«Πάλιν τον νουν απώλεσας»

Παρακολούθησα και εγώ, όπως και ελάχιστοι (εκείνη την ώρα…) πατριώτες ομιλητή στη Βουλή κατά τη χθεσινή συζήτηση για το σκάνδαλο της Novartis, ο οποίος ήταν εμφανώς σε φάση “ντίρλα” ή άλλως πως “ντέφι” ή “κουδούνι” ή “λιάδα” ή “κουρούμπελο” ή “λιώμα” ή “χώμα” ή “σκνίπα” ή “τύφλα” ή…ή…

Αντί άλλου σχολίου περί της παρουσίας αυτής, μεταφέρω εδώ σκωπτικό σύνθημα του κοινού του Ιπποδρόμου στο Βυζάντιο, το οποίο είχε ως στόχο να διεκτραγωδήσει την κατάσταση του αυτοκράτορα Φωκά ο οποίος είχε μια (ακατανίκητη) ροπή προς το κρασί:

“Πάλι τον καύκον έπιες, πάλιν τον νουν απώλεσας”!..

Εξηγώ απλώς ότι “καύκος” ονομαζόταν στο Βυζάντιο το μικρό ποτήρι και με αυτό έπιναν κρασί οι άνθρωποι –τα υπόλοιπα είναι ευκόλως αναγνωρίσιμα τι εννοούν.

Και προσθέτω, προς ενημέρωση και του περί ου ο λόγος οινόφλυγα, ότι ο αυτοκράτωρ Φωκάς, μετρίων δυνατοτήτων, κυβέρνησε οκτώ μόλις χρόνια, ούτε δύο …τετραετίες δηλαδή, από το 602 ώς το 610, αλλά στο μεταξύ πρόλαβε μία φορά που του φώναξαν το συγκεκριμένο σύνθημα στον Ιππόδρομο να σφάξει περί τις 3.000 θεατές. Γιατί ήταν, λέει, όλως τυχαίως ξεμέθυστος εκείνη την ημέρα και τα “πήρε” άσχημα!..

«Φθηνά» τη γλίτωσαν

Και επειδή, με ξέρετε, επιμένω πολύ στον (εκ)παιδευτικό χαρακτήρα της στήλης, γνωρίζοντας σε ποιους απευθύνομαι, θα αναφερθώ επ’ ολίγον σε αυτήν τη ζοφερή προσωπικότητα, τον αυτοκράτορα Φωκά, μήπως και ανοίξω τα μάτια σε αυτούς που πρέπει, διότι η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται –και τις περισσότερες ως κακόγουστη φάρσα.

Ο Φωκάς, λοιπόν, που είχε κάνει καριέρα ως εκατόνταρχος του βυζαντινού στρατού, κατέλαβε την εξουσία ύστερα από ανταρσία στις τάξεις του στρατεύματος, όταν ο έως τότε –μιλάμε για το 602 –αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαυρίκιος διέταξε τα στρατά να παραμείνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα φυλάκιά τους στα βόρεια του Δούναβη, να προσέχουν τους βαρβάρους της περιοχής. Αλλά αυτό δεν άρεσε καθόλου των στρατιωτών που επιθυμούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους για τον χειμώνα, δυσαρέσκεια που ήταν αρκετή για να ακολουθήσουν τον Φωκά στην ανταρσία. Με χαρακτηριστική ευκολία ο τύπος βάδισε κατά Κωνσταντινουπόλεως, συνέλαβε τον άτυχο Μαυρίκιο και τους διαδόχους του και τους σκότωσε όλους.

Ως αυτοκράτορας, ο άσχημος στην όψη Φωκάς άφησε πίσω του ένα και μόνο …έργο: τις φρικτές μεθόδους βασανιστηρίων και τιμωρίας, όπως η τύφλωση και ο ακρωτηριασμός, που έπειτα από αυτόν θα γίνονταν παράδοση στο Βυζάντιο, ειδικά στην αντιμετώπιση των αντιπάλων του αυτοκράτορα ή όσων εκείνος τέλος πάντων πίστευε ότι θα εξελιχθούν τόσο ώστε να τον αμφισβητήσουν στο μέλλον.

Τούτων δοθέντων, θεωρώ ότι πάλι καλά να λένε οι δέκα της Novartis, διότι αν ήμασταν ακόμη Βυζάντιο, δεν τους έβλεπα καλά (και πολύ πιθανόν εκείνοι να μην με έβλεπαν καθόλου…).

Κατήφεια στο Μαξίμου

Περί τη μεσημβρία χθες είχα επικοινωνία με τον άνθρωπό μου στο Μέγαρο Μαξίμου, στον οποίο αποτάθηκα προκειμένου να πιάσω “κλίμα” μετά τη συζήτηση για τη σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής στη Βουλή.

Τον βρήκα μάλλον κατηφή και, όπως συμπέρανα από αυτά που μου είπε, ο πρόεδρος Αλέξης δεν ήταν και πολύ ικανοποιημένος από τη συζήτηση. Εως και καθόλου δηλαδή.

Οπως μου είπε, τηλεφωνικά, από ένα σταθερό τηλέφωνο στον πέριξ της Λέσχης των Αξιωματικών χώρο της πλατείας Ρηγίλλης, “ο πρόεδρος ανέμενε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα στήριζε με μεγαλύτερη ένταση την πρόταση παραπομπής, και με εξαίρεση ένα δυο εκ των ομιλητών, οι υπόλοιποι ήταν κατώτεροι των προσδοκιών του”.

Του ζήτησα να μου αξιολογήσει κάποιους από τους ομιλητές.

– Ακουσα ότι δεν του άρεσε ο Πολάκης, περίμενε περισσότερα. Και πως ήταν ικανοποιημένος πολύ από τον Δρίτσα.

Μετά διέκοψε αιφνιδίως, και συμπεραίνω ότι αποχώρησε σχεδόν τρέχοντας. Ο άνθρωπος φοβάται πια και τη σκιά του με όσα βλέπει και ακούει εκεί στα υπόγεια του Μαξίμου όπου εγκαταβιοί, μαζί με διάφορους άλλους σαν τον φίλο μου τον Καρτερό.

Τώρα που το θυμήθηκα, ο Θανάσης κάτι έχει πάθει, δεν εξηγείται, διότι τα τελευταία του non paper είναι πιο ανιαρά και από έκθεση ιδεών μαθητή της Β’ γυμνασίου…

Δεν τους είδε (σχεδόν) κανείς

Και δεν είναι μόνο οι εκτιμήσεις του προέδρου Αλέξη ότι το πράγμα “δεν πήγε τόσο καλά όσο ήθελε” (εξού και περί το τέλος της συνομιλίας του, ως γνωστόν το γύρισε στις κωλοτούμπες…), είναι και οι διαολεμένες οι μετρήσεις τηλεθέασης που δείχνουν ότι το σόου Novartis, το οποίο στήθηκε με τόση επιμέλεια, αυτή η ακριβή παραγωγή η οποία (προ)ετοιμαζόταν επί έναν και πλέον χρόνο, πάτωσε τηλεοπτικά! Εντελώς δε. Μόλις το 2,6% των τηλεθεατών είδε Novartis και τα συμπαρομαρτούντα, η μεγάλη πλειοψηφία των τηλεθεατών, το 45% σου λέει του δυναμικού κοινού 18-44, έβλεπε ώς αργά το βράδυ «Survivor»!

–Πρόεδρε Αλέξη, μία λύση υπάρχει, πιστεύω. Σε ένα μήνα που θα πραγματοποιηθεί η νέα συζήτηση για το σκάνδαλο, με αφορμή το πόρισμα της Επιτροπής, να απαγορεύσει ο αρμόδιος Νίκος (Παππάς) υπουργός τη μετάδοση του «Survivor», του «Master Chef», του «Τατουάζ», του «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», του «Το σόι μας», το Champions League, τη Euroleague και ό,τι τέλος πάντων παίζουν τα κανάλια εκείνη την ώρα –να μπορέσει ο λαός να παρακολουθήσει απερίσπαστος το έργο της κάθαρσης!

Η μόνη λύση.

Στην πρώτη γραμμή

Περί των αδιαμφισβητήτων ικανοτήτων του προέδρου Βαγγέλη (Βενιζέλου) στον χειρισμό της γλώσσας και της νομικής επιστήμης υποθέτω ότι δεν υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις. Σωστά; Σωστά. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος – πολυεργαλείο ξεκίνησε χθες την ομιλία του στη Βουλή παραφράζοντας τον μεγάλο ρήτορα της αρχαιότητας Λυσία (..!) και συγκεκριμένα την “Υπέρ αδυνάτου” συνηγορία του;

Είπε ο Βενιζέλος με το που ανήλθε στο βήμα κατά τη θυελλώδη συνεδρίαση:

“Κυρίες και κύριοι βουλευτές, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που δεν με παρέλειψαν από την υπόθεση Novartis. Χαίρομαι γιατί στην υπόθεση αυτή, που αφορά το υπουργείο Υγείας πρωτίστως, βρήκατε μία θέση και για μένα (…) Σας ευχαριστώ λοιπόν, γιατί με τον τρόπο αυτόν με τοποθετήσατε στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, γιατί αυτό είναι το ζήτημα, αυτό διακυβεύεται. Οι θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του συντεταγμένου κράτους δικαίου”.

Και ιδού πώς ξεκίνησε την “Υπέρ αδυνάτου” συνηγορία του ο Λυσίας 2.400 χρόνια πριν:

“Ευγνωμονώ σχεδόν, κύριοι βουλευταί, τον μηνυτήν που μου παρεσκεύασεν αυτήν εδώ την δίκην. Διότι, ενώ πρωτύτερα δεν είχον αφορμήν, εκ της οποίας ορμώμενος να λογοδοτήσω διά την ζωήν μου, τώρα εξ αιτίας τούτου έχω λάβει (αφορμήν). Και θα προσπαθήσω να αποδείξω διά του λόγου μου ότι ούτος μεν ψεύδεται, εγώ δε έχω ζήσει μέχρι σήμερον άξιος επαίνου μάλλον ή φθόνου. Διότι φρονώ ότι από φθόνον και μόνον μου παρεσκεύασε την σημερινήν δίκην. Και όμως, εκείνος ο οποίος φθονεί όσους οι άλλοι λυπούνται, από ποίαν πονηρίαν νομίζετε ότι ο τοιούτος άνθρωπος δύναται να απέχη; Διότι αν μεν με κατήγγειλε διά να μου πάρη χρήματα, είναι συκοφάντης, εάν δε ως εχθρόν του με εκδικείται, ψεύδεται, διότι ένεκα της πονηρίας του ούτε φίλον ούτε εχθρόν τον είχα ποτέ”.

Συμπληρωματικά αναφέρω ότι ο “Υπέρ αδυνάτου” λόγος του Λυσία θεωρείται κορυφαίο δείγμα δικανικού λόγου και εκτιμάται ότι γράφτηκε το 403 π.Χ., αμέσως μετά το τέλος της τυραννίας των τριάντα τυράννων…