Δόθηκαν τα βραβεία προχθές στο Βερολίνο αλλά κανείς δεν επέστρεψε ικανοποιημένος. Αντιθέτως όλοι εκφράζουν την απογοήτευσή τους για ένα από τα πιο αδύναμα προγράμματα των τελευταίων ετών. Πάντως το Βερολίνο προσπάθησε να υπερασπιστεί τον τίτλο του, αυτόν δηλαδή του Φεστιβάλ της Πρωτοπορίας, και το έκανε βραβεύοντας κυρίως γυναίκες (οκτώ από τα δεκαπέντε βραβεία). Απάντησε δηλαδή δογματικά, αλλά και «προοδευτικά», όπως επιτάσσει η εποχή, έστω κι αν ανταποκρίθηκε αργά (άλλωστε δέχτηκε σκληρή κριτική και φέτος για τις… αντιφεμινιστικές επιλογές των ταινιών του διαγωνιστικού προγράμματος –δεν σας κάνω πλάκα, υπάρχει ακόμα κόσμος που σκέφτεται έτσι).
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ. Πρώτο βραβείο, στη ρουμανική ταινία της Αντίνα Πιντιλιέ «Μη με αγγίζεις» («Touch me not»), στην οδύσσεια μιας 55χρονης που διεκδικεί το δικαίωμά της στη σεξουαλικότητα και τον αισθησιασμό μέσω μιας σειράς επισκέψεων σε διάφορους «θεραπευτές» (ένας εξπέρ του s&m, μια τρανς ψυχαναλύτρια και διάφορα άλλα προβοκατόρικα) καθώς ενίοτε ξεγυμνώνεται και μπροστά στον φακό. Η Χρυσή Αρκτος πέρσι είχε πάει στο αριστουργηματικό φιλμ της Ελντίγκο Ενιέντι «Η ψυχή και το σώμα», οπότε υπάρχει μια σταθερά εδώ.
H Αργυρή Αρκτος δόθηκε με τη σειρά της στην Πολωνία και στο φιλμ «Mug» που υπογράφει επίσης μια σκηνοθέτρια, η Μαγκοζότα Σιμόφσκα. Στο φιλμ περιγράφει την ιστορία ενός νεαρού που όταν καταστρέφεται το πρόσωπό του ύστερα από ατύχημα δέχεται μια μεταμόσχευση μοναδική στα ιατρικά χρονικά της χώρας του, που όμως κάνει τον περίγυρο του να τον αντιμετωπίζει σαν απόκληρο. «Σας ευχαριστώ πολύ. Είμαι τόσο ευτυχισμένη. Πιστεύω ότι η ταινία μου αγγίζει θέματα που είναι πολύ σημαντικά όχι μόνο για τη χώρα μου, αλλά για όλο τον κόσμο. Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι σκηνοθέτρια. Yeah!» δήλωσε η Σιμόφσκα παραλαμβάνοντας το βραβείο, δίχως να γίνεται αντιληπτό τι είχε μεγαλύτερη αξία για την ίδια: τα θέματα της ταινίας της, η ιδιότητά της ή το φύλο της.
Η Αργυρή Αρκτος Alfred Bauer Κινηματογραφικής Πρωτοπορίας δόθηκε στους «Κληρονόμους» του Μαρτσέλο Μαρτινέσι από την Παραγουάη. Σκηνοθέτης εδώ, αλλά άνδρες δεν θα βρείτε στο φιλμ. Αλλωστε το πρωταγωνιστικό ζευγάρι (ένα ζευγάρι ερωτευμένων γυναικών μέσης ηλικίας) δεν αφήνει περιθώρια, δίνει όμως μια καλή αφορμή στον Μαρτινέσι για να καταγράψει τα ρήγματα σε μια κοινωνία συντηρητική και ασφυκτικά δομημένη όπως αυτή της Παραγουάης –άλλωστε δεν έχασε την ευκαιρία να το δηλώσει και ο ίδιος παραλαμβάνοντας το βραβείο: «Ευχαριστούμε την Μπερλινάλε. Προερχόμαστε από μία πολύ συντηρητική κοινωνία στην Παραγουάη. Οπότε αν η ταινία μας βοηθήσει να ανοίξουμε πόρτες, παράθυρα, καρδιές, μυαλά, θα είμαι ευτυχισμένος».
Ο ΓΟΥΕΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ. Το βραβείο σκηνοθεσίας πήγε, όπως ήταν αναμενόμενο, στον Γουές Αντερσον για το «Isle of dogs», αν και ο ίδιος απουσίαζε. Ανέβηκε όμως στη σκηνή ο Μπιλ Μάρεϊ για να το παραλάβει, ο οποίος πέταξε και το εξής αμίμητο: «Ποτέ δεν πίστευα ότι θα πάω για μια δουλειά ως σκύλος και θα επιστρέψω με δώρο μια αρκούδα». Βραβείο α’ ανδρικού ρόλου στον Αντονί Παζίν για την «Προσευχή» του Σέντρικ Καν και α’ γυναικείου ρόλου για την Αννα Μπράουν των προαναφερθέντων «Κληρονόμων», βραβείο σεναρίου στους Μανουέλ Αλκάλα και Αλόνσο Ραουζιταλάσιος για το μεξικάνικο «Museo» (πρωταγωνιστής ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ) και βραβείο καλλιτεχνικού επιτεύγματος στην Ελενα Οκοπνάγια για τα κοστούμια και τα σκηνικά στο «Dovlatov» του Αλεξέι Γκέρμαν, που συγκέντρωσε ομολογουμένως πολλές αποθεωτικές κριτικές από τους ξένους ανταποκριτές.
Το μόνο βέβαιο είναι πως οι Κάννες θα έχουν το καλύτερο πρόγραμμα φέτος, οι απογοητεύσεις του Βερολίνου και της Βενετίας το αποδεικνύουν. Οι φεστιβαλιστές μπορούν να περιμένουν.
