Στην πολιτική έχει απόλυτη εφαρμογή η λαϊκή σοφία: μονός καβγάς δεν στήνεται!
Παραδόξως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ νόμιζαν ότι θα στήσουν δέκα ανθρώπους στον τοίχο κι εκείνοι θα απαντήσουν με τσάι και συμπάθεια.
Τώρα οι Τζανακόπουλοι κι οι φίλοι τους μυξοκλαίγονται που τους πλακώνουν ο Σαμαράς, ο Λοβέρδος ή ο Αδωνις. Ας πρόσεχαν!
Δυστυχώς, ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει κι όχι με ευθύνη της αντιπολίτευσης. Τα μπουγέλα θα πέφτουν πλέον κι από τις δυο πλευρές –όποιος μείνει όρθιος!
Κάποιοι λένε ότι τα έπιασε ο Σαμαράς με «τροχήλατες βαλίτσες» από τη Novartis; Οι άλλοι ακούν ότι ο Τσίπρας τα παίρνει από εγχώριους φαρμακοβιομήχανους.
Είναι αλήθεια; Ελπίζω (όπως είπε κι ο Κοτζιάς) «να είναι αθώος και να αποδείξει την αθωότητά του». Αλλά οι μονόλογοι τελείωσαν.
Περισσότερο με εντυπωσιάζει ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης. Σαν να μην περίμεναν την ένταση και την οξύτητα της αντίδρασης. Σαν να μην κατάλαβαν πως γύρισε το παιχνίδι.
Ενδεχομένως είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια σε αναπάντητους φιλιππικούς υπέρ της καθαρότητας (των εαυτών τους) και νόμισαν πως έτσι θα πάει το βαπόρι.
Λάθος. Τώρα θα κουβεντιάσουν για σπίτια και εξοχικά. Για ντιλς και χορηγίες. Για παρακράτος και συμμορίες.
«Εμείς είμαστε από άλλο υλικό» δήλωσε αυτάρεσκα στη Βουλή ο Πρωθυπουργός. Του το εύχομαι. Υποθέτω πως ως πολιτικός μηχανικός γνωρίζει ότι βασικό χαρακτηριστικό των υλικών είναι η αντοχή τους.
Επειδή όμως η συνέχεια προμηνύεται χειρότερη, προσθέτω τρεις χρήσιμες παρατηρήσεις.
Πρώτον, τους «δέκα» δεν παρέπεμψε το FBI που δεν γνωρίζει κάτι εναντίον τους, ούτε η Δικαιοσύνη που έχει φρίξει.
Τους παρέπεμψαν με κοινοβουλευτική ψηφοφορία οι πολιτικοί αντίπαλοί τους βασιζόμενοι αποκλειστικά σε τρεις κουκουλοφόρους μάρτυρες που επιστράτευσαν (ένας Θεός ξέρει πώς) η Τουλουπάκη με τον υπουργό Παπαγγελόπουλο.
Σωστό Ή λάθος, το σχέδιο ήταν αποκλειστικά κυβερνητικό. Αρα, ο καβγάς είναι καθαρά πολιτικός.
Δεύτερον, δεν ξέρω αν υπάρχει σκάνδαλο, ποια η έκτασή του και ποιους αγγίζει. Το μόνο σαφές που άκουσα έως τώρα είναι ότι αποτελεί σκάνδαλο η εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης το διάστημα 2004-2009.
Να το δεχτώ καλόπιστα. Αλλά αν αυτό είναι το σκάνδαλο, πώς εξηγείται ότι δεν παραπέμπονται εκείνοι που εκτόξευσαν τη δαπάνη αλλά εκείνοι που την περιόρισαν δραστικά από το 2010 και μετά;
Τρίτον, τι έχει γίνει ο λαλίστατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Κι όχι μόνο επειδή ο Παπαγγελόπουλος κι η άμισθη είναι δικοί του φίλοι.
Αλλά κι επειδή (αν δεν απατώμαι) την περίοδο του εκτροχιασμού 2004-2009 εκείνος πρωταγωνιστούσε.
Δεν μπορεί, κάτι θα έχει ακούσει!
