα, διεκδικούσε ακόμα περισσότερο εκτροχιασμό.
Διεκδικούσε ό,τι καταλάβαινε: ακόμα περισσότερη πρόσβαση στο κράτος. Αυτό που διεκδικεί και σήμερα: όλη η εξουσία στα σοβιέτ.
Τελευταία Νέα