Για όποιον είχε οποιαδήποτε αμφιβολία για τη σκευωρία κατά πολιτικών αντιπάλων της, την οποία έστησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αρκούσε χθες να ακούσει δυο εκ των κατηγορουμένων. Τον Γιάννη Στουρνάρα και τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Παναγιώτη Πικραμμένο.
Ο πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος εξήγησε γιατί αν δεν είσαι αργόσχολος ή κρατικοδίαιτος σε αυτή τη χώρα κινδυνεύεις, περιγράφοντας έναν οικογενειακό του εφιάλτη. Το εφιαλτικό κυνήγι της συζύγου του, μιας απολύτως πετυχημένης επαγγελματία, προκειμένου εντέλει να πληγεί αυτός, που δεν υπέταξε το λειτούργημά του στην αντίληψη περί δημοσίου συμφέροντος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Περιέγραψε ως εξής τη σκευωρία που στηρίζεται στην κατάθεση της προστατευόμενης μάρτυρος: η εταιρεία της συζύγου του οργάνωσε το Harvard project στις 21/3/2014 στο ξενοδοχείο King George, τιμολογώντας την εκδήλωση 20.875 ευρώ. Τα έξοδα της διοργάνωσης ανήλθαν σε 18.449,24 ευρώ. Μεικτό κέρδος 2.400 ευρώ, μείον οι φόροι. Κατά το κατηγορητήριο, από αυτό το ποσόν χρηματίστηκαν οι Σαμαράς, Γεωργιάδης και Στουρνάρας. Μπορεί να περίσσεψαν και για τους καφέδες.
Ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Πικραμμένος, πάλι, τόνισε ότι η υπηρεσιακή κυβέρνηση του 2012 είχε δύσκολα θέματα να αντιμετωπίσει: τεταμένες σχέσεις με δανειστές, κίνδυνο μπλακάουτ, τεράστιες αναλήψεις από τα ATM, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. «Εργο μας ήταν να οδηγηθεί η χώρα σε ομαλές εκλογές» τόνισε, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνησή του απλώς φρόντισε για τη φαρμακευτική επάρκεια των νοσοκομείων, τίποτε άλλο.
Υπερασπιζόμενος την αθωότητά του, ο κ. Πικραμμένος επικαλέστηκε την 40ετή πορεία του στο δικαστικό σώμα. Την άμεμπτη πορεία του. «Δείξτε μου μία, έστω μία απόδειξη γι’ αυτά που κατηγορούμαι. Μετείχα σε τεράστιες υποθέσεις. Σαράντα χρόνια υπηρέτησα τη Δικαιοσύνη…», είπε προσπαθώντας να κρύψει ένα λυγμό, ένας άνθρωπος που δεν αισθανόταν άνετα με τη δημόσια έκθεσή του, κατηγορούμενος (και για τη ρητορική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οιονεί ένοχος).
Ο Παναγιώτης Πικραμμένος με τον λυγμό του υπερασπίστηκε την αξιοπρέπειά του ως πολίτη, δημόσιου προσώπου αλλά και λειτουργού της Δικαιοσύνης. Ο λυγμός του ήταν το μέτρο των πραγμάτων. Εκδήλωση άμυνας ενός υπεύθυνου πολίτη ο οποίος δεν ανέχεται τη σπίλωση από μια σκοτεινή μηχανή που τον προσβάλλει για να του αμφισβητήσει ό,τι κατά τεκμήριον υπερασπίστηκε μια ζωή: την ανιδιοτέλεια και τη δημόσια ευθύνη.
Αλλά αυτά δεν αφορούν αναίσθητους εξουσιαστές ούτε επίδοξους Βισίνσκι και τους μαθητές τους.
