Την περασμένη Κυριακή ο Ρότζερ Φέντερερ κέρδισε το τουρνουά του Ρότερνταμ. Για κάποιον, όπως ο Ελβετός, που έχει κερδίσει είκοσι τουρνουά του Γκραν Σλαμ η νίκη στο συγκεκριμένο ολλανδικό τουρνουά δεν θα έπρεπε να είναι κάτι που να προκαλεί εντύπωση: αν συγκαταλέγεται στις σημαντικές του, είναι γιατί, χάρη σε αυτή, ο Ελβετός επέστρεψε στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης βαδίζοντας προς τα 37 του. Εγινε νούμερο 1 στη βαθμολογία του ATP για πρώτη φορά δεκατέσσερα χρόνια πριν και ήταν στο νούμερο 1 για τελευταία φορά πέντε χρόνια πριν. Ισως στον θρόνο μείνει λίγο, αλλά όπως και να χει αυτή η επιστροφή του είναι ένα ακόμα κατόρθωμα. Μόνο ο Αντρέ Αγκάσι είχε καταφέρει να γίνει νούμερο 1 ξανά ύστερα από πέντε χρόνια κι ενώ είχε περάσει τα 30, αλλά ήταν μόλις 32 χρονών. Ο Ελβετός συνεχίζει να γράφει Ιστορία.
Εποχή
Αδυνατώντας να βρουν στη σύγχρονη εποχή έναν αντίπαλο με την ποιότητα και την αντοχή του Φέντερερ, οι ειδήμονες του τένις, μετά την πρόσφατη νίκη του στην Αυστραλία, επιχειρούν μιαν εξ αποστάσεως σύγκρισή του με τον απόλυτο θρύλο του τένις, τον Αυστραλό Ρόντ Λέιβερ, τον μοναδικό τενίστα που έχει κερδίσει και τα τέσσερα Γκραν Σλαμ (το Οπεν της Αυστραλίας, το Ρολάν Γκαρός, το Γουίμπλεντον και το Αμερικανικό Οπεν) την ίδια χρονιά. Το έκανε μάλιστα δύο φορές: αρχικά το 1962 ως ερασιτέχνης και εν συνεχεία το 1969 ως επαγγελματίας. Ο καταπληκτικός αυτός παίκτης έγινε επαγγελματίας το 1963 και για πέντε χρόνια δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στα τουρνουά του Γκραν Σλαμ: οι επαγγελματίες απέκτησαν το δικαίωμα να αγωνίζονται σε αυτά το 1968. Ολοι εκτιμούν ότι αν ο Λέιβερ είχε τη δυνατότητα να αγωνίζεται στα μεγάλα τουρνουά στα πέντε αυτά χρόνια θα είχε περισσότερα από τα 11 τουρνουά του Γκραν Σλαμ που έχει τώρα στις προθήκες του –ίσως και περισσότερα από τα 20 που έχει ο Φέντερερ. Αλλά τον κάνει αυτό καλύτερο παίκτη από τον Ελβετό;
Ψηφοφορίες
Οι αθλητικογράφοι και οι ιστορικοί του σπορ που αγαπάνε συζητήσεις, που βασίζονται σε συγκρίσεις που είναι δύσκολο να γίνουν, στέκονται πολύ και στο γεγονός ότι ο Λέιβερ έχει κερδίσει σε μια σειρά από ψηφοφορίες για τον άτυπο τίτλο του καλύτερου όλων των εποχών. Το 1986, το αμερικανικό περιοδικό «Inside Tennis» (ίσως το καλύτερο στον κόσμο) κάλεσε 37 ειδικούς του τένις να αναδείξουν τον κορυφαίο. Ο Λέιβερ κυριάρχησε αφήνοντας πίσω του σπουδαίους τενίστες, όπως οι ΜάκΕνρο, Κρέιμερ, Μποργκ, Γκονζάλες, Τίλντεν, Τζίμι Κόνορς, αλλά ο Φέντερερ δεν είχε αρχίσει ακόμα να κρατάει ρακέτα. Το 2000, σε ψηφοφορία του εγκυρότατου ειδησεογραφικού πρακτορείου Associated Press, ο Λέιβερ αναδείχθηκε «κορυφαίος τενίστας του 20ού αιώνα», αφήνοντας πίσω μύθους του αθλήματος όπως οι Σάμπρας, Μποργκ, Μπατζ, ΜάκΕνρο, Ρόζγουελ, όμως ο Ελβετός δεν είχε φτάσει ακόμα να γίνει το νούμερο 1 της ΑΤP κατάταξης: τότε ξεκινούσε. Το 2007, ύστερα από προτροπή του περιοδικού «Tennis Week» αναλύθηκαν στοιχεία που αφορούσαν τους αθλητές που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο άθλημα από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τις μέρες μας –ακολούθησε και η σχετική ψηφοφορία. Με βάση τους αριθμούς, ο Λέιβερ κυριάρχησε, αφήνοντας τότε τον Φέντερερ στην τιμητική τέταρτη θέση πίσω και από τον Τίλντεν και τον Μποργκ, αλλά μπροστά από τους Λεντλ, Κόνορς, Σάμπρας και
ΜάκΕνρο. Μόνο που αμφιβάλλω αν τότε μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ο Ρότζερ θα ήταν το νούμερο 1 του κόσμου έντεκα χρόνια αργότερα!
Ισάξιο
Την καλύτερη απάντηση σε αυτή την παράξενη ιστορική αναμέτρηση την έδωσε ίσως ο ίδιος ο Λέιβερ: πριν από είκοσι μέρες δήλωσε στη Μελβούρνη θαυμαστής του Φέντερερ γιατί απλά «ο Ελβετός είναι ο καλύτερος όλων των εποχών» είπε προσθέτοντας πως ο ίδιος διακρίνει σημάδια βελτίωσης (!) στο παιχνίδι του τον τελευταίο χρόνο! «Κι εγώ κέρδισα πολλά και σημαντικά» είπε ο μεγάλος Αυστραλός, «αλλά δεν βελτιώθηκα μετά τα 30 μου χρόνια, όπως αυτός εδώ. Απλά με θεωρούν ισάξιό του κάποιοι συνομήλικοί μου που με θυμούνται» τόνισε.
Αλήθεια
Ο Λέιβερ σίγουρα θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που είδε τον Ρότζερ Φέντερερ και έχει το καλύτερο κριτήριο για να κρίνει τις ικανότητές του, αλλά και την καριέρα του. Οι φίλοι των σπορ έχουν την έμφυτη τάση να πιστεύουν πως οι ήρωες της παιδικής τους ηλικίας ήταν οι καλύτεροι –πρόκειται για ψευδαίσθηση. Ο Λέιβερ στη δική του παιδική ηλικία είχε κι αυτός τους ήρωές του, όμως επειδή τους ξεπέρασε δεν έμεινε κολλημένος στη νοσταλγία τους. Κι έτσι σήμερα είναι ο μόνος που μπορεί να πει ότι ο Φέντερερ είναι ο καλύτερος, χωρίς κανείς να κάνει την παραμικρή ένσταση: το βλέμμα του είναι καθαρό. Κι ο Λέιβερ ξέρει πως η πραγματικότητα, αντίθετα από τις εκτιμήσεις, δεν είναι ποτέ υποκειμενική…
