Στην προχθεσινή του ομιλία στη Βουλή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος μετέφρασε πολιτικά την ποινική υπόθεση στην οποία τον έμπλεξε η κυβέρνηση ως την αφετηρία μιας βαθιάς κοινωνικής ρήξης, που σοβούσε, έχει εκφραστεί και στο παρελθόν αλλά που, με την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, επιστρέφει –αυτή τη φορά ως στρατηγική κατάλυσης της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής κατάκτησης, της δημοκρατίας. «Υπάρχουν πλέον καθαρά πολιτικά μέτωπα, δημοκρατία – αυταρχισμός, κράτος δικαίου – βαθύ κράτος, ευρωπαϊκή προοπτική – τριτοκοσμική περιπέτεια» έθεσε τα διλήμματα ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Δηλαδή, ή εμείς ή αυτοί.
Το δίλημμα με το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας πριν από τις πρώτες εκλογές του 2015 βάθυνε τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας σε αντιμνημονιακούς εναντίον μνημονιακών, το ίδιο δίλημμα που χρησιμοποιήθηκε στο τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα επιστρατεύεται ακόμα μια φορά. Με το ίδιο βαθύ, κάθετο ρήγμα στην κοινωνία ο Τσίπρας επιχειρεί να χειραγωγήσει ακόμα μια φορά τους ψηφοφόρους –στην ψηφοφορία της Βουλής, όπου ενώθηκαν ξανά η άνω με την κάτω πλατεία των Αγανακτισμένων, απεδείχθη ότι τέτοια διλήμματα μπορούν να μεταφραστούν σε συσχετισμούς δύναμης, χωρίς αρχές, χωρίς επιδίωξη του κοινού καλού, για το οποίο υποτίθεται ότι πασχίζουν οι πολιτικοί.
Αυτή τη φορά, όμως, το δίλημμα δεν ετέθη και δεν περιγράφηκε από τους τυχοδιώκτες αριστερούς και δεξιούς λαϊκιστές. Ο Βενιζέλος σάλπισε πρώτος τη μάχη. Και λέγοντας ότι «η επόμενη Βουλή σηκώνει μεγάλο θεσμικό βάρος για την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και την αποκάλυψη της μεγαλύτερης αλλά και της προχειρότερης σκευωρίας της Μεταπολίτευσης» έδωσε το περιεχόμενό της: αγώνας για τη δημοκρατία, για τα δικαιώματα, για το κράτος δικαίου, για την ανασύνταξη της χώρας. Και τον διακομματικό χαρακτήρα της: προέχει να αποσυρθούν οι δυνάμεις του διχασμού και του κοινωνικού μίσους, οι δυνάμεις των οιονεί εμφυλίων. Προέχει να κερδηθεί η κοινωνική ειρήνη.
Αλλά ώς τότε έχουμε πόλεμο.
ΥΓ: Ο Ευάγγελος Βενιζέλος περιέγραψε την κυβερνητική μεθόδευση των διώξεων πολιτικών της αντιπάλων ως εσχάτη προδοσία. Τo σχετικό Αρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, στην παράγραφο 2α, αναφέρει: «Με ισόβια ή πρόσκαιρη Κάθειρξη τιμωρείται όποιος […] α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού. […]».
Τελευταία Νέα