Αν κάτι χαρακτηρίζει την ΑΕΚ σε βάθος χρόνου, αφορά την ικανότητά της να διαθέτει αξιόπιστους έως καταπληκτικούς κυνηγούς. Αυτό βέβαια συμβαίνει κατά βάση όταν πανηγύρισε τίτλους ή όταν έφτασε ψηλά στην Ευρώπη. Θα λέγαμε πως ουδέποτε πέτυχε κάτι σημαντικό ενώ στερούνταν καλής επιθετικής γραμμής. Ωστόσο, κόντρα σε όσα πιστεύει το ευρύ κοινό, η Ενωση είχε την τύχη να συμπεριλάβει στις τάξεις της στελέχη αμυντικά με αυξημένο εκτόπισμα. Το ανωτέρω το σκεφτόμαστε με αφορμή τον Ογκιεν Βράνιες, έναν μπακ που διαψεύδει όσους περίμεναν λίγα από αυτόν και πείθει ότι μπορεί η ομάδα να στηρίζεται πάνω του. Το πόσο, μάλλον θα το αποφασίσουν οι διοικητικοί. Ή και ο ίδιος που ενίοτε βγάζει τα εσώψυχά του με άγαρμπο τρόπο και φανερώνει τάσεις φυγής.

Παρελθόν

Ρίχνοντας μια βουτιά στο παρελθόν, όχι το πολύ μακρινό, μπορούμε να σταθούμε στη δεκαετία του ’70. Εκεί δεν ήταν που η ΑΕΚ κατέκτησε τίτλους πρωταθλήματος και έκανε εντυπωσιακή πορεία στο Κύπελλο UEFA, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά το ’78; Τότε, ο Πέτρος Ραβούσης ήταν σημαντικό στέλεχος, ένας μπακ με αξιοπρόσεκτη υπερδεκαετή θητεία στην ομάδα. Επίσης ο Παντελής Νικολάου, αγέρωχος πίσω και πιστός στρατιώτης των ιδανικών της. Ή ο πολυτάλαντος Τόσκας, ίσως όχι το ίδιο δημοφιλής, αλλά σίγουρα συνεπής στα καθήκοντά του. Τέλη του ’79, ξεπήδησε και ο Στέλιος Μανωλάς, μπακ υψηλότατων προδιαγραφών, παίκτης που θα μπορούσε να σταθεί και στην Ευρώπη και ατύχησε ίσως γιατί δεν τον έπιασε ο νόμος Μποσμάν. Αλλά μέχρι το 1998 υπήρξε σημείο αναφοράς στα μετόπισθεν, λίμπερο – κλάση, με προσωπικότητα έντονη, που όρθωνε και ανάστημα απέναντι σε διοικητικούς. Βάζοντας κάμποσο κόσμο σε τάξη και στη θέση του όταν απαιτούνταν! Τίτλοι ήρθαν και τότε, αρχές του ’90, στην ίσως καλύτερη έκδοση της ομάδας στην ιστορία της. Ασφαλώς θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και άλλους παίκτες λίγο αργότερα, τον Μπρούνο Αλβες που ήρθε δανεικός από την Πορτογαλία και αγωνίστηκε μόνο έναν χρόνο, αποκτώντας όμως τέτοιο δέσιμο με τον κόσμο που κάποιες φορές έβλεπε ματς από την κερκίδα που στέγαζε τους φανατικούς. Αλλά και ο Δέλλας υπήρξε οπισθοφύλακας – τοτέμ, με τρεις θητείες μάλιστα, ενώ ο Κάρλος Γκαμάρα με το μικρό για τη θέση ανάστημα (μόλις 1,80) είχε τόση ψυχή, που κάλυπτε άλλες αδυναμίες. Ηταν εκείνες οι εποχές που όλοι αναζητούσαν τον αντι-Στέλιο, τον αντικαταστάτη του σπουδαίου Μανωλά. Και φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε για τον Φερούζεμ, τον Ντόμπος, τον Μπαμπούνσκι, παίκτες που δεν ακούμπησαν αλλά έμειναν στη μνήμη όσων είχαν πέσει στο τριπάκι και έψαχναν έναν να καλύψει τα νώτα της ομάδας.

Ανακάλυψη

Και φτάσαμε στον Δεκέμβριο του 2016. Τότε, ένας βασικός στην εθνική ομάδα της Βοσνίας, γυρολόγος πολυτελείας όπως είναι ο Βράνιες, έβγαζε το ψωμί του στη Ρωσία και την άσημη Τομ Τοσκ. Εκεί, οι παίκτες πάνε για το χρήμα, βαριούνται σύντομα και αν είναι κάποιος μάγκας και με άκρες, τους δελεάζει την κατάλληλη στιγμή. Το έπραξε κάποτε και ο σπουδαίος σερ Αλεξ όταν πήρε τον Βίντιτς (2006) από τη Σπαρτάκ Μόσχας. Στις μέρες μας και πριν από περίπου έναν χρόνο, το τμήμα σκάουτινγκ της ΑΕΚ πήρε άριστα, ίσως έβαλε το χεράκι του κι ο Ντούσκο και κάπως έτσι έφτασε στα Σπάτα ο Βράνιες. Οχι πολύ ψηλός (1,82), μαχητής όμως και δυνατός, βάζει πόδια και κεφάλι «με τα χίλια» στην μπάλα, άρα το λέει η ψυχή του. Στα μάτια πολλών είναι ο αμυντικός που ανεβάζει επίπεδο την ομάδα. Στα μάτια των λίγων, όσων τέλος πάντων εκτιμούν πως το ποδόσφαιρο αφορά τακτικές αγωνιστικές και ανθρώπους με κρύο αίμα, ο Βράνιες ισοδυναμεί με κινητή βόμβα. Γιατί με δηλώσεις και κάποιες φορές με τακτικές που δεν συνάδουν με επαγγελματία μπορεί να τα κάνει μαντάρα. Οπως και να ‘χει, όμως, αποτελεί εύρημα. Και αν η ΑΕΚ φτάσει μέχρι το τέρμα στις εγχώριες διοργανώσεις, πολλά θα οφείλει σε αυτόν τον «ωραίο τρελό»…

Τελευταία Νέα