Αναζήτηση
«It’s a guesstimate» λέει συχνά ο Τσακαλώτος συζητώντας με τους συνομιλητές του για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και τα προσδοκώμενα αποτελέσματά τους στην οικονομία. H αγγλική (ανεπίσημη) έκφραση συμπυκνώνει το νόημα του guess (υποθέτω) και του estimate (εκτιμώ) και σημαίνει εκτιμώ χωρίς επαρκή ή ολοκληρωμένη πληροφόρηση ή αλλιώς κάτι μεταξύ εκτίμησης και εικασίας.
Αλλο όμως το αβέβαιο guesstimate και άλλο η πραγματικότητα. Η κυβερνητική βεβαιότητα για την ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ κατέληξε να είναι άπιαστο όνειρο, οι αριστερές κόκκινες γραμμές για τις συντάξεις και το αφορολόγητο έσβησαν από την καταιγίδα των περικοπών του τρίτου Μνημονίου. Και το αφήγημα της καθαρής εξόδου πελαγοδρομεί τώρα στη φουρτούνα των αγορών ενώ οι νέες υποσχέσεις για αυξήσεις στον κατώτατο μισθό μετά το τέλος του τρίτου Μνημονίου εξοστρακίζονται στον τοίχο των δανειστών.
Σε άλλο μήκος κύματος από τον Τσακαλώτο κινείται η ΕΚΤ. Τις ημέρες της περήφανης διαπραγμάτευσης επί Βαρουφάκη είχε προειδοποιήσει ότι θα κοπεί η ευνοϊκή χρηματοδότηση για τις ελληνικές τράπεζες αν συνεχιζόταν η αμφισβήτηση του προγράμματος. Ετσι και έγινε. Είχε χτυπήσει καμπανάκι για τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός δημοψηφίσματος στις τράπεζες. Την επομένη της προκήρυξής του έκλεισαν και επιβλήθηκαν τα capital controls τα οποία έως σήμερα πληρώνει ακριβά η ελληνική οικονομία. Στο Eurogroup της προηγούμενης Δευτέρας ο Ντράγκι σήμανε συναγερμό, μια κίνηση που, όπως έχει αποδείξει, δεν κάνει χωρίς σοβαρό λόγο ο πρόεδρος της ΕΚΤ. Προειδοποίησε για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο μέτωπο των αγορών μαζί με το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» σε μια περίοδο έντονων αναταράξεων στα χρηματιστήρια και τα ομόλογα. Υπονόησε ότι η χώρα δανείστηκε ακριβά με την έκδοση του επταετούς ομολόγου δίνοντας τροφή στους κερδοσκόπους των αγορών. Και ουσιαστικά τάχθηκε, χωρίς να το δηλώσει, με την πλευρά όσων στους κόλπους των δανειστών προτείνουν προληπτική γραμμή πίστωσης (ή κάτι ανάλογο) για την Ελλάδα. Ούτε είναι μία τυχαία εξέλιξη ότι ο Σεντένο, ο νέος πρόεδρος του Eurogroup, δύο μέρες μετά, έδειξε με τις δηλώσεις του την προτίμηση των δανειστών στην προληπτική γραμμή, η οποία βεβαίως αποδομεί το κυβερνητικό success story της “καθαρής εξόδου”.
Αυτή, ούτως ή άλλως, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Μοιάζει με ένα ακόμη guesstimate. Η Γερμανία δεν έχει πει την τελευταία λέξη. Και όπως επανέλαβε ο Ρέγκλινγκ χθες, χωρίς ισχυρές δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις ελάφρυνση του χρέους δεν πρόκειται να υπάρξει.
Δεν είναι, όμως, μόνο η παγκόσμια αναταραχή στις αγορές που κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα για την κυβέρνηση. Η ίδια φροντίζει να βάζει αυτογκόλ. Το κλίμα διχασμού που δημιούργησε με τις επιλογές της στην υπόθεση Novartis έκαψε κάθε προοπτική πολιτικής συναίνεσης στη χώρα. Και δίνει πρόσθετα επιχειρήματα σε δανειστές και αγορές να εξακολουθήσουν να κρατούν σε «καραντίνα» την Ελλάδα και στο μέλλον.
