Ως έναν βαθμό μπορεί να δικαιολογηθεί το κακοφόρμισμα. Δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς πως το όνειρο της κατάκτησης εξελίσσεται σε εφιάλτη.
Η πεισματική αμφισβήτηση της πραγματικότητας και η προσπάθεια πλήρους απαξίωσης της αλήθειας αποτελούν τα τελευταία όπλα ενός στρατού που προδόθηκε εκ των έσω. Οι συνδεσμίτες του ΠΑΟΚ οργανώνουν την άμυνά τους στα τείχη της Τούμπας στην ύστατη προσπάθειά τους να αποφευχθεί ο στροβιλισμός της ομάδας τους στην άβυσσο.
Κατανοητό. Η επίκληση ωστόσο επινοημένων στοιχείων στο κείμενό τους με το οποίο καλούν τους φίλους του ΠΑΟΚ να συγκεντρωθούν αύριο έξω από το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης αποκαλύπτει μια δύσκαμπτη σκέψη και αποκλίνουσες αντιλήψεις.
Από τη μια ζητούν τη συμπαράσταση των βουλευτών της Βόρειας Ελλάδας και από την άλλη τους αποκαλούν «ανύπαρκτους».
Δηλώνουν πως δεν θέλουν να πάρουν το παιχνίδι στα χαρτιά, όταν ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που κινδυνεύει.
Νιώθουν περήφανοι για την αναβίωση του τέως ΠΟΚ, γιατί νιώθουν πως κάνουν κάτι σωστά. Μα όταν ξεκίνησε η –κατά ΠΑΟΚ –κάθαρση, στο πλευρό του δεν βρίσκονταν η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός; Τι συνέβη και τον εγκατέλειψαν;
Καταφέρονται εναντίον των βετεράνων χαρακτηρίζοντάς τους «αόρατους». Απέφυγαν να αποδοκιμάσουν τον δράστη που πέταξε το «χαρτάκι», τον οποίον θυματοποιούν. Αποτελεί ίδιον των ανθρώπων ν αναζητούν τρόπους διαφυγής από την πραγματικότητα –και τη Δικαιοσύνη.
