Η ανδρική φιλία είναι ο πρωταγωνιστής στην παράσταση «Σε μια…μέρα» που ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 στο Ίδρυμα Κακογιάννη (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 3418550). Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία του Άλλεν Μπάρτον που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση του Κίμωνα Φιορέτου και σκηνοθεσία της Σόφης Παπαδοπούλου.
Το «Σε μια…μέρα» είναι ένας «καθρέφτης» του σύγχρονου άνδρα. Εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάζονται, αλλά και στις συνθήκες που τις διαμόρφωσαν οι οποίες θυμίζουν καζάνι που βράζει.
Τα κύρια πρόσωπα είναι ο Τζεφ και ο Νταν, δύο άνδρες γύρω στα σαράντα που υποδύονται οι Κίμων Φιορέτος και Φάνης Παυλόπουλος. Επιτυχημένοι επαγγελματίες με ζηλευτά προνόμια. Παλιοί συμφοιτητές και καλοί φίλοι, οι οποίοι έχουν να συναντηθούν τέσσερα χρόνια. Η επικοινωνία τους σ’ αυτό το διάστημα περιορίζεται σε επιπόλαιο chat μέσω των social media. Ώσπου φτάνει η στιγμή να βρεθούν ξανά. Για έναν καφέ. Πόσα έχουν αλλάξει, άραγε, από την τελευταία τους συνάντηση;
Ο Τζεφ, φιλελεύθερος και προοδευτικός, έχει απεμπολήσει προ πολλού τα κοινωνικά στερεότυπα και τα «κεκτημένα κυρίαρχα δικαιώματα» που προσδιόριζαν για δεκαετίες τον μέσο άνδρα. Ο Νταν, από την άλλη, βαθιά συντηρητικός και επικριτικός, με μια τάση θυματοποίησης για όλα όσα θεωρεί ότι του συμβαίνουν και βάλλουν την ταυτότητα και τη ζωή του.
Το ρήγμα μεταξύ τους είναι εμφανές. Η συνάντησή τους από ευχάριστη συγκυρία θα μεταμορφωθεί σε βασανιστική εξομολόγηση…
Το ανδρικό δίπολο, σπάει επί της ουσίας η σκηνοθέτιδα Σόφη Παπαδοπούλου που ετοίμασε μια παράσταση κοφτή, καυστική, με γλώσσα σύγχρονη, σκληρή και ταυτόχρονα τρυφερή. Αυτή η κυρία λοιπόν του «Σε μια… Μέρα», μιλάει στα «Νέα» για το θεατρικό της εγχείρημα και την ανδρική κοσμοθεωρία που ζωντανεύει επί σκηνής.
1. Πώς προέκυψε το “Σε μια μέρα”;
Ο Άλλεν Μπάρτον, συγγραφέας του έργου, είναι φίλος και συνεργάτης μου στο Beverly Hills Playhouse. Στην πρεμιέρα του έργου στο Skylight Theater στο Λος Άντζελες, ο Άλλεν με ρώτησε αν πίστευα ότι το έργο θα μπορούσε ν’ αγγίξει και θεατές εκτός ΗΠΑ, και του απάντησα ότι θεωρούσα οτι η θεματική και τα «μηνύματα» του έργου είναι οικουμενικά. Τέσσερα χρόνια μετά το έργο ανεβαίνει στην Ελλάδα, έχοντας ήδη διανύσει μια θεαματική πορεία στις ΗΠΑ και στη Γαλλία.
2. Πώς λειτουργεί το έργο σαν καθρέφτης του σύγχρονου άνδρα;
Το έργο «αποκαθηλώνει» τις απόψεις σχετικά με το τι θεωρείται σημαντικό για το σύγχρονο άντρα, φέρνοντας τον θεατή αντιμέτωπο με την αλήθεια των καιρών μας. Η μοναξιά, η επιτυχία και η κοινωνική αποδοχή «τεστάρονται» μέσα από το πρίσμα ενός ταχύτατα μεταβαλλόμενου συστήματος αξιών, «νορμών» και ιδανικών που διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα.
3.Πώς μπορεί η μακροχρόνια φιλία τους να επιβιώσει ξεπερνώντας τον σκόπελο των διαφορετικών κοσμοθεωριών που κουβαλάνε οι δύο πρωταγωνιστές;
Τελικά μπορεί να μην μπορεί και να επιβιώσει.Ενδέχεται και να μην μπορούν να παραμείνουν αυτοί οι δύο άνθρωποι φίλοι εάν δεν βρουν νέους κώδικες συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Το έργο κινείται στον άξονα του Αμερικανικού Ρεαλισμού και δεν έχει happy end. Τουλάχιστον, όχι όπως το έχουμε κατά νου.
4.Πρόκειται για ένα έργο που απευθύνεται κυρίως στο ανδρικό κοινό ή μέσα από τα μηνύματά του μπορούν να ταυτιστούν και γυναίκες με τους πρωταγωνιστές;
Η φιλία δεν αποτελεί ανδρικό προνόμιο. Το έργο αφορά στο «ξεκαθάρισμα» μιας φιλικής σχέσης που δεν μπορεί πλέον να περπατήσει με τους βηματισμούς του παρελθόντος. Αυτό το θέμα από μόνο του δεν έχει φύλο. Συνεπώς, με τη συγκεκριμένη ιστορία μπορούν να ταυτιστούν και οι γυναίκες.
