«What if…» όπως λένε και οι Αμερικανοί όταν θέλουν να κάνουν μια υπόθεση εργασίας σε θεωρητικό επίπεδο. Και στην προκειμένη περίπτωση αυτό το «τι θα συνέβαινε εάν…» έχει πολύ ζουμί!
Τι θα συνέβαινε εάν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είχε συναντήσει το μπάσκετ ή –μάλλον –εάν το ίδιο το μπάσκετ δεν ζητούσε επιμόνως ένα ραντεβού μαζί του;
«Θα γινόμουν ποδοσφαιριστής», αυτή είναι η εύκολη απάντηση που δίνει, ανατρέχοντας στα δύσκολα χρόνια της παιδικής ηλικίας του, όταν τριγύριζε στα Σεπόλια με μια ασπρόμαυρη μπάλα και ήθελε να βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του, του συχωρεμένου Τσαρλς, αλλά και του μεγαλύτερου αδελφού του, Φράνσις, ο οποίος εδώ και έναν μήνα ανήκει στο δυναμικό της Σπάρτης.
Υπάρχει βεβαίως και η δύσκολη απάντηση, που την έδωσε χωρίς να σκεφτεί πολύ το προηγούμενο Σάββατο στο Λος Αντζελες: «Εάν δεν έπαιζα μπάσκετ, το πιο πιθανό είναι να δούλευα πόρτα σε κάποιο μπαρ»!
Μύθοι και θρύλοι
Την ίδια ημέρα οι πόθοι και οι καημοί του γίνονταν (πρωτοσέλιδο) βούκινο από την κορυφαία αμερικανική καθημερινή εθνική εφημερίδα. Mετά το «Sports Illustrated» που έγραψε ότι «ο Γιάννης είναι η διασταύρωση του ΛεΜπρον Τζέιμς με τον Κέβιν Ντουράντ και η συγχώνευση της Apple με την Amazon», η εφημερίδα «USA Today» τον περιποιήθηκε δεόντως, χαρακτηρίζοντάς τον κάτι ανάμεσα σε θρύλο και μύθο!
Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα με τίτλο «The legend of Giannis Antetokounmpo» είναι από μόνο του εξόχως κολακευτικό, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο συντάκτης του δημοσιεύματος Τζεφ Ζίλγκιτ του αποδίδει και διάφορους αστικούς μύθους, όπως για παράδειγμα ότι η διοίκηση των Μπακς τον απέτρεψε από το να πάει μια βόλτα στο παζάρι για να μην τύχει και τσακωθεί με κάποιον πλανόδιο πωλητή για την τιμή ενός καναπέ!
Αυτό βεβαίως δεν θα συνέβαινε ποτέ για έναν απλό λόγο, που ίσως ξέφυγε από το γνωστικό αντικείμενο της ΚΑΕ… Ελαφιακός, όπως αυτοσυστήνεται και αυτοσαρκάζεται, προς τιμήν του, η ομάδα του Μιλγουόκι: στα δύσκολα παιδικά χρόνια του, όταν ο Γιάννης και ο Θανάσης έτρωγαν το μισό από το ούτως ή άλλως λίγο φαγητό τους για να περισσεύει μια παραπάνω μερίδα για τον Κώστα και τον Αλέξανδρο, διετέλεσε κι ελόγου του πλανόδιος πωλητής στην Πλατεία Βάθη.
Και να ‘ταν μόνο αυτό; Οποτε έρχεται στην Αθήνα και επειδή δεν ξεχνάει από πού κρατάει η σκούφια του και πώς δραπέτευσε από τη φτώχεια, τη μιζέρια και το τρεχαλητό στους δρόμους έχοντας επ’ ώμου την πραμάτεια του με γυαλιά ηλίου και τσάντες, κάνει μια βόλτα στα παλιά στέκια του, συναντά τους συναδέλφους του και αγοράζει ό,τι πουλάνε για να τους ενισχύσει!
Η φανέλα των 100 εκατομμυρίων
Η αγάπη του Γιάννη για το ποδόσφαιρο δεν έχει σβήσει, γι’ αυτό κιόλας το Σάββατο αμάρτησε, προκαλώντας σοκ στους τυπολάτρες Αμερικανούς. Εν αναμονή της επίσημης συνέντευξης Τύπου των All Stars, αντίκρισε στα παρασκήνια του Convention Center τον (ψωνισμένο με το ποδόσφαιρο, φανατικό οπαδό της Τότεναμ και μέτοχο της Μαγιόρκα) Στιβ Νας να περιφέρεται με μια μπάλα και τότε είδε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του!
Αλλο που δεν ήθελε ο καναδός δις πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ, ο οποίος του έκανε μια σέντρα ακριβείας, ο Γιάννης έπιασε την κεφαλιά και οι δυο τους άρχισαν να παίζουν ένα μονό που άφησε τους αυτόπτες μάρτυρες με ανοικτό το στόμα!
Ηταν η στιγμή που ο Γιάννης ξαναθυμήθηκε τα πρώτα αθλητικά σκιρτήματα της καρδιάς του, τα οποία έθεσε σε… αναστολή το 2007, όταν είδε στην τηλεόραση τον Αλεν Αϊβερσον και εντυπωσιάστηκε από τις σταυρωτές ντρίμπλες του, τα cornrows στα μαλλιά, τα φαρδιά ρούχα και τα χαϊμαλιά που φορούσε στον λαιμό του. Ο «The Answer», ο οποίος τότε αγωνιζόταν στους Ντένβερ Νάγκετς, υπήρξε ο πρώτος ήρωάς του και κάτι πολύ παραπάνω: ο ηθικός αυτουργός της μεταστροφής του και της απόφασής του να παίξει μπάσκετ, φορώντας μάλιστα μια φανέλα του με το Νο 3 που την αγόρασε από έναν πλανόδιο.
Δέκα χρόνια αργότερα η δική του φανέλα με το Νο 34 κοστίζει εκατό εκατομμύρια δολάρια!
