Πισω 33 χρόνια. Σεπτέμβριος του 1985. Το ματς είναι Βερόνα – ΠΑΟΚ, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Δύο αουτσάιντερ. Αν ο ΠΑΟΚ είχε κατακτήσει το δεύτερο πρωτάθλημά του, το να πάρει πρωτάθλημα η Ελλάς Βερόνα στην Ιταλία συνιστούσε θαύμα. Απεσταλμένος τού τότε «ΕΤ», ο Καίσαρης. Ωραιότατη η πόλη. Με την περίφημη Αρένα και το μπαλκόνι απ’ όπου η Ιουλιέτα συνομιλούσε με τον Ρωμαίο. Και τη Βερόνα του Μπρίγκελ και του Ελκιερ να κερδίζει 3-1. Εκτοτε περάσανε τα 33 χρόνια που λέγαμε. Μεγαλώσαμε εμείς και τα παιδιά μας. Τα μαλλιά μας ασπρίσανε. Ο κόσμος άλλαξε. Ούτε διαβατήριο χρειάζεται για να ταξιδέψεις, ούτε συνάλλαγμα. Η Ελλάδα άλλαξε. Πήγε μπροστά, προόδευσε, γονάτισε, πτώχευσε. Το ποδόσφαιρο άλλαξε. Στα 33 αυτά χρόνια πήρε πρωτάθλημα και η Λάρισα. Ο ΠΑΟΚ δεν ξαναπήρε. Εφτιαξε από το μηδέν μια πολύ καλή ομάδα, επί Ζαγοράκη – Σάντος (φωτογραφία) τη σεζόν 2009-10, αλλά έπεσε πάνω στον πακτωλό της πράσινης πολυμετοχικότητας.

Μονά – ζυγά, μονόζυγα

ΥΣΤΕΡΑ από 33 χρόνια, ο ΠΑΟΚ έχει φτάσει κοντά στο πρωτάθλημα όσο ποτέ. Με δέκα σερί νίκες. Στο +2 από την ΑΕΚ και στο +9 από τον Ολυμπιακό. Εχοντας και τους δύο στην Τούμπα. Με την απόδοσή του, για κατάκτηση, να έχει κατρακυλήσει στο 1,30. Εχοντας διαθέσει δεκάδες εκατομμύρια, έχοντας ανατρέψει τη διοίκηση της ΕΠΟ. Κι εκεί που έχεις μπει στην τελική ευθεία και είναι μπροστά σου μόνο το νήμα του τερματισμού, έρχονται τα πάνω κάτω. Παίζεις μόνος σου και χάνεις. Στο δικό σου γήπεδο, με δικό σου κόσμο μόνο, χωρίς καν ν’ αρχίσει το παιχνίδι. Σίγουρα, είναι άδικο ένας να παίρνει στον λαιμό του μια ολόκληρη ομάδα. Να χάνει ένα παιχνίδι χωρίς να το παίξει και τρεις ακόμα βαθμούς. Να χάνει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Αυτός είναι ο νόμος. Ενας ήταν και πέρυσι στη Λεωφόρο, που πέταξε την μπίρα στον Ιβιτς. Κι όπως είχε βρεθεί «κατηγορούμενος» ο ΠΑΟΚ, επειδή έφυγε από το γήπεδο, έτσι εγκαλείται ο Ολυμπιακός. Μονά – ζυγά, μονόζυγα όμως δεν γίνεται. Οταν κερδίζουμε βαθμούς όλα ΟΚ κι όταν χάνουμε να μηνύουμε το θύμα.

Αν «έβγαλε αίμα»

ΑΠΟ κει και πέρα, ο νόμος είναι νόμος. Κι αναφέρει για τραυματισμό. Δεν έχει καμιά σημασία αν είναι μικρός ή μεγάλος. Λίγος ή πολύς. Αν πόνεσε ο παθών και πόσο. Αν «έβγαλε αίμα». Αν θα μπορούσε ο Γκαρσία (ή, πέρυσι, ο Ιβιτς) να κάτσει στον πάγκο. Από τη στιγμή που χτυπήθηκε, τέλος. Κι εκεί που η ΑΕΚ είχε καβαλήσει στη βαθμολόγια κι ήτανε στο +1, ήρθε ο Ουάρντα να της χαλάσει το πάρτι. Ο Αιγύπτιος το παστέλωσε κι έκανε δύο δουλειές μαζί. Δούλεψε και για την ομάδα που παίζει και για την ομάδα όπου ανήκει. Με τον ΠΑΟΚ μάλιστα να έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη αυτό το γκολ από τον Ατρόμητο. Από την ΑΕΚ δεν θα μπορούσες να περιμένεις περισσότερα. Το Πέμπτη – Δευτέρα, δεν είναι καθόλου εύκολο. Οταν μάλιστα όσοι έπαιξαν στο Κίεβο είχαν δώσει ό,τι είχαν και δεν είχαν.

«Λίγο» οφσάιντ

Η ΑΕΚ δεν είχε ενέργεια. Τα μπακ δεν έβγαιναν συχνά μπροστά και οι μπούκες του Λάζαρου, μετρημένες. Ο Χιμένεθ το πήγε σε παιχνίδι συντήρησης και αναμονής και καλά έκανε. Να βγαίνει αυτός στην κόντρα κι όχι ο Ατρόμητος. Και περίμενε να βρει το γκολ από την ποιότητα των επιθετικών του. Και το βρήκε. Ευθύς εξαρχής ήταν εμφανές ότι ο Λιβάγια (φωτογραφία) τον είχε τον Χατζηισαΐα. Βαρύ κορμί ο στόπερ του Περιστερίου, εύκολη δουλειά για τον μάστορα Κροάτη να τον ξαπλώσει στη φάση του γκολ. Κι ακόμα πιο εύκολο για τον Αραούχο να σκοράρει στη συνέχεια της φάσης. Που ξεκίνησε με τον Λιβάγια να είναι σε θέση οφσάιντ. Αυτή τη σεζόν όμως στα «λίγο» οφσάιντ εις βάρος της ΑΕΚ οι βοηθοί την κρατάνε κάτω τη σημαία. Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι η ΑΕΚ θα έφευγε από το Περιστέρι με νίκη τίτλου, ο Ουάρντα είχε διαφορετική γνώμη. Με την ατομική ποιότητα δεν μπορείς ποτέ να τα βάλεις στο ποδόσφαιρο.

Βούληση

Μέσα σ’ όλα μίλησε κι ο υφυπουργός Αθλητισμού. Κι είπε ότι «θα εφαρμοστούν οι νόμοι». Υπάρχει δηλαδή και το ενδεχόμενο να μην εφαρμοσθούν; Είπε ακόμα ο Γιώργος Βασιλειάδης (φωτογραφία), ότι «βούληση της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού είναι να γίνει το ποδόσφαιρο ξανά ποδόσφαιρο». Κι εγώ νόμιζα ότι βούληση του Πρωθυπουργού ήταν να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ.