Μαθαίνω ότι στον ΣΥΡΙΖΑ αγανακτούν που οι κατηγορούμενοι πολιτικοί στην υπόθεση Novartis απαντούν με μηνύσεις. Τις θεωρούν, λένε, απαράδεκτες. Ακατανόητο γιατί οι κατηγορούμενοι (και για κάποιους υπουργούς, de facto ένοχοι) θα έπρεπε να επιτρέψουν το διασυρμό τους μέσω μιας σκοτεινής διαδικασίας; Σκοτεινή, επειδή δεν πρόκειται για υπόθεση όπου απερίσπαστη η Δικαιοσύνη έκανε τη δουλειά της. Το αντίθετο. Η Δικαιοσύνη δεν έκανε τη δουλειά της, και κυρίως δεν την έκανε μακριά από το περιβάλλον της κυβέρνησης. Δεν είναι μόνο το αμελλητί, ούτε η αναγγελία της παραπομπής της υπόθεσης από κυβερνητικά στελέχη. Είναι, κυρίως, η προαναγγελία αυτών των διώξεων από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και υπουργούς του ένα χρόνο πριν, κι η δημοσίευσή τους από μερίδα του φιλοκυβερνητικού σκανδαλοθηρικού Τύπου –όσα επισημαίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος χθες κατέθεσε μήνυση κατά του προστατευόμενου ψευδώνυμου μάρτυρα «Μάξιμου Σαράφη». «Η κυβέρνηση αντιποιείται εισαγγελικά και δικαστικά καθήκοντα», παρατηρεί ο κ. Βενιζέλος. «Προαναγγέλλει, προετοιμάζει, οργανώνει, παρεμβαίνει, αξιολογεί, προωθεί». Οστις έχει ώτα ακούειν ακουέτω. Σε πολλές χώρες, λέει στο κείμενο της μήνυσής του ο κ. Βενιζέλος, επί χρόνια προκύπτουν αθέμιτες πρακτικές του ομίλου Novartis. Σε καμία δεν εμπλέκεται πολιτικό προσωπικό. Στη χώρα μας, αντίθετα, έχει προαναγγελθεί από την κυβέρνηση εμπλοκή πολιτικών προσώπων, την οποία εντοπίζει η Δικαιοσύνη μέσω προστατευόμενων, δηλαδή άγνωστων μαρτύρων. Μάλιστα, η χθεσινή ανακοίνωση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δ. Παπαγεωργίου ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες της Novartis χαρακτηρίστηκαν «μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος» μετά την κατάθεση της δικογραφίας φωτογραφίζει ευτελή μεθόδευση και, επί της ουσίας, κατάλυση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας κατά πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης. Στην Πολωνία το κάνουν λιγότερο άγαρμπα.
Τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε ο κ. Βενιζέλος την περιγράφει ως «σφετερισμό της ιδιότητας του κρατικού οργάνου για να αλλοιωθούν θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματός μας, όπως η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης». Κι αυτό, η μείξη δηλαδή πολιτικής και Δικαιοσύνης, η κατάργηση στην πράξη της διάκρισης των εξουσιών, είναι θεσμική τερατογένεση. Με κύριο θύμα τη δημοκρατία και τους κανόνες της.
Εγραφα χθες για την ηθικολογική παρακαμψη της πολιτικής από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο θέμα της υπόθεσης Novartis. Ημουν επιεικής. Η όλη μεθόδευση συνιστά συνωμοσία κατά των θεσμών. Ενα ισχυρό πλήγμα, δηλαδή, μιας καθεστωτικής αντίληψης κατά των δημοκρατικών κανόνων. Η κοινωνία των πολιτών οφείλει να αντισταθεί.
