Η αίσθηση της κοινότητας, της σύνδεσης με τους ρυθμούς της πόλης έδωσε στη μόδα της Νέας Υόρκης τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν το σύγχρονο ύφος της. Υπάρχει όμως κάτι πιο δυναμικό στον τρόπο που οι σχεδιαστές της αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και η συζήτηση των ρούχων στην πρόσφατη Εβδομάδα Μόδας γίνεται γύρω από τον γυναικείο θρίαμβο.
Η φεμινιστική έξαρση των τελευταίων μηνών στην Αμερική μοιάζει με τις παρενέργειες που προκαλεί ένα ισχυρό φάρμακο στη θεραπεία μιας σκληρής νόσου. Τα καταγγελτικά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης προκάλεσαν δυσανεξία. Και ο χώρος της μόδας, όπως τα ευαίσθητα δέρματα που εκδηλώνουν διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις στην έκθεσή τους στην ηλιακή ακτινοβολία, αντέδρασε εκρηκτικά. Οι επιθετικοί παράγοντες της επικαιρότητας προκάλεσαν την έκρηξη χρωμάτων, την επιστροφή των γεωμετρικών όγκων της δεκαετίας του ’80. Μαζί με μία ανάγκη για καταφύγιο και προστασία πίσω από ένα μοναστικό, ήρεμο ντύσιμο, μέσα στο οποίο το σώμα φυλάγεται και προστατεύεται από το κλίμα και τους ανθρώπους.
Η μόδα επανεξετάζει την υπερβολή της εποχής των 80s, τότε που ο Τραμπ ξεκίνησε να καταβροχθίζει με την κτηματομεσιτική του βουλιμία θέσεις ισχύος στους δείκτες του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Η μόδα επέστρεψε στο παρελθόν για να κατανοήσει το παρόν με τους οπισθοδρομικούς όρους της ανομοιογένειας του πλούτου, της υπερφορολόγησης, της καταπόνησης των ίσων δικαιωμάτων. Ο Μαρκ Τζέικομπς ήταν ο υμνογράφος των 80s. Και ιδιαίτερα της εποχής εκείνης που ο Ιβ Σεν Λοράν προς τα τέλη της δεκαετίας πλάταινε τους ώμους στα σακάκια με ψηλές βάτες και ο Τιερί Μιγκλέρ με τον Κλοντ Μοντανά αναποδογύριζαν το σκαληνό τρίγωνο και σχεδίαζαν μακριά μπλέιζερ σε εκτυφλωτικά χρώματα από μεταξωτό σατέν και τα στόλιζαν με μεγάλα μαύρα κουμπιά. Ενώ ο Εμανιέλ Ουνγκαρό στην υψηλή ραπτική του απόδοση εκείνων των ημερών τόνιζε τη γυναικεία θηλυκότητα με μεγάλους φιόγκους στις μπλούζες από οργάντζα και ταφτά. Αυτήν την εικόνα της ισχυρής εργαζόμενης γυναίκας επανέφερε στη συλλογή του ο Μαρκ Τζέικομπς και έδωσε στη Νέα Υόρκη το σημείο διαφοράς από τις ρηχές επαναλήψεις του ντυσίματος με όγκους και επιστρώσεις κομματιών της ανδρικής γκαρνταρόμπας που κυκλοφορούν σε παραλλαγές συλλογών, αποπροσανατολίζοντας τη μνήμη στο να εντοπίσει τη χρονική αφετηρία αυτής της τάσης. «Τα 80s ήταν η εποχή που οι γυναίκες για πρώτη φορά ανήλθαν δυναμικά στο πεδίο εργασίας και κυριάρχησαν σε αυτό με τους μεγάλους ώμους και τα έντονα χρώματα των ρούχων τους» λέει η Αννα Γουίντουρ, προτείνοντας μία κοινωνιολογική εξήγηση στην επιστροφή της βάτας, στα μπάγκι παντελόνια, στις φαρδιές δερμάτινες ζώνες και στους στολισμένους με υπερβολικά βολάν λαιμούς που θα απασχολήσουν το λεξιλόγιο της μόδας του ερχόμενου χειμώνα.
Σε μία αναλαμπή του κιτς γκλαμ των 80s κατέφυγε και ο σχεδιαστής της συλλογής Adam Selman, επαναφέροντας στα prints της συλλογής του τις πονηρές εικονογραφήσεις και τους φλουό τονισμούς των φωτογραφικών περιοδικών Foxy Lady, Banana Split εκείνης της περιόδου για να συνδυάσει μίνι φορέματα με φουσκωτά μανίκια, φαρδιά μπλέιζερ με μεταλλικό φερμουάρ στην πλάτη, πλεκτές χαλαρές μπλούζες με κόψιμο V.
Μήπως οι γυναίκες εξακολουθούν να μην είναι τόσο ισχυρές και η ευαισθησία της φύσης τους να χρειάζεται πιο κατευναστικά συστατικά; Τα ρούχα των αδελφών Ολσεν στη συλλογή The Row με τη μοναστικής αυστηρότητας πολυτέλειά τους αποτύπωναν αυτό το συναίσθημα απωθημένου φόβου προς καθετί ερωτικά απολαυστικό. Σύμφωνα με την άποψή τους η βασική τους ιδέα επεξεργάζεται ένα κομμάτι τόσο βασικό και άνετο όσο είναι η φόρμα. Τη συμπλήρωσαν με καμπαρντίνες μακριές και φαρδιές, μπλούζες ζιβάγκο, φαρδιά παντελόνια και παλτό μακριά και άπλετα σε χώρο. Οσο για τα χρώματα ήταν τόσο φωτεινά και πολύτιμα όσο οι βαθυπράσινοι ημιπολύτιμοι λίθοι και οι γκρι και μπλε αποχρώσεις των μετάλλων. Σε μία σεζόν που σχεδόν έχει καταργήσει τις προτάσεις πρωινών ρούχων, αυτή η παρέλαση λιτών και όμορφων γραμμών έδειξε ότι υπάρχει ακόμη μέλλον για μία διαφορετική μεταχείριση της εμφάνισης.
Τελευταία Νέα