Στην πορεία όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών υπάρχει ένα γεγονός, μια επιλογή ή μια απόφαση που αποτελεί το σημείο καμπής και διαμορφώνει ένα νέο σκηνικό. Για την κυβέρνηση Καραμανλή ήταν τα θλιβερά επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008, για τον Γιώργο Παπανδρέου η επίθεση κατά του τότε προέδρου της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη την 28η Οκτωβρίου του 2011, ενώ για τον Αντώνη Σαμαρά ήταν η επιλογή του ΕΝΦΙΑ που «χτύπησε» την «καρδιά» της παράταξής του. Για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, το σημείο καμπής –όπως σχολίαζαν χθες επιτελικά κομματικά στελέχη –θα μπορούσε να είναι η συνειδητή επιλογή της ακραίας πόλωσης και του διχασμού μέσω της υπόθεσης Νovartis. Μετά την πολύωρη και εκρηκτική κατά διαστήματα συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής τίποτε δεν είναι πλέον το ίδιο στην πολιτική ζωή της χώρας. Η όποια πιθανότητα συναίνεσης ή έστω συνεννόησης έχει απομακρυνθεί οριστικά, ενώ το κλίμα πόλωσης αποτελεί πλέον το βασικό συστατικό μιας οιονεί προεκλογικής ατμόσφαιρας. Οπως και οι προκάτοχοί του έτσι και ο νυν Πρωθυπουργός θεωρεί ότι θα ξεπεράσει και αυτόν τον σκόπελο, όπως είναι πεπεισμένος ότι ξεπέρασε οριστικά το δραματικό καλοκαίρι του ’15, τη «μνημονιακή στροφή», τη συγκατοίκηση με τους ΑΝΕΛ κ.ά.
Το εκρηκτικό πολιτικό κλίμα, όμως, σε συνδυασμό με την επιλογή του διχασμού της κοινής γνώμης, στην οποία είναι ξεκάθαρο ότι επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ήδη αρχίσει να προκαλεί παρενέργειες. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι θα προχωρήσει κανονικά στην υλοποίηση του έργου της, παραβλέποντας όμως ότι όλα όσα έχουν συμβεί –ειδικά τις τελευταίες ημέρες –επηρεάζουν σαφώς και το οικονομικό κλίμα. Πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν αποκλείουν πλέον ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, καθώς αντιλαμβάνονται ότι μια χώρα με σημαντικές αδυναμίες δεν μπορεί να προχωρεί για καιρό, μέσα σε «συνθήκες λάσπης». Αυτό αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο το επενδυτικό κλίμα να επιβαρυνθεί εκ νέου, λειτουργώντας ως τροχοπέδη και για τη γενικότερη προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης. Η ανησυχία ότι η χώρα μπορεί να βρεθεί ξανά σε ένα τέλμα, άλλωστε, ήταν διάχυτη ακόμη και στην Ολομέλεια της Βουλής την ώρα των μαζικών παραπομπών.
Προεκλογική περίοδος. Για την αντιπολίτευση είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η χώρα βρίσκεται ήδη σε μια άτυπη προεκλογική περίοδο και με βάση αυτό το δεδομένο θα χαράξει τη στρατηγική της για το επόμενο διάστημα.
Η ΝΔ, έχοντας στοχοποιηθεί και από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, θα απορρίψει κάθε πρόταση για συναίνεση, είτε στα εθνικά θέματα είτε στην οικονομία και θα επιμείνει στην ανάγκη διεξαγωγής των εκλογών το ταχύτερο δυνατό.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, μετά και την τοποθέτηση του Βαγγέλη Βενιζέλου στη Βουλή, προσχωρεί στο αίτημα για άμεση προσφυγή στις κάλπες και οι μικρότεροι παίκτες στην πολιτική σκηνή δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αποτελέσουν το δεκανίκι σε μια κυβέρνηση που ξεμένει από «πολιτικό χρόνο».
Η Βουλή, κατά συνέπεια, θα μετατρέπεται εύκολα εφεξής σε «πεδίο μάχης», ανεξαρτήτως του βάρους
των νομοσχεδίων ή των ερωτήσεων που θα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, ενώ η όξυνση θα μεταφερθεί μέσω
των τηλεπαραθύρων και των πολιτικών εκδηλώσεων και στην κοινωνική
βάση.
