Το σούπερ σπίτι μου

Το να πιάσω σπίτι ήταν μία από τις πιο δύσκολες εμπειρίες που έζησα τα τελευταία χρόνια. Διαμέρισμα, καλοσυντηρημένο σε περιοχή κοντά σε μετρό ή έστω να υπάρχει κάπου κοντά τακτική αστική συγκοινωνία, που να βλέπει και λίγο ουρανό και όχι μόνο τον φθαρμένο τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας και να μην είναι σε τιμή βασιλικού ανακτόρου, έχει τις ίδιες πιθανότητες να βρεθεί όσες το πρώτο λαχείο κάπου στα πόδια σου, την ώρα που περπατάς στο δρόμο.

Κι όμως, εμένα μου κλήρωσε αυτό το λαχείο. Ένα πανέμορφο σπίτι με την Αθήνα να ξετυλίγεται στο βλέμμα σου, με γείτονες καλοσυνάτους και με ενοίκιο ανθρώπινο όπως και ο ιδιοκτήτης του. Το να πιάσω σπίτι τελικά κατέληξε σε μία εμπειρία με σχεδόν ονειρεμένη κατάληξη… γιατί το να πιάσω WiFi σε όλα τα σημεία του σπιτιού ήταν ένας καινούργιος γολγοθάς.

Τον σταθερό μου υπολογιστή τον έκανα κινητό. Δοκίμασα όλα τα σημεία του σπιτιού για να δω πού έχει το πιο δυνατό σήμα με απελπιστικά αποτελέσματα, όταν συνειδητοποίησα ότι το καλύτερο σημείο ήταν δίπλα στην πόρτα της εισόδου αγκαλιά με ένα καλόγερο.

Και πόσα ηλεκτρονικά μηνύματα δεν έστειλα με …περιστέρια, κρεμασμένος κάπου από το μπαλκόνι, προσπαθώντας χωρίς καμία ελπίδα να μπορέσω να πιάσω σήμα.

Το σούπερ σπίτι κόντεψε να γίνει ένας μεγάλος εφιάλτης, μέχρι τη στιγμή που ανακάλυψα τη νέα υπηρεσία Super WiFi της Vodafone. Ένας από τους καλούς μου γείτονες, φρόντισε ευτυχώς έγκαιρα να μοιραστεί μαζί μου τη λύση του προβλήματος που έχουν όλοι στη γειτονιά και μέχρι να πάρω τις πρώτες πληροφορίες, βρέθηκα να συνομιλώ με την σούπερ ομάδα Internet της Vodafone που εύκολα και γρήγορα που εγκατέστησε ένα WiFi που πιάνει σε περισσότερα σημεία του σπιτιού από όσα μπορούσα να φανταστώ.

Και τώρα το μόνο που έχω να πω είναι “Home Super Home”…