Ομολογώ ότι ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι κάτι που λέγεται «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Στη δημοκρατία καμία παράταξη δεν κατέχει κατ’ απονομήν πλεονεκτήματα. Ούτε υπερτερεί κάποιας άλλης ηθικά, ιδεολογικά, κοινωνικά, φυλετικά ή εθνικά.
Ολες οι παρατάξεις διαγωνίζονται επί ίσοις όροις κι από το ίδιο σημείο εκκίνησης, με την ίδια νομιμοποίηση και με εξίσου θεμιτά επιχειρήματα ή απόψεις, να πείσουν όσο γίνεται περισσότερους.
Αυτό είναι άλλωστε η ουσία της δημοκρατίας. Οι διακηρυγμένες υπεροχές παραπέμπουν σε τραγωδίες.
Γι’ αυτό και η μπαρούφα περί «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς» (ή κάποιου άλλου) δεν κυκλοφορεί σε καμία κανονική δημοκρατία.
Εκεί το ήθος και η ηθική θεωρούνται ατομικά ζητήματα κάθε ανθρώπου και κάθε συνείδησης. Δεν διατίθενται για φιγούρα κομμάτων.
Μπορεί άλλωστε ο Πρωθυπουργός να δηλώνει φτιαγμένος από κάποιο «άλλο υλικό», το οποίο δεν γνωρίζω. Η θεωρία του όμως ότι «μπορεί να είμαστε ψεύτες, αλλά τουλάχιστον δεν είμαστε κλέφτες» δεν θυμίζει ιδιαίτερα Καντ.
Αυτονόητα πράγματα, θα πείτε. Αλλά, όπως φαίνεται, όχι για όλους.
Ενα υπουργικό ζευγάρι με τρία εκατομμύρια δολάρια επενδύσεις, πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια καταθέσεις και μερικά πανάκριβα σπίτια στην ιδιοκτησία του καταδέχεται να παίρνει επίδομα ενοικίου από το ελληνικό Δημόσιο χίλια ευρώ τον μήνα.
Εως εδώ, είναι ζήτημα ήθους και αφορά το ζευγάρι. Ο Πρωθυπουργός μάλιστα φέρεται να είπε στην υπουργό ότι «δεν θεωρώ ορθή τη χρήση της διάταξης».
Μόνο που τη διάταξη επιδότησης ενοικίου σε εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς δεν τη βρήκε από τους προηγούμενους. Τη σκέφτηκαν και την ψήφισαν εκείνος και η κυβέρνησή του.
Με το άρθρο 25 του Νόμου 4336/2015 –είναι ο νόμος που στα υπόλοιπα άρθρα έκοβε τις συντάξεις…
Εως σήμερα καμία κυβέρνηση της «παλιάς πολιτικής κάστας που δεν διαθέτει το βασικό ηθικό ανάστημα» (σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δουζίνα) δεν διανοήθηκε να ψηφίσει τέτοια διάταξη υπέρ του εαυτού της.
Μπορεί οι άνθρωποι να μην είχαν το ανάστημα που απαιτεί ο γίγαντας Δουζίνας, αλλά πάντως το ενοίκιο το πλήρωναν από την τσέπη τους.
Η «πρώτη φορά Αριστερά» το άλλαξε στην υγεία των κορόιδων. Προφανώς θεωρεί ότι «ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη».
Ο Πρωθυπουργός δήλωσε μάλιστα ότι διαφωνεί όχι με την ουσία της διάταξης που ο ίδιος ψήφισε, αλλά με «τη χρήση της». «Κι εσύ, βρε παιδάκι μου, δεν πρόσεχες λίγο;».
Η συνέχεια είναι άνευ σημασίας.
Απλώς το περιστατικό επιβεβαιώνει (για να παραφράσω ένα γνωστό απόφθεγμα) ότι στην πολιτική «η ηθική είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων».
Και των υποκριτών.
