Μέχρι τα 30 μου ο αθλητισμός ήταν πράγμα άγνωστο· ζω στην ακριτική Χίο και η δουλειά μου είναι καθιστική. Εκανα καθημερινά δύο τριαντάρια πακέτα τσιγάρα και ζύγιζα 120 κιλά. Αισθανόμουν πολύ δυσκίνητος, κουραζόμουν εύκολα και έριξα το φταίξιμο στο κάπνισμα. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να το κόψω, μα το κατάφερα. Μέσα σε λίγο καιρό όμως τα 120 κιλά έγιναν 130.
Τότε το πήρα απόφαση: γράφτηκα στο γυμναστήριο και ξεκίνησα να περπατάω στον διάδρομο μισή ώρα, σαράντα λεπτά. Αυτή ήταν η παρθενική μου επαφή με τη γυμναστική. Απόφαση δεύτερη, η διατροφή. Κομμένα ζάχαρη, αλάτι, ψωμί, αλκοόλ. Τελευταίο γεύμα στη δύση του ηλίου. Βασανίστηκα πολύ μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός τις αλλαγές. Υπέμεινα. Είχα στόχο να χάνω 2-2,5 κιλά τον μήνα. Επέμεινα. Επειτα από δύο χρόνια είχα χάσει πλέον 45 κιλά. Μπορούσα να τρέχω. Ποιος; Εγώ. Στον διάδρομο βέβαια, αλλά μία ώρα γεμάτη.
Τότε είδα την ανακοίνωση. Στα τέλη του καλοκαιριού θα γινόταν στο νησί ο 1ος Ημιμαραθώνιος. Λες; Λέω. Ρωτάω πώς και τι. Βρήκα δρομείς, έμαθα από εκείνους. Στάθηκα στην εκκίνηση και μάντεψε: τα κατάφερα! Η ικανοποίηση που ένιωσα ήταν απίστευτη. Επιασα και το ποδήλατο, άρχισα να γράφω πολλά χιλιόμετρα. Ξέρεις, ο γιος μου είναι διαγνωσμένος με αυτισμό. Αρκετές καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά ένας γονιός με αυτιστικό παιδί δεν είναι ευχάριστες. Ομως κάθε φορά που χρειαζόμουν «ψυχοθεραπεία» δεν είχα παρά να φορέσω τα αθλητικά μου παπούτσια και να φύγω. Να γράψω χιλιόμετρα. Και αυτόματα όλα άρχιζαν να δείχνουν πιο αισιόδοξα.
Πλέον σαρανταρίζω. Εχω τρέξει δύο Αυθεντικούς Μαραθωνίους, έξι Ημιμαραθωνίους και έχω γράψει άπειρα ποδηλατικά χιλιόμετρα. Εχω κάνει πετάλι από την Αθήνα έως τη Θεσσαλονίκη και πίσω (1.070 χλμ.), τον γύρο της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας (1.400 χλμ.) και αρκετά μπρεβέτ –ποδηλατικούς αγώνες αντοχής από 200 έως 600 χλμ. Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Μπορείς να κάνεις πολλά, αρκεί να το θέλεις και να πιστέψεις στον εαυτό σου. Μην εγκαταλείπεις και μην εγκαταλείπεσαι. Στο λέω εγώ, ο Γιώργος των 130 κιλών…
Κι ο γιος μου; Α, είναι πανταχού παρών. Στις προπονήσεις είναι στη σκέψη μου. Στους αγώνες είναι πάντα στον τερματισμό, έτοιμος για να τον πάρω αγκαλιά. Αυτός είναι που μου δίνει θέληση και κουράγιο. Νομίζω πως τελικά εκείνος βρίσκεται πίσω από όλα.
Ο Γιώργος Πατεριμός είναι σωφρονιστικός υπάλληλος. Ανάμεσα στους πολλούς φετινούς του στόχους είναι ο ποδηλατικός γύρος της Πελοπονήσου (1.000 χλμ), ο «κλασικός» Ημιμαραθώνιος Χίου και ο Αυθεντικός Μαραθώνιος στην Αθήνα