Με την ψηφοφορία για την παραπομπή των δέκα πολιτικών προσώπων στην Προανακριτική Επιτροπή για τη διερεύνηση της υπόθεσης Novartis, η Φώφη Γεννηματά βρέθηκε, γι’ άλλη μια φορά, αντιμέτωπη με ένα κρίσιμο δίλημμα. Οι τρεις εκ των δέκα καλπών που θα στήνονταν την Τετάρτη το βράδυ αφορούσαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ –ανάμεσά τους, δύο εν ενεργεία βουλευτές. Η πίεση από τη βάση του κόμματος αλλά και η δική της πρόθεση δεν έδειχναν παρά μόνο μία οδό: να τους προσφέρει ξεκάθαρη πολιτική στήριξη. Από την άλλη, το Κίνημα Αλλαγής, που στρώνει το έδαφος για μια νέα κεντροαριστερή πορεία, «έδειχνε» προς την παραδοχή ενός υπαρκτού σκανδάλου, το οποίο χρησιμοποιείται μικροκομματικά από την κυβέρνηση. Η κοινοβουλευτική στάση, επομένως, είχε αποφασιστεί από νωρίς –«και σκευωρία και σκάνδαλο». Πώς όμως αυτό θα αποτυπωνόταν στις κάλπες;
ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ. Η αποχή είχε αποκλειστεί από νωρίς, ώστε να μην επιτραπεί στην κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τη στάση της Κεντροαριστεράς για να την εξομοιώσει με τη ΝΔ, ειδικά στο θέμα της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή (2004 – 2009) και Γιώργου Παπανδρέου (2009 – 2012). Με αυτό το δεδομένο, η συζήτηση στη Χαριλάου Τρικούπη τους έφερε μπροστά σε δύο επιλογές: είτε θα ψήφιζαν «ναι» σε καθεμία από τις δέκα κάλπες είτε θα ψήφιζαν «παρών». Τα διλήμματα ωστόσο παρέμεναν ισχυρά, με στελέχη να αναρωτιούνται αν το «ναι» θα τους μετέτρεπε σε ουρά της κυβέρνησης και αν το «παρών» ήταν μια στάση αρκετά ήπια, ειδικά τη στιγμή που οι ίδιοι ήθελαν να βγουν μπροστά επιτιθέμενοι και όχι αμυνόμενοι. Στο τέλος, η Γεννηματά το πήρε πάνω της. Παρά τη δύσκολη εβδομάδα στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής, ξεκαθάρισε πως η τελική απόφαση έπρεπε να ληφθεί ανάμεσα στους δύο κοινοβουλευτικούς επικεφαλής. Ετσι, μετά τις απαραίτητες συνεννοήσεις, ξεκίνησε το brainstorming με τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Ο Θεοδωράκης είχε καταγγείλει από την αρχή την επικοινωνιακή προσέγγιση της κυβέρνησης στην υπόθεση και την παρέμβασή της στο έργο της Δικαιοσύνης. Στην πραγματικότητα, ειδικά μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της παράταξης την περασμένη Πέμπτη, οι πολιτικές διαφωνίες πάνω στο θέμα είχαν ελαχιστοποιηθεί. Τα στελέχη της Σεβαστουπόλεως ωστόσο είχαν επιλέξει προσεκτικά τις εκφράσεις τους πάνω στο ζήτημα Novartis τις προηγούμενες μέρες, καθώς Το Ποτάμι είναι ένα κόμμα με λευκό πολιτικό μητρώο. Θα μπορούσαν οι βουλευτές του να ψηφίσουν «παρών» στις παραπομπές;
ΕΝΙΑΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ. Η δημιουργία του νέου ψηφοδελτίου, το οποίο ναι μεν υποδήλωνε την πρόθεση για διαφάνεια, αλλά παράλληλα καταδίκαζε τις πρακτικές της κυβέρνησης, ήταν μια ιδέα από κοινού, ολίγον ακτιβιστικού τύπου –και, εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε έξυπνη και άκρως αποτελεσματική. Δημιούργησε κοινό μέτωπο ανάμεσα σε βουλευτές που είχαν αρχίσει να κοιτούν ο ένας τον άλλον με καχυποψία παρακάμπτοντας τις διαφωνίες που υπήρχαν στον χειρισμό της υπόθεσης ανάμεσα στα διαφορετικά σχήματα και λειτουργώντας ενωτικά για την κοινοβουλευτική Κεντροαριστερά. Παράλληλα, έδωσε ενιαία πολιτική έκφραση στην προοδευτική παράταξη, δείχνοντας τον δρόμο για τη συνέχεια. Επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως, ανεξάρτητα των υπαρκτών συγκρούσεων ανάμεσα σε ΔΗΣΥ και Ποτάμι για τον οργανωτικό δρόμο προς το ιδρυτικό Συνέδριο, η επικοινωνία ανάμεσα σε Γεννηματά και Θεοδωράκη συνεχίζεται απρόσκοπτα. Εκτιμάται μάλιστα πως η καλή χημεία μεταξύ τους ίσως να είναι το κλειδί για την επίλυση όλων των προβλημάτων που έχουν προκύψει. Μπορεί, αναρωτιούνται οι πιο υποψιασμένοι, μια μαραθώνια συνεδρίαση της Βουλής να προσφέρει λύσεις για την Κεντροαριστερά; Μπορεί και όχι, όμως, όπως τονίζουν τα στελέχη της, αν μη τι άλλο ανέδειξε τη δύναμη του διαλόγου.
