Η ανακοίνωση των ποινών των εμπλεκομένων στο πολυδιαφημισμένο σκάνδαλο, που αφορούσε στημένους αγώνες της περιόδου 2008-11, ήταν για πολλούς από τους κατηγορουμένους μια δυσάρεστη έκπληξη. Καταδικάστηκαν πάρα πολλοί (συνολικά πενήντα εννέα άτομα…) –οι πιο πολλοί για παράνομο στοιχηματισμό: μεταξύ αυτών και οι ποδοσφαιριστές Αβραάμ Παπαδόπουλος και Κώστας Μενδρινός, που κακώς έπαιζαν στοίχημα βέβαια.
Παρανομούσαν
Το δικαστήριο εξάντλησε την αυστηρότητά του θεωρώντας ότι τον καιρό εκείνο όσοι έπαιζαν στοίχημα σε εταιρείες του Διαδικτύου παρανομούσαν. Τυπικά αυτό είναι σωστό, αφού, τότε, το να παίζεις διαδικτυακά στοίχημα απαγορευόταν διά νόμου –στην πραγματικότητα το έκανε η μισή Ελλάδα. Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει την απαλλαγή όλων για αυτή την κατηγορία, η έδρα δεν έκανε δεκτή την πρότασή του. Πιθανότατα θα έχουν όλοι καλύτερη τύχη στο Εφετείο: κυρίως γιατί το πλημμέλημα για το οποίο καταδικάστηκαν σήμερα δεν υπάρχει.
Πλημμελήματα
Λίγοι ήταν αυτοί που καταδικάστηκαν για κάτι άλλο. Ο Γιώργος Τσακογιάννης, τότε πρόεδρος της Ηλιούπολης, είναι ο μόνος που καταδικάστηκε για κακουργήματα, όπως το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η απόπειρα εκβίασης. Ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος, ο πρόεδρος του Αστέρα Τρίπολης Γιώργος Μποροβήλος, ο εκ των μεγαλομετόχων της ομάδας Δημήτρης Μπάκος και ο πρώην πρόεδρος και ιδιοκτήτης του Λεβαδειακού Γιάννης Κομπότης καταδικάστηκαν για πλημμελήματα, όπως η δωροδοκία και η δωροληψία. Και αυτοί θα ασκήσουν εφέσεις, ήδη όμως κάποιοι μοιάζουν ανακουφισμένοι. Ο Μπέος π.χ. μπορεί να είναι ξανά και τυπικά δήμαρχος Βόλου –απλώς η χθεσινή καταδίκη του επιβεβαίωσε ότι κρίθηκε δίκαια το 2011 από τα αθλητικά δικαστήρια. Η προφυλάκισή του, από τη στιγμή που δεν καταδικάστηκε για κανένα κακούργημα, αποδείχθηκε μια μαύρη σελίδα του δικονομικού μας πολιτισμού –οι ποινές όμως που δέχθηκε από τα αθλητικά δικαστήρια υπήρξαν τελικά δίκαιες. Οταν έχεις καταδίκη για δωροδοκία δεν μπορείς να είσαι παράγοντας του ποδοσφαίρου.
Συνέπεια
Θα έχουν αυτές οι καταδίκες κάποια συνέπεια για ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης και ο Λεβαδειακός, των οποίων νυν και πρώην παράγοντες καταδικάστηκαν; Ας περιμένουμε να δούμε. Ο Αστέρας και ο Λεβαδειακός είχαν αθωωθεί από τα αθλητικά δικαστήρια το 2011. Στο μεταξύ όμως υπάρχει στη ζωή μας η Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ, που δεν αποκλείεται να ξανανοίξει τις συγκεκριμένες υποθέσεις ή να καλέσει τους συγκεκριμένους παράγοντες σε απολογία μετά τις καταδίκες τους: το τι θα συμβεί θα το δούμε. Αυτό πάντως που δεν χρειάζεται είναι βιασύνη: θα ήταν ορθότερο να περιμένουν όλοι τις τελικές αποφάσεις. Κυρίως για να μη γίνει το λάθος του 2011: τότε οι υποθέσεις αυτές είχαν φτάσει σε χρόνο-ρεκόρ στα αθλητικά δικαστήρια λόγω της πίεσης της κοινής γνώμης. Οι αποφάσεις είχαν βγει βιαστικά με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα αυτό το απίστευτο παράδοξο: παράγοντες που έχουν αθωωθεί από την αθλητική Δικαιοσύνη να καταδικάζονται από την ποινική Δικαιοσύνη, όχι για κακουργήματα, αλλά για πλημμελήματα που έχουν να κάνουν με την παραγοντική δράση τους. Ελπίζω η βιασύνη που υπήρξε τότε, να μην υπάρχει και τώρα. Γιατί σε κάθε περίπτωση είναι κακός σύμβουλος.
Σύσταση
Η μια διάσταση της ιστορίας είναι αυτή: η άλλη είναι η αναντιστοιχία του θορύβου που υπήρξε τότε, σε σύγκριση με τα όσα τελικώς προέκυψαν και για τα οποία είχαμε τις χθεσινές αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Τον Ιούνιο του 2011 είχε οργανωθεί ένα πραγματικό σόου για τη σύλληψη μερικών από τους κατηγορουμένους –σόου που σήμερα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως ήταν μια ντροπή. Ανθρωποι κατηγορήθηκαν για σύσταση εγκληματικών οργανώσεων, απασχόλησαν για μέρες τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, άκουσαν στα τηλεοπτικά κανάλια να μεταδίδονται σε πανελλήνια μετάδοση όσα έλεγαν μιλώντας στο τηλέφωνό τους με γνωστούς και φίλους. Η προσπάθεια να φανούν ως αληθινοί κακούργοι αυτοί που οι κοριοί παρακολουθούσαν, είχε ως συνέπεια να διασυρθούν περισσότερο και από όσους τελούσαν υπό παρακολούθηση ένα σωρό άνθρωποι που απλά έτυχε να μιλάνε μαζί τους στο τηλέφωνο. Το πρακτικό της εισαγγελικής έρευνας, που ήταν γεμάτο από σκαμπρόζικες ιστορίες, δημοσιεύθηκε παντού σε συνέχειες –κι ευτυχώς που μια απόφαση που πήρε από δικαστήριο ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Σοφοκλής Πιλάβιος σταμάτησε τις δημοσιεύσεις. Αν η ιστορία αυτή ονομάστηκε Κοριόπολις, ήταν γιατί οι κοριοί της ΕΥΠ είχαν καταγράψει ένα σωρό ανοησίες σαν αυτές που λένε στα τηλέφωνα οι ποδοσφαιροπαράγοντες. Ανοησίες που έγιναν υλικό για τηλεδίκες, ρεπορτάζ, πρωτοσέλιδα εφημερίδων.
Τίποτα
Οι ελάχιστοι που καταδικάστηκαν για πλημμελήματα μπορεί να είναι και τυχεροί: κανένας τους δεν θα μπει φυλακή, μετά τις εφέσεις οι ποινές τους θα μειωθούν κι άλλο, οι καταδίκες τους προκαλούν μεγάλη απορία, αφού και πάλι τα στοιχεία στα οποία αυτές στηρίζονται είναι ελλιπέστατα –οι υποθέσεις αυτές δικαστικά έχουν ακόμα δρόμο. Θύματα της ιστορίας αυτής είναι όσοι για μήνες διασύρθηκαν χωρίς τελικά να φταίνε για τίποτα. Δεν έπαιζαν ούτε καν στοίχημα στο Διαδίκτυο, όπως έκανε τότε η μισή Ελλάδα.
