Εναν παλιό άσο της Παρί Σεν Ζερμέν (και της Μονακό, και της Μίλαν, και πολλών άλλων), τον νέο πρόεδρο της Λιβερίας Τζορτζ Γουεά, υποδέχθηκε χθες στο Ελιζέ ο Εμανουέλ Μακρόν παρουσία πολλών εν ενεργεία αστέρων του ποδοσφαίρου, όπως ο Ντιντιέ Ντρογκμπά και ο Κιλιάν Μπαπέ, καθώς και των πρόεδρων της γαλλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου και της FIFA. Στο μενού, η συμπερίληψη της Λιβερίας, μιας από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, στη λίστα των κρατών που λαμβάνουν κατά προτεραιότητα γαλλική αναπτυξιακή βοήθεια (μπήκε ήδη), η δημιουργία μιας πλατφόρμας που θα έχει ως στόχο την κινητοποίηση επενδύσεων για αθλητικά προγράμματα και την ανάπτυξη μιας οικονομίας των σπορ στην Αφρική (μόλις ανακοινώθηκε) και η προώθηση της εικόνας του Μακρόν ως εκπροσώπου μιας νέας γενιάς που δεν έχει καμία σχέση με το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας (ένα έργο εν εξελίξει).
Τη ζεστή χειραψία του γάλλου προέδρου με ένα άλλο, ανώνυμο αυτή τη φορά, πρόσωπο της αφρικανικής ηπείρου, έναν πρόσφυγα από το Σουδάν, επέλεξε ωστόσο η «Libération» προκειμένου να εικονογραφήσει το πρωτοσέλιδό της, υπό τον τίτλο «Νόμος για τη Μετανάστευση –Και ταυτόχρονα απελαύνω». Ο γάλλος υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ παρουσίασε χθες στο υπουργικό συμβούλιο ένα νέο «νομοσχέδιο για μία ελεγχόμενη μετανάστευση και ένα αποτελεσματικό δικαίωμα στο άσυλο» που εξασφαλίζει εδώ και εβδομάδες στον Εμανουέλ Μακρόν πυρά και κριτικές.
Ο γάλλος πρόεδρος κατηγορείται πως προωθεί μία από τις σκληρότερες μεταναστευτικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών, ότι «η πολιτική που εφαρμόζει διαψεύδει τον ανθρωπισμό που κηρύσσει», ότι ξέχασε πολύ γρήγορα τους επαίνους που επεφύλασσε πέρυσι στην Ανγκελα Μέρκελ για τη γενναιοδωρία της απέναντι στους πρόσφυγες. Αυτά, βέβαια, από ένα κομμάτι της γαλλικής κοινωνίας: την Αριστερά, τις οργανώσεις αρωγής, τον (ανεξάρτητο) Συνήγορο των Δικαιωμάτων… Στον αντίποδα, Δεξιά και Ακροδεξιά τον κατηγορούν ότι δεν λαμβάνει επαρκώς αυστηρά μέτρα κατά της μετανάστευσης. Ακόμα και κάποιοι βουλευτές του κόμματός του, ωστόσο, δηλώνουν πως «δυσκολεύονται να στηρίξουν μία πολιτική που καθιστά τον αριθμό των απελάσεων μοναδικό κριτήριο της επιτυχίας της».
Το νέο νομοσχέδιο, που αναμένεται να φτάσει στη γαλλική Εθνοσυνέλευση την άνοιξη, φιλοδοξεί να περιορίσει τον χρόνο που απαιτείται για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου, συμπεριλαμβανομένης και της προσφυγής σε περίπτωση απόρριψής της, από τους 14 μήνες σήμερα στους 6 μήνες συνολικά.
Μειώνει το χρονικό περιθώριο που έχει κάποιος από τη στιγμή που εισέρχεται στη Γαλλία προκειμένου να καταθέσει αίτηση ασύλου από τις 120 ημέρες σήμερα στις 90. Μειώνει επίσης στο ήμισυ, μόλις στις 15 ημέρες, το περιθώριο που έχει ένας αιτών άσυλο ο οποίος βλέπει την αίτησή του να απορρίπτεται προκειμένου να ασκήσει έφεση και προβλέπει πως σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απελαθεί ακόμα και πριν αυτή εκδικαστεί. Παράλληλα, διπλασιάζει το νόμιμο διάστημα εγκλεισμού στα κέντρα διοικητικής κράτησης, φτάνοντας στις 90 ημέρες –ή και τις 115, όταν ο κρατούμενος αντιστέκεται στην απέλασή του.
Ο γάλλος υπουργός Εσωτερικών επιμένει πως πρόκειται για ένα «ισορροπημένο» κείμενο, που «ευθυγραμμίζεται με το ευρωπαϊκό δίκαιο». Επισημαίνει άλλες, θετικότερες προβλέψεις του νομοσχεδίου, όπως την επέκταση του δικαιώματος οικογενειακής επανένωσης για τους ανήλικους αναγνωρισμένους πρόσφυγες και στα αδέλφια, πέραν των γονέων τους. Ομως τα πνεύματα ήταν ήδη οξυμμένα από τον Δεκέμβριο λόγω μιας εγκυκλίου του υπουργείου Εσωτερικών η οποία προβλέπει πως κινητές μονάδες από υπαλλήλους των κατά τόπους νομαρχιών καθώς και της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Ενσωμάτωσης (OFII) μπορούν να εισέρχονται στις δομές υποδοχής και να ελέγχουν το καθεστώς όλων όσων φιλοξενούνται σε αυτές. Δύο συνδικάτα της Γαλλικής Υπηρεσίας Προστασίας των Προσφύγων και της Μετανάστευσης (OFPRA) καθώς και οι νομικοί του Εθνικού Δικαστηρίου για το Δικαίωμα στο Ασυλο (CNDA) έχουν ξεκινήσει απεργία. Και αυτή η ασυνήθιστη ακόμα και για μία χώρα όπως η Γαλλία διαμαρτυρία δεν επιβεβαιώνει ακριβώς τους επανειλημμένους ισχυρισμούς του Εμανουέλ Μακρόν ότι ακολουθεί μία «γραμμή ανθρωπισμού και πραγματισμού».