Τους συναντάς καθημερινά έξω από το μετρό ή στον δρόμο. Φορούν το κόκκινο γιλέκο τους κι ανοίγουν κουβέντα με τους περαστικούς που δίνουν τρία ευρώ για να αγοράσουν το περιοδικό τους. Αυτόν τον μήνα όμως οι γνώριμες φιγούρες τους, οι άνθρωποι που διακινούν το περιοδικό «Σχεδία», λιγόστεψαν. Το πρόσεξαν αρκετοί. Πολλοί εγκατέλειψαν τα πόστα τους στο κέντρο της πόλης, μια καθημερινή δραστηριότητα που τους επέτρεπε να έχουν ένα ελάχιστο εισόδημα, ανάσα στη θηλιά της ανεργίας και ενίοτε της έλλειψης στέγης. Αιτία ήταν η απόφαση του κράτους να επιβάλει ΕΦΚΑ στους άπορους πωλητές της «Σχεδίας». Μια απόφασηπου με τα σημερινά δεδομένα μειώνει δραματικά το κέρδος τους –σήμερα 1,5 ευρώ ανά περιοδικό –ή το εκμηδενίζειανάλογα με το ύψος των πωλήσεων. Πάμφτωχοι άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι από τις ανισότητες, αναγκάζονται να κλειστούν ξανά στον εαυτό τους. Τοκράτος, όπως φαίνεται, άρχισε την καταπολέμηση της μαύρης εργασίαςαπό τους κατατρεγμένουςπωλητές της «Σχεδίας»,όταν, σύμφωνα με έρευνες, οι απώλειες από την αδήλωτη εργασία στην Ελλάδααγγίζουν τα 2 δισ. ευρώ…

Αύξηση στην τιμή
Η νέα ασφαλιστική νομοθεσία προβλέπει ότι στις καθαρές αποδοχές όσων αμείβονται με απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης επιβάλλεται εισφορά 20% επί του κλάδου κύριας ασφάλισης και εισφορά της τάξεως του 6,9% υπέρ της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ποσό το οποίο καλύπτει εξ ολοκλήρου ο εργαζόμενος χωρίς συμμετοχή του εργοδότη.
Αναζητώντας λύση στο πρόβλημα, οι υπεύθυνοι της έκδοσης αποφάσισαν να αυξήσουν την τιμή πώλησης του περιοδικού κατά 1 ευρώ προσπαθώντας να καλύψουν την απώλεια και να διατηρήσουν αμείωτο το καθαρό κέρδος των πωλητών. Ουδείς όμως γνωρίζει αν οι αναγνώστες θα ανταποκριθούν. Το εγχείρημα που έχει δώσει χείρα βοηθείας σε εκατοντάδες ανθρώπους –με πολλούς εξ αυτών σε προχωρημένη ηλικία –κινδυνεύει.

Οι πωλητές φεύγουν
Ο εκδότης της «Σχεδίας» Χρήστος Αλεφάντης κάνει λόγο για μια δύσκολη συνθήκη με φωτεινές πλευρές. Οπως εξηγεί μιλώντας στα «ΝΕΑ», η ασφάλιση των πωλητών ήταν κάτι το οποίο είχαν ζητήσει οι υπεύθυνοι του περιοδικού σε επικοινωνία με τα αρμόδια υπουργεία, όχι όμως με αυτόν τον τρόπο. «Παρότι αυτόν τον μήνα έχουμε κάνει πολλές συναντήσεις και πολλές συζητήσεις με τους πωλητές προσπαθώντας να τους παρουσιάσουμε και τη θετική πλευρά του ζητήματος, πολλοί φεύγουν. Νιώθουν βαθιά απογοήτευση, αισθάνονται για ακόμη μία φορά προδομένοι, έχουν μέσα τους ένα “ρε γαμώ το”» λέει ο ίδιος. Η ψυχολογία αυτών των ανθρώπων είναι, άλλωστε, ήδη πολύ επιβαρυμένη. «Κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να απογοητεύονται» συμπληρώνει ο Χρήστος Αλεφάντης. «Το θετικό είναι ότι πλέον έχουν ασφαλιστικό χρόνο, χωρίς να μειώνεται το άμεσο έσοδό τους. Αποφασίσαμε να αυξήσουμε την τιμή τού περιοδικού στα 4 ευρώ, ώστε να διαφυλάξουμε το κέρδος που είχαν καθαρό. Πιστεύουμε ότι ο αναγνώστης θα ανταποκριθεί. Ξέρετε, το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Ουσιαστικά η πώληση του περιοδικού είναι μια μορφή υποστηριζόμενης εργασίας, είναι το ότι ξυπνούν το πρωί και έχουν κάτι να κάνουν, κι αυτό είναι πολύ βασικό. Γι’ αυτό καλούμε με πολύ σεβασμό τον αναγνώστη και υποστηρικτή να “σηκώσει”, εφόσον το επιτρέπουν και οι δικές του δυνάμεις, αυτή την αύξηση, καθώς ξέρουμε ότι η συντριπτική πλειονότητα των υποστηρικτών της “Σχεδίας” είναι άνθρωποι του μόχθου και οι ίδιοι…».

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΦΩΤΙΟΥ, ΠΩΛΗΤΗΣ ΕΤΩΝ 70

«Θα μαζεύουμε ένσημα για πότε; Για όταν θα πάμε στον Αγιο Πέτρο;»

Κάθε μέρα από τις 10 το πρωί ώς τις τρεις το μεσημέρι βγαίνει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης για να πουλήσει το περιοδικό. Είναι 70 χρονών, Βορειοηπειρώτης. Στην Αλβανία εργαζότανως δάσκαλος μαθηματικών. Στην Ελλάδα δεν κατάφερε να ασχοληθείμε την εκπαίδευση όπως ήταν το όνειρό του. Με μια γυναίκα ανάπηρη που πέθανε το 2015 και έναν γιο με προβλήματα όρασης εργαζόταν όπου έβρισκε,πότε εδώ, πότε εκεί, χωρίς ένσημα για πολλά χρόνια.Μέχρι το 2014 οπότε γνώρισε τη «Σχεδία» και μπόρεσε, όπως λέει, να ζήσει σαν άνθρωπος. Σε ένα σπίτι με ενοίκιο, μεφαγητό και απόθεμα απότην αγάπη του κόσμου που συναντά στον δρόμο.

ΟΛευτέρης Φωτίου, μαζί με τον αδελφό του Βασίλη, είναιαπό τους γηραιότερους πωλητές της «Σχεδίας». Η νομοθεσία που πλέον τουςεπιβάλλει ΕΦΚΑτούπροκαλείμεγάλη αγωνία. «Η απόφαση αυτή θίγει άμεσα εμένα και τον αδελφό μου, είναι ένας φαύλος κύκλος», λέει στα «ΝΕΑ». «Παίρνω μία πενιχρή σύνταξη των 120 ευρώ τον μήνα από την Αλβανία και την παίρνω κάθε έξι μήνες, οπότε η μία φεύγει στον δρόμο για τα εισιτήρια. Αν φύγω από τη «Σχεδία», θα πεθάνω, πώς θα ζήσω με 100 ευρώ;», ρωτά με απόγνωση. «Τα χρήματα που θα μας κρατάνε για συντάξιμα χρόνια είναι για εμάςχαμένα λεφτά. Εγώ είμαι 70 χρονών και ο αδελφός μου είναι 81. Εκτός του ότι είμαστε ήδη συνταξιούχοι, θα μαζεύουμε ένσημα για πότε; Για όταν θα πάμε στον Αγιο Πέτρο;».
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. «Το περιοδικό», διηγείται ο Λευτέρης, «με γλίτωσε από οικονομική άποψη αλλά μου έδωσε και επικοινωνία, αγάπη από τον κόσμο. Στην αρχή είχα άγχος για το πώς θα με αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι. Σιγά σιγά το ξεπέρασα. Εχω γράψει και ποίημα για όσους αγοράζουντο περιοδικό. Για κάθε τεύχος βγάζω και ένα ποίημα και το δίνω στους αναγνώστες. Το έχω καθιερώσει. Για 44 τεύχη που έχει βγάλει η«Σχεδία» στη Θεσσαλονίκη έχω βγάλει και 44 ποιήματα. Πολλοίμου λένε «Λευτέρη, πρώτα το ποίημα και μετά το περιοδικό».Αν τα πράγματα με την «Σχεδία»δεν πάνε καλά, δεν ξέρω τι θα κάνω. Διαφορετικά,αντέχω να δουλεύω μέχρι τα 80…».
Το περιοδικό σε αριθμούς

1 εκατ.αντίτυπα έχουν πουληθεί σε 5 χρόνια κυκλοφορίας της «Σχεδίας»

11%των πωλητώντου περιοδικούείναι ηλικίας άνω των 65 ετών

93άνθρωποι πέρασαν από τη «Σχεδία» και έφυγαν όταν επανεντάχθηκαν στην αγορά εργασίας
43πωλητές που ήταν άστεγοι νοίκιασαν σπίτι με το μικρό εισόδημα από τη «Σχεδία»
81ετών είναιο μεγαλύτεροςσε ηλικία πωλητής

0 ευρώέχουν λάβει απότο κράτος το περιοδικό «Σχεδία» και η ΜΚΟΔιογένης που το εκδίδει