Η ποδοσφαιρική Ελλάδα ασχολείται μια εβδομάδα τώρα με παιγνίδια που θα κριθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων όπου πιθανότατα θα αποφασιστεί και η τύχη του φετινού πρωταθλήματος. Η ποδοσφαιρική Ευρώπη ασχολείται αντιθέτως με πιο ωραίες ιστορίες: οι δικές μας ίντριγκες είναι πάντα παραγοντικές και γι’ αυτό συνήθως βαρετές –οι Ευρωπαίοι θέλουν και σε αυτές να πρωταγωνιστούν οι ποδοσφαιριστές. Μια ωραία τέτοια ιστορία είναι αυτή που έβγαλε στο φως η ισπανική «El Pais», που έγραψε πως ο Νεϊμάρ ζητά από την Παρί να δώσει στην Μπαρτσελόνα τον γάλλο χαρισματικό πιτσιρικά Εμπαπέ αντί τον Κουτίνιο, που οι Καταλανοί μόλις απέκτησαν από την Λίβερπουλ. Ο Νεϊμάρ, σύμφωνα με την εφημερίδα της Μαδρίτης, δεν θέλει τον Γάλλο στα πόδια του, ενώ ζει για τη μέρα που θα παίξει μαζί με τον Κουτίνιο, τον οποίο αποκαλεί αδερφό του. Η Παρί και ο Νεϊμάρ τα διέψευσαν όλα –όχι με τον πιο πειστικό τρόπο.

Οκτώ

Εχει ενδιαφέρον πως στο σχετικό ρεπορτάζ εμφανίζονται τα στοιχεία που δείχνουν τη δυσαρέσκεια του Νεϊμάρ για τον Εμπαπέ. Η «Ελ Παΐς» τονίζει πως ο Γάλλος παίρνει ελάχιστες πάσες από τον Νεϊμάρ –στο ματς με τη Ρεάλ οι δυο άλλαξαν την μπάλα μόλις οκτώ φορές. Υπογραμμίζει ακόμα η εφημερίδα πως ο επίσης Βραζιλιάνος Ντάνι Αλβες δεν δίνει την μπάλα στον Εμπαπέ ποτέ, ενώ προσθέτει πως ο Νεϊμάρ τον θεωρεί μελλοντικό ανταγωνιστή του για την κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας. Είναι αλήθεια πως ενδείξεις υπάρχουν, αλλά μοιάζει δύσκολο η Παρί να χαρίσει στην Μπαρτσελόνα έναν ποδοσφαιριστή 20 χρονών και μάλιστα Γάλλο, για να αποκτήσει έναν ακόμα Βραζιλιάνο, τον Κουτίνιο, για το χατίρι του Νεϊμάρ που κανείς δεν ξέρει πού θα βρίσκεται σε δυο χρόνια. Ωστόσο, ένας χρυσός κανόνας της αθλητικογραφίας λέει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις λεπτομέρειες να χαλάνε ωραίες ιστορίες.

Φίρμες

Υπάρχει μια ωραία μεγάλη διαφορά μεταξύ των οπαδών και των δημοσιογράφων, όταν μιλάνε για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των ομάδων. Οι οπαδοί, στην πλειοψηφία τους, πιστεύουν ότι όλοι οι παίκτες της ομάδας τους αγαπιούνται και ότι καμιά φορά μπορεί να υπάρχουν ένας ή δύο, που έχουν μια σχέση αμοιβαίου ανταγωνισμού, γιατί είναι φίρμες: πάντα πιστεύουν, μάλιστα, ότι αυτός ο ανταγωνισμός είναι υγιής και κάνει καλό. Οι δημοσιογράφοι, από την άλλη, συνήθως θεωρούν ότι εντός της κάθε ομάδας γίνεται ο κακός χαμός καθώς όλοι οι καλοί παίκτες έχουν τις χειρότερες σχέσεις –πράγμα που κάνει δύσκολη τη δουλειά του προπονητή ή της διοίκησης. Η αλήθεια είναι κάπου στο ενδιάμεσο: ούτε φίλοι είναι όλοι ούτε ορκισμένοι εχθροί. Ομως η απόδοση όλων στο γήπεδο σπανίως εξαρτάται από τις μεταξύ τους σχέσεις.

Αψογα

Στον Ολυμπιακό της δεκαετίας του ’80 η σχέση φιλίας του Νίκου Αναστόπουλου και του Τάσου Μητρόπουλου ήταν αδελφική ενώ και οι δυο δεν είχαν πολλά πολλά με τον Νίκο Σαργκάνη: συνυπήρξαν, όμως, άψογα. Ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Βασίλης Τσιάρτας όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο είχαν τυπικές σχέσεις εκτός αγωνιστικού χώρου: μέσα στο γήπεδο όμως η συνεργασία τους ήταν αρμονικότατη. Στην Εθνική του Οτο Ρεχάγκελ υπήρχαν οι φίλοι του Νικολαΐδη και οι φίλοι του Θοδωρή Ζαγοράκη –στο γήπεδο όμως όλα αυτά πήγαιναν στην άκρη. Πιθανότατα οι χειρότερες σχέσεις μεταξύ ποδοσφαιριστών υπήρχαν στην Εθνική του Φερνάντο Σάντος που πήγε στη Βραζιλία –το κακό κλίμα στα αποδυτήρια είχε επιβεβαιωθεί και με τον απίστευτο εκείνο καβγά στην προπόνηση ανάμεσα στον Γιάννη Μανιάτη και στον Γιώργο Τζαβέλλα: ωστόσο εκείνη η ομάδα έφτασε ένα βήμα από το να αγωνιστεί στα προημιτελικά εκείνου του Μουντιάλ. Για τους ανταγωνισμούς του Νίκου Γκάλη και του Παναγιώτη Γιαννάκη (για να μη λέμε μόνο για το ποδόσφαιρο) ο Βασίλης Σκουντής θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο ιστορίας πιο μεγάλο από αυτά που γράφει ο Αντονι Μπίβορ: αυτό δεν τους απαγόρευσε να κερδίσουν τα πάντα. Η τελευταία Εθνική Μπάσκετ που παρουσιάστηκε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλου αποτελείται από παιδιά που έχουν μεταξύ τους άριστες σχέσεις. Αλλά ιδροκόπησε να κερδίσει τους Αγγλους…

σχεσεισ

Οι συμπαίκτες δεν είναι απαραίτητο να είναι φίλοι: για να είναι μέλη μιας μεγάλης ομάδας πρέπει πρώτα από όλα να έχουν δυνατότητες, αφού μόνο αθλητές με ποιότητα μπορεί να βοηθήσουν μια ομάδα να φτάσει σε επιτυχίες. Ο Νεϊμάρ, π.χ., πριν λίγο καιρό είχε τσακωθεί άσχημα και με τον Καβάνι, που παίζει κι αυτός όπως και ο Εμπαπέ στην επίθεση της Παρί. Φαίνεται ότι ο βραζιλιάνος βιρτουόζος είναι λίγο περίεργος χαρακτήρας, αλλά από την άλλη ποιος δεν θα τον ήθελε στην ομάδα του; Χωρίς αυτόν η Παρί πέρυσι δεν κέρδισε τίποτα. Με αυτόν φέτος έχει ήδη κερδίσει το πρωτάθλημα και απειλεί να αποκλείσει στο Τσάμπιονς Λιγκ τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το να του τάζουν πως θα ικανοποιήσουν τα κέφια του είναι εύκολο. Αλλά να αφήσουν τον Εμπαπέ να φύγει, δύσκολο. Πιο εύκολο μοιάζει να πουλήσουν το ίδιον…