«Εάν δεν μπορούμε να αποδείξουμε πως δεν υπάρχει το τέρας του Λοχ Νες, τότε σημαίνει πως υπάρχει». Είναι ο αφορισμός με τον οποίο ο φιλόσοφος Πασκάλ Ενζέλ περιγράφει το επόμενο στάδιο της μετα-αλήθειας. Είναι εκείνο της μετα-λογικής: ένα σύμπαν στο οποίο θάλλουν οι δίκες προθέσεων, η χειραγώγηση των γεγονότων από υποθετικούς συλλογισμούς που επιστρατεύονται απλώς επειδή εξυπηρετούν συγκεκριμένες απόψεις, αλλά και οι πιο παράδοξες ταυτολογίες: «το αεροπλάνο καθυστέρησε εξαιτίας της καθυστερημένης άφιξης του οχήματος». Τέρατα σαν αυτό του Λοχ Νες υπάρχουν πολλά. Εάν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και όλοι οι υπόλοιποι που υποδεικνύονται ως αργυρώνητοι δεν αποδείξουν πως δεν τα έχουν πάρει, τότε σημαίνει πως τα έχουν πάρει. Είναι μια μετα-λογική την οποία δεν υπηρέτησε μόνο ο Κοτζιάς ζητώντας από τους κατηγορηθέντες να αποδείξουν την αθωότητά τους. Την υπηρετεί και η σημερινή συζήτηση στη Βουλή. Ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα του σκανδάλου Novartis είναι βασισμένο σε αυτόν τον αφορισμό. Στο τέχνασμα πως η αδυναμία απόδειξης της ύπαρξης ενός γεγονότος σημαίνει πως το γεγονός έχει συμβεί. Πως έγινε μπροστά στα μάτια μας κι ας μην το είδαμε ποτέ, πως μια τροχήλατη βαλίτσα γεμάτη μοβ χαρτονομίσματα πέρασε την πόρτα του Μαξίμου.
Σε μια συζήτηση που οικοδομείται πάνω σε αυτήν την παραδοξότητα, τα ένδικα μέσα στα οποία προσέφυγαν ο Σαμαράς αρχικά και ο Βενιζέλος στη συνέχεια μοιάζουν να είναι τα μόνα υπερασπιστικά εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους. Οχι πως οι πιθανότητες είναι με το μέρος τους: ο Σαμαράς, για παράδειγμα, λέει στη μήνυσή του πως οι κατηγορίες εις βάρος του είναι κατασκεύασμα μιας συμμορίας. Αλλά εάν δεν αποδείξει πως υπάρχει συμμορία, τότε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Οπως για κάθε λογικό ον δεν υπάρχει και το τέρας του Λοχ Νες.
Τελευταία Νέα