Οι τελευταίες εξελίξεις στα Ιμια οδηγούν σε σοβαρότατα αδιέξοδα με την κατασκευή τετελεσμένων στο Αιγαίο. Η τουρκική συμπεριφορά δημιουργεί συνθήκες ντε φάκτο αφαίρεσης εθνικού χώρου. Τι άλλο είναι το γεγονός επίσημου ισχυρισμού πως τα νησάκια «ανήκουν στην Τουρκία» και ο αποκλεισμός τους με πλοία ώστε κανείς να μην μπορεί να τα προσεγγίσει;
Αν τα πράγματα εγκαταλειφθούν όπως έχουν, τότε η αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας είναι ξεκάθαρη. Σημείο του εδάφους σου που σου απαγορεύεται να προσεγγίσεις, πώς μπορεί να θεωρείται έδαφός σου;
Τι θα μπορούσε να γίνει; Αν δεχθούμε πως η άμεση πολεμική εμπλοκή αποκλείεται, και λόγω συμμετοχής μας στην ΕΕ, ποιες επιλογές απομένουν; Εφόσον τα Ιμια αποτελούν κυρίαρχο ελληνικό έδαφος, κι έχουμε τις διεθνείς συνθήκες να το αποδεικνύουν, η Ελλάδα θα πρέπει να συμπεριφερθεί σαν σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της επικράτειάς της, αδιαφορώντας για τις όποιες τουρκικές προκλήσεις.
Θα μπορούσε καταρχήν να ζητήσει από τις αρμόδιες υπηρεσίες των Βρυξελλών να χρηματοδοτήσουν –και να αναλάβουν την ανέγερση –εγκαταστάσεων για τη φιλοξενία προσφύγων στα νησάκια. Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί κάτι τέτοιο; Μετακίνηση μεταναστών σε νησιά, εξάλλου, υπήρξε παλαιότερα ευρωπαϊκή πρόταση.
Στο πλαίσιο μιας ανάλογης πολιτικής θα μπορούσε η χώρα να αποφασίσει την έναρξη κατασκευής λιμενικών έργων στον ίδιο χώρο και να ενημερώσει ευρωπαϊκούς, συμμαχικούς και διεθνείς παράγοντες για τις προθέσεις της. Στην ίδια λογική, θα μπορούσε να ανακοινώσει το ξεκίνημα τηλεπικοινωνιακών έργων υποδομής, με στόχο τη στενότερη ενσωμάτωση της περιοχής με την ενδοχώρα. Ωστε έτσι να εξυπηρετηθούν τα σχέδια εγκατάστασης προσφύγων.Στις περιπτώσεις που τα σχέδια αυτά θα συναντούσαν την αντίδραση της Τουρκίας, που έμπρακτα πλέον θα έθετε θέμα ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά αυτά, η χώρα θα έθετε το θέμα σε διεθνή φόρα, επισημαίνοντας τις συνέπειες στρατιωτικής ρήξης από τη συμπεριφορά της Αγκυρας.
Πάνω εκεί ενδεχομένως η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να θέσει και ζήτημα διεθνούς δικαστηρίου ή τελεσίδικης μεσολάβησης, λ.χ. του ΝΑΤΟ, ώστε να μη φθάσουμε σε στρατιωτική εμπλοκή.
Καθετί άλλο, η αδιαφορία, ισοδυναμεί με ντε φάκτο απώλεια εθνικού εδάφους –εφόσον η χώρα δεν μπορεί να ασκήσει κυριαρχία σε μέρος της επικράτειάς της.
