Τη γλίτωσε από τη χειροβομβίδα το Αστυνομικό Τμήμα Καισαριανής, αλλά η Ερμού δεν γλίτωσε από την επέλαση των βαρβάρων –και πώς θα μπορούσε να γλιτώσει, όταν η Αστυνομία είναι απούσα γιατί κρύβεται φοβισμένη στα κάστρα της; Πρέπει να ήταν κατά τη δεκαετία του 1980, στην πιο δολοφονική φάση της 17Ν και του ΕΛΑ, όταν οχυρώθηκε η Αστυνομία απαγορεύοντας την κυκλοφορία στους δρόμους όπου βρίσκονταν αστυνομικά τμήματα. Τους έκλειναν όποιες ώρες βόλευε τους αστυνομικούς και οπωσδήποτε τη νύχτα. 30 τόσα χρόνια μετά, και ενώ δεν υπάρχουν πια άξιες λόγου δολοφονικές οργανώσεις, η ΕΛ.ΑΣ. δεν έχει βρει καλύτερο τρόπο να προστατεύεται από το να κλείνεται στα γραφεία της, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στην παραβατικότητα. Οπως δεν βρίσκει καλύτερο τρόπο να χειρίζεται τις επίφοβες διαδηλώσεις από το να κλείνει τους κεντρικούς σταθμούς του μετρό –να τους κλείνει ακόμα και όταν έρχονται επίσημοι επισκέπτες που μετακινούνται στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό δεν γίνεται σε καμία άλλη μεγαλούπολη στην Ευρώπη.
Ονομάζεται πλέον «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη» το κάποτε υπουργείο «Δημοσίας Τάξεως» –υπηρετεί τον σκοπό του; Μήπως είναι «Υπουργείο Αυτοπροστασίας των Αστυνομικών»; Αυτό σκέπτομαι όταν βρίσκω κλειστές την Καλλιδρομίου και τη Θήρας, όπου στεγάζονται τα Αστυνομικά Τμήματα Εξαρχείων και Κυψέλης, και συμπεραίνω ότι έχουμε την καλύτερα προστατευμένη Αστυνομία στον κόσμο. Υπερβάλλω –είναι και υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, δηλαδή προστασίας των πολιτικών από πολιτικούς κινδύνους: μόνο κλούβες των ΜΑΤ βλέπεις τις νύχτες στην Αθήνα, κοντά σε υπουργεία ή γραφεία κομμάτων, να τα φρουρούν από επιθετικές ομάδες. Οι περίφημες «πεζές περιπολίες» και οι «αστυνομικοί της γειτονιάς» παραμένουν υποσχέσεις για να ομορφαίνουν τους λόγους που εκφωνεί ο κ. Τόσκας.
Εχω την αίσθηση ότι η παραβατικότητα συνεχώς αυξάνεται στην Αθήνα –εννοώ τη μικρή παραβατικότητα, αυτή που μπορώ να αντιληφθώ ως οδηγός ή διαβάτης: δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου αυτοκίνητα να κινούνται στον λεωφορειόδρομο της Πανεπιστημίου και σε αυτόν της Πατησίων, που και οι δύο είναι αντίθετοι προς τη φορά των ΙΧ. Και είναι πια καθημερινό φαινόμενο. Υποθέτω ότι η σκέψη των παραβατών είναι «αν ο Ρουβίκωνας δικαιούται να μπαίνει στη Βουλή και στην Τράπεζα της Ελλάδος, γιατί δεν δικαιούμαι εγώ να παίρνω ανάποδα την Πανεπιστημίου και την Πατησίων;». Βεβαίως, ο κ. Τόσκας επικαλείται αντίθετα στοιχεία –λογικό: αφού δεν αντιμετωπίζει την παραβατικότητα, δεν την καταγράφει κιόλας. Και έτσι οι αριθμοί ευνομούνται, αλλά τα καταστήματα καίγονται και τα Εξάρχεια καταστρέφονται τελετουργικά κάθε τρεις και λίγο. Πάντως τα αστυνομικά τμήματα και η κατοικία του κ. Φλαμπουράρη δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο, η Αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της.
