Δυστυχώς επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά: η χώρα μας είναι η μοναδική στον κόσμο όπου το σκάνδαλο Novartis παρήγαγε σκάνδαλα. Παρήγαγε αρχικά ένα θεσμικό σκάνδαλο όταν μέλη της κυβέρνησης εμφανίστηκαν να γνωρίζουν λεπτομέρειες της δικογραφίας προβαίνοντας σε αξιολογήσεις, προτρέποντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους να προετοιμάσουν την υπεράσπισή τους και γνωστοποιώντας μια πρωθυπουργική εντολή περί άμεσης μεταβίβασης της δικογραφίας στη Βουλή, την οποία ο Πρωθυπουργός ούτε έχει αρμοδιότητα ούτε και χρειάζεται να δώσει.
Η υπόθεση Novartis παρήγαγε στη χώρα μας, μόνο σε αυτήν και πάλι, και ένα πολιτικό σκάνδαλο με τον υποτιθέμενο χρηματισμό πολιτικών προσώπων που είχαν υπηρετήσει ακόμη και το αξίωμα του πρωθυπουργού ή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Οπως προκύπτει από τη δικογραφία, όλα αυτά τα πρόσωπα καταγγέλθηκαν από τους προστατευόμενους καταγγέλλοντες στη βάση εικασιών, υποθέσεων ή επαγωγικών συμπερασμάτων και πάντως όχι γεγονότων των οποίων υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες. Το γεγονός δε ότι απουσιάζουν αποδεικτικά στοιχεία αφήνει χώρο στην υπόθεση της πολιτικής σκευωρίας.
Είναι μια υπόθεση που ενισχύεται και από δικονομικής άποψης –και αυτό είναι το τρίτο σκάνδαλο. Οπως φαίνεται, η προχειρότητα, η βιασύνη και η σκοπιμότητα πρυτάνευσαν σε τέτοιον βαθμό ώστε δημιουργήθηκαν τεράστια δικονομικά κενά, τα οποία απειλούν να τινάξουν την ιστορία της Novartis στον αέρα και να συσκοτίσουν τελικά το ίδιο το αρχικό σκάνδαλο. Αυτό θα είναι το τέταρτο σκάνδαλο. Που όπως και τα υπόλοιπα, δεν θα πρέπει να μείνει ατιμώρητο.
