Λένε ότι μεγαλύτερη σημασία από το λάθος που κάνεις έχει ο τρόπος που θα το διορθώσεις. Υπάρχουν όμως λάθη που, με όποιον τρόπο και να τα διορθώσεις, αφήνουν τρύπες στην προσωπική ιστορία σου. Ακόμη και αν ο μετέπειτα χειρισμός τους αποτελεί παράσημο. Η Ράνια Αντωνοπούλου αστόχησε δύο στα δύο. Εκανε το λάθος ατόπημα στη λάθος εποχή και από τη λάθος θέση. Και προσπάθησε να το δικαιολογήσει με τον λάθος τρόπο. Προφασιζόμενη διαδικασίες σε μία υπόθεση που κρίνεται μόνο ηθικά. Ειδικά για μια κυβέρνηση που στα αδιέξοδα βγάζει ως άσσο από το μανίκι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Ως κάτι de facto μάλιστα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, δεν χρειάζεται καν να αποδειχθεί και κάνει τον Νέο Ανθρωπο του Τρότσκι να μοιάζει σαν ανάποδη ανάγνωση του Υπερανθρώπου του Νίτσε. Δηλαδή, στην ουσία, το ίδιο πράγμα.
Μόλις πριν από πέντε ημέρες ο Πρωθυπουργός είπε ότι «αυτοί» είναι φτιαγμένοι από άλλα υλικά. Η κυρία Αντωνοπούλου, ειδικά, φαίνεται να είναι από τα υλικά εκείνου του παντεσπανιού που συνδέεται με τη Μαρία Αντουανέτα. Χωρίς ίχνος μεταμέλειας, ζήτησε με την, προ αποπομπής της, ανακοίνωση να κριθεί για το κυβερνητικό έργο της που αφορά τη μείωση της ανεργίας. Αν, πριν μιλήσει, υπολόγιζε ότι οι νέες θέσεις εργασίας για τις οποίες επαίρεται αντιστοιχούν σε μισθούς των 300 ευρώ, ότι δηλαδή ένας «εργαζόμενος» καλείται να ζήσει για τέσσερα χρόνια με όσα εκείνη παίρνει για επιδότηση ενοικίου ετησίως, ίσως να έσκυβε το κεφάλι και να είχε παραιτηθεί με αξιοπρέπεια. Πάντως τώρα που δεν θα έχει υπουργικά ωράρια θα τη συμβούλευα να διαβάσει βιογραφίες του Καποδίστρια. Και να υπογραμμίσει τα λόγια του όταν αρνήθηκε τον μισθό του Κυβερνήτη: «Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι οβολού τα δημόσια χρήματα ενώ ευρισκόμεθα εις τι μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Τελευταία Νέα