Αραγε, τι κοινό έχει ο έρωτας με το τρέξιμο; Μα και τα δύο κάνουν την καρδιά σου να χτυπά δυνατά! Κυριολεκτικά, μεταφορικά και υπέροχα. Κι όπως μια ερωτική σχέση, έτσι και η δρομική σού αλλάζει τη ζωή. Οσο μάλιστα περισσότερο βαθαίνει το δέσιμο τόσο δυνατότερη, ουσιαστικότερη και πιο ολοκληρωμένη γίνεται η εμπειρία. Βέβαια, για να συμβεί αυτό χρειάζεται να περάσεις από όλα τα απαραίτητα στάδια. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Η σχέση σου με το τρέξιμο ξεκίνησε διστακτικά, όμως δείχνει να έχει εξαιρετικές προοπτικές. Το πρώτο χιλιόμετρο που ολοκλήρωσες θα σου μείνει αξέχαστο. Ιδρωσες, λαχάνιασες, κουράστηκες αλλά πόσο υπέροχα ένιωσες! Μάλλον τη δάγκωσες τη λαμαρίνα. Εχεις όλα τα συμπτώματα: λαχτάρα, πάθος, επιθυμία, ενεργητικότητα, εμμονή. Το τρέξιμο γίνεται κεντρικό σημείο αναφοράς της καθημερινότητάς σου κι όλα κουμπώνουν γύρω του: η ρουτίνα, η διατροφή, τα ρούχα, οι συζητήσεις, οι παρέες σου. Απολαμβάνεις να είσαι δρομέας και φαίνεται. Γίνεσαι τρανό παράδειγμα που επιβεβαιώνει πως μαζί με τον βήχα και τον έρωτα ούτε το τρέξιμο κρύβεται!
Ολα εξηγούνται κι επιστημονικά πάντως, αφού, όπως σημειώνει η αμερικανίδα καθηγήτρια βιολογικής ανθρωπολογίας Ελεν Φίσερ, η περίοδος μέλιτος μιας σχέσης δεν περιλαμβάνει μόνο πληθώρα σαρωτικών συναισθημάτων αλλά και σειρά νευροχημικών διεργασιών: η κοιλιακή ωχρά σφαίρα, η περιοχή του εγκεφάλου που φιλοξενεί τα συστήματα επιβράβευσης και κινήτρων, πλημμυρίζει από ντοπαμίνη, την ουσία που σχετίζεται με την απόλαυση και την ευφορία. Ωστόσο, η θερμή φάση του δρομικού φλερτ ενδέχεται να καταλήξει σε τσουρούφλισμα. Σύμφωνα με έρευνα του γνωστού δρομικού περιοδικού «Runner’ s World», 25% των ενθουσιωδών, καινούργιων δρομέων τραυματίζονται κάπου στα πρώτα 30 χλμ. της δρομικής τους «καριέρας» κι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν. Γι’ αυτό, προσοχή! Επιβάλλεται το υπομονετικό χτίσιμο γερής δρομικής βάσης, δηλαδή σταδιακή κι ελεγχόμενη αύξηση όγκου χιλιομέτρων και ταχύτητας.
Επειτα από λίγο καιρό προσγειώνεσαι. Κι απ’ τον έβδομο ουρανό βρίσκεσαι συνειδητά πια στους δρόμους, στα στάδια, τα πάρκα, τα βουνά. Το τρέξιμο είναι ψηλά στις προτεραιότητές σου, όμως έχεις βρει και τις απαραίτητες ισορροπίες στην προσωπική, κοινωνική κι επαγγελματική σου ζωή. Είδες αλλαγές στο σώμα και στη διάθεσή σου κι επενδύεις όλο και περισσότερο σε αυτό που αγαπάς. Τρέχεις συστηματικά, το απολαμβάνεις, το επιζητάς, συμμετέχεις σε αγώνες και τολμάς να βλέπεις «μακριά» (μέχρι και 42.195 μ.)! Παλεύεις τίμια για τη «σχέση» σου και θέλεις να κρατήσει. Νιώθεις αυτοπεποίθηση, δύναμη κι αισιοδοξία. Επιμένεις, υπομένεις, αναγνωρίζεις τις δυσκολίες ως προκλήσεις και κάνεις όνειρα για το μέλλον.
Τα πας περίφημα. Κάποτε το δεκάρι ήταν στόχος, τώρα έχει γίνει ζέσταμα. Τρέχεις γρηγορότερα, μακρύτερα κι αποδοτικότερα. Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει και οι στόχοι σου είναι συγκεκριμένοι. Προπονείσαι με όρεξη, πρόγραμμα και συνέπεια, και τότε κάτι γίνεται κι όλα ανατρέπονται! Μπορεί να πρόκειται για τραυματισμό ή για κάποιο άλλη κομβική στιγμή της ζωής σου: μια νέα δουλειά, μια μετακόμιση, μια ασθένεια, ένας έρωτας, ένα μωρό. Κάτι τέλος πάντων που σε υποχρεώνει να διακόψεις τις προπονήσεις και να αναθεωρήσεις. Η σχέση σου με το τρέξιμο δοκιμάζεται, περνά κρίση. Τότε φτάνει η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων. Ή αποδέχεσαι πως «αυτό ήταν, ο κύκλος έκλεισε» και κρεμάς τα παπούτσια ή συνειδητοποιείς πως «εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος» που λαχταράς να κρατήσει για πάντα και ξαναβγαίνεις τους δρόμους. Στην περίπτωση τραυματισμού ή ασθένειας, μόνο ένας γιατρός θα σε βοηθήσει να πάρεις τη σωστή απόφαση, όμως το τρέξιμο σπάνια είναι τελείως απαγορευτικό. Δεδομένου πάντως πως τα άτομα που δεν ασκούνται παίρνουν 1-2,5 κιλά τον χρόνο μετά την ηλικία των 40, αλλού βρίσκεται η ουσία του διλήμματος. Εχει να κάνει με την ποιότητα ζωής που επιθυμείς μεγαλώνοντας. Το τι θα κάνεις ώστε να διατηρήσεις όσο το δυνατόν περισσότερο τη σωματική, πνευματική και ψυχική σου υγεία είναι στο χέρι σου. Ή μήπως στα πόδια σου;
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως αν καταφέρεις να βγεις αλώβητος από τα προηγούμενα στάδια –στον έρωτα αλλά και στο τρέξιμο -, τα καλύτερα έρχονται! Η σχέση πια χαρακτηρίζεται από οικειότητα, σταθερότητα και τη σοφία της ωριμότητας: γνωρίζεις πώς να τρέχεις, πότε, γιατί και με ποιους. Εμαθες να εκτιμάς την αξία της απαιτητικής προπόνησης όσο και της ξεκούρασης. Οι στόχοι σου δεν μετριούνται μόνο σε χιλιόμετρα, χρόνους κι αγώνες αλλά και σε απόλαυση, ευεξία, εσωτερική ισορροπία. Με το τρέξιμο νιώθεις ασφαλής, δυνατός και ζωντανός. Και τότε, αν ερωτηθείς «γιατί τρέχεις;» χαμογελάς με νόημα. Ξέρεις πως έχεις απάντηση αλλά είναι γεμάτη στιγμές και συναισθήματα που δεν εξηγούνται παρά μόνο βιώνονται. «Επειδή όλα είναι δρόμος».
