Από τη διαυγή και κρυστάλλινη διαδικασία στη Βουλή χτες, μόνο ο Κάφκα έλειπε. Για τον ήρωά του τον (Π) Κ. όρκο δεν παίρνω. Ουδείς άλλωστε γνωρίζει ποιος είναι ο (Π) Κ. Ο Πάνος Κατσιμίχας; Ο Πέτρος Κωστόπουλος; Ο Παύλος Κοντογιαννίδης; Ο Κάφκα δεν αποκαλύπτει ποτέ τον επίθετό του. Κι η κυβέρνηση αγαπά τον Κάφκα. Πάμε παρακάτω.
Βρε αθεόφοβοι άνθρωποι, βλέπετε τον Παναγιώτη Πικραμμένο να δακρύζει και γελάτε; Χαχανίζετε; Σοβαρά; Πάτε καλά εκεί μέσα; Εχετε μπροστά σας έναν άνθρωπο στα πρόθυρα του εγκεφαλικού και κάνετε χαβαλέ; Πιάσατε τον σίριαλ κίλερ και το γλεντάτε; Από ποια αρένα σας φέρανε μερικούς εκεί μέσα;
Τι είναι αυτό το πράγμα το αδιανόητο; Είναι μάγισσα, κάψτε την. Πού το ξέρεις μεγάλε; Χορεύει γυμνή και υμνεί τον Σατανά. Την είδες εσύ; Οχι; Την είδε κάποιος άλλος; Οχι. Τότε πώς το τεκμηριώνουμε; Εχει στραβή μύτη. Στην πυρά!
Μη γελιόμαστε, σκάνδαλο Novartis υπάρχει κι είναι και τεράστιο. Οσοι αποδειχθεί ότι τα πήραν να τα γυρίσουν πίσω και να πάνε φυλακή. Οσοι τα πήραν όμως. Οχι όσοι δεν γουστάρουμε γιατί έχουν στραβή μύτη.
Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η μάχη του φανατισμού με τη λογική. Κι αυτό αφορά και όλους μας. Ασε τους αρχαίους ημών να λένε πως καλύτερα 99 φταίχτες ελεύθεροι παρά ένας αθώος στη φυλακή. Εμείς δεν είμαστε ποτέ ο ένας αθώος και δεν θα βρεθούμε στη θέση του.
Οταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Οταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»
(που δεν το έχει γράψει ο Bertolt Brecht, αλλά ο Martin Niemöller, άιντε άσχετοι.)
