Στην τελευταία ταινία του Φατίχ Ακίν με τίτλο «Μαζί ή τίποτα», που προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη στους κινηματογράφους, ο βραβευμένος σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης υποδύεται τον χρυσαυγίτη που δίνει άλλοθι στους γερμανούς κατηγορούμενους για τρομοκρατική επίθεση. Το παίξιμό του είναι εξαιρετικό και αποδίδει με ακρίβεια τον πρωτογονισμό των ελλήνων νεοναζί. Μπροστά του, οι δύο νεαροί θαυμαστές του Χίτλερ είναι διανοούμενοι.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα πριν από τεσσεράμισι χρόνια αποτέλεσε σημείο καμπής για την πορεία της Χρυσής Αυγής. Τα στελέχη της αραίωσαν τις εμφανίσεις τους και το κόμμα έπεσε στις δημοσκοπήσεις. Η κοινή γνώμη άρχισε να καταλαβαίνει με τι άτομα είχε να κάνει. Μερικοί μάρτυρες στη δίκη, όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος, το τεκμηρίωσαν άλλωστε με πειστικό τρόπο. Αλλά η πτώση δεν ήταν ποτέ κάθετη. Η καταδίκη δεν ήταν ποτέ απόλυτη. Και οι χρυσαυγίτες πέρασαν γρήγορα στην αντεπίθεση.
Ποιοι παράγοντες συνέβαλαν σε αυτή την ανάκαμψη; Πώς εξηγείται ότι στην τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε χθες στο «Βήμα» η ΧΑ επέστρεψε στην τρίτη θέση με εκτίμηση ψήφου 9,4% έναντι 6,6% τον περασμένο Ιανουάριο;
Ο Στράτος Φαναράς αποδίδει εν μέρει το φαινόμενο αυτό στο ότι το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να είναι σε κρίση και οι «αντισυστημικές» δυνάμεις επωφελούνται από τη δυσαρέσκεια και τη μειωμένη πολιτική εμπιστοσύνη. Η κρίση αυτή επιτείνεται από τον αδίστακτο τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίστηκε τον φάκελοNovartisκαι από τη χυδαιότητα που χαρακτηρίζει εν γένει τις τοποθετήσεις πολλών στελεχών της.Aν όλο το παλιό σύστημα είναι σάπιο και διεφθαρμένο, δεν δικαιώνεται η Χρυσή Αυγή που πάντα το κατήγγελλε;
Ευθύνη φέρουν όμως κι εκείνοι που συνοδεύουν τη δίκαιη οργή τους για τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις με αήθεις χαρακτηρισμούς και απειλές. Να το θυμόμαστε: από τον διαγωνισμό για το ποιος είναι πιο διεφθαρμένος κερδισμένοι βγαίνουν οι φασίστες. Η πτώση του επιπέδου της αντιπαράθεσης αυτούς ευνοεί.
Ο δεύτερος λόγος για τη δυναμική επιστροφή των νεοναζί είναι η αναγνώρισή τους ως ισότιμων εταίρων στην υπεράσπιση και προώθηση των εθνικών συμφερόντων. Είτε πρόκειται για τις αποστολές στο Καστελλόριζο είτε για τις συγκεντρώσεις εναντίον του συμβιβασμού στο Μακεδονικό, οι εξτρεμιστές νομιμοποιούνται μέσα από τη συνύπαρξή τους με τους «συστημικούς». Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η υιοθέτηση του λεκτικού ή ιδεολογικού οπλοστασίου τους από στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως το Μεταναστευτικό. Η προσέγγισή τους πάλι αυτούς ευνοεί.
Ο Φατίχ Ακίν έκανε ό,τι μπορούσε, παρά την εμφανή απαισιοδοξία που διακατέχει την ταινία του. Καλό είναι όμως να το θυμόμαστε κι εμείς –και κυρίως να το θυμούνται οι συμπατριώτες μας που ετοιμάζονται να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή: ένα εκλεγμένο κόμμα δεν είναι κατ’ανάγκη δημοκρατικό. Και ο Χίτλερ εκλεγμένος ήταν.
